چگونه فضای مجازی را برای فرزندانمان امن کنیم؟

گروه‏‌های سنی مختلف به مقادیر مختلف نظارت نیاز دارند؛ حتی در یک سن خاص، بچه‏‌های مختلف تمایلات مختلف و بر آن اساس نیاز‌های متفاوتی دارند.

یکی از دلایل اینکه تنظیم قواعد سفت و سخت برای سازماندهی مناسبات بچه ‌ها و اینترنت بسیار دشوار است، این است که هیچ دو بچه‌‌ای شبیه به هم نیستند. از محتوای نامناسب گرفته تا بخش کامنت‌‌های نامهربان و کاملاً درنده ‌خویانه فضای مجازی برای بزرگسالان به اندازه کافی وحشتناک است و برای بچه ‌ها حکم تونل وحشت شهربازی را دارد و همچنان اینترنت درعین‌ حال فرصتی برای یادگیری، اجتماعی شدن و بروز خلاقیت ایجاد می‌‌کند.

علاوه بر این، در این مرحله دور نگه‌داشتن فرزندانتان از آن مانند دور نگه داشتن آن‌ها از برق یا لوله‌کشی داخلی خانه است! آن‌ها می‌‌خواهند آنلاین شوند و کار شما این است که به آن‌ها کمک کنید تا زمانی که به آن دسترسی پیدا کردند، انتخاب خوبی داشته باشند.

بله، روتر‌های «دوستدار والدینی» وجود دارند که می‌‌توانید بخرید و نرم‌افزار‌هایی هست که می‌‌توانید استفاده کنید تا دسترسی فرزندتان را به اینترنت محدود کنید. اما ایجاد یک چارچوب ذهنی که به مراقبت از بچه‌‌های شما کمک کند و آموزش دادن بچه‌‌ها برای مراقبت از خودشان، از آن مهم‌تر است.

تنظیمات، به مقدار لازم

یکی از دلایل اینکه تنظیم قواعد سفت و سخت برای سازماندهی مناسبات بچه ‌ها و اینترنت بسیار دشوار است، این است که هیچ دو بچه‌‌ای شبیه به هم نیستند. این مثل تأمین امنیت بچه‌‌ها پس از بازگشت به خانه است. بعضی ممکن است قانون منع تردد شبانه داشته باشند، اما بعضی‌‌ها به یک «نفس‌ سنج» (برای تشخیص اینکه فرد الکل مصرف کرده یا نه) اکتفا کنند!

تصور اینکه بچه‌ هایتان را به دنیای اینترنت فرستاده‌‌اید، درست مثل این است که تصور کنید که آن‌ها را بیرون، به جهان واقعی فرستاده‌‌اید.

گروه‌های سنی مختلف به مقادیر مختلف نظارت نیاز دارند؛ حتی در یک سن خاص، بچه‌‌های مختلف تمایلات مختلف و بر آن اساس نیاز‌های متفاوتی دارند. مایکل کایزر، مدیر اجرایی پیمان ملی امنیت سایبری می‌گوید: «شما بچه‌ هایتان را پرورش می‌‌دهید و بعد، یک روز خودتان آن‌ها را به فروشگاه می‌‌فرستید؛ شما هیچ تصوری ندارید که آن‌ها در میانه‌ راه خانه تا فروشگاه چه چیزی می‌‌بینند، اما امیدوارید که آن‌ها را به نحوی تربیت کرده باشید که بتوانند با هرآنچه هست، به درستی مواجه شوند».

هرچند به شکل تصویری مبهم، اما حداقل برخی از دستورالعمل‌‌های قانونی وجود دارد. «قانون حفاظت از حریم شخصی آنلاین کودکان» که در سال ۱۹۹۸ تصویب شد، محافظت‌‌هایی مانند دور نگه داشتن بچه ‌ها از رسانه‌‌های اجتماعی در سنین زیر ۱۳ سال را ایجاد می‌‌کند. (فیس بوک به تازگی تلاش کرده است با نسخه‌ای از پیام‌رسان خود برای کودکان شش ساله و بزرگ‌تر، این قانون را دور بزند). با این حال، میلیون‌ها کودک زیر ۱۳ سال راه خود را به فیس‌بوک -اغلب با رضایت والدین- پیدا کرده‌اند. کوتاه نیایید!

استفن بالکام، بنیانگذار و مدیر اجرایی مؤسسه‌‌ی ایمنی خانواده می‌‌گوید: «شما با والدینی مواجهید که می‌‌خواهند بچه ‌هایشان در فیس‌بوک باشند تا بتوانند با مادربزرگشان ارتباط برقرار کنند. آن‌ها به طور فعال کودکانشان را تشویق می‌‌کنند که در‌مورد سنشان دروغ بگویند.

او اضافه می‌کند: «ما تلاش می‌‌کنیم شهروند دیجیتالی خوب بودن را به بچه‌‌ها آموزش بدهیم. اگر اولین تجربه‌‌ی آن‌ها دروغ گفتن برای وارد شدن به یک پلتفرم ارتباطی باشد، این تقریباً بدترین نوع مدل‌سازی است که می‌توانید ارائه دهید».

هرچه بیشتر مفهوم ساختار را به صورت ذره‌ذره در سال‌های اولیه به وجود بیاورید، بیشتر احتمال دارد که در آینده نتایج مثبت آن را مشاهده کنید.

بالک می‌گوید: «همچنان که نوجوان شما بزرگ‌تر می‌‌شود، بیشتر احتمال دارد که برای دور زدن هرگونه کنترلی که والدین در مسیرش قرار دا‌ده اند راهی پیدا کند». پس هدف شما باید این باشد که مطمئن شوید آن زمان دیگر به هیچ وجه نیازی به چنین کاری ندارند.

نکته‌‌ای به عنوان پاداش: کایزر پیشنهاد می‌کند که اگر زمانی به فرزندتان یک گوشی هوشمند یا تبلت می‌دهید، در فرآیند راه‌اندازی به آن‌ها کمک کنید تا مطمئن شوند که می‌دانند چطور یک رمز عبور قوی ایجاد کنند. همچنین قواعدی را درباره‌ی اینکه چه کسی می‌‌تواند و چه کسی نمی‌‌تواند برنامه‌‌ها را دانلود کند. او می‌‌گوید: «زمانی که اجازه‌‌ی دسترسی (برنامه‌‌ها به دستگاه) از شما خواسته می‌‌شود، چنین محیطی را خلق می‌‌کنید».

نمونه باشید

بالکام می‌گوید خوب به آینه نگاه کنید: «کودکان بیشتر کار‌هایی را انجام می‌دهند که شما هم انجام می‌‌دهید، نه چیزی که شما می‌‌گویید. ما الان از جانب کودکان شکایت ‌هایی می‌‌شنویم که نمی‌توانند توجه والدینشان را جلب کنند؛ چرا‌که همیشه سرشان در لپ‌تاپ‌ هایشان است یا پدرشان همیشه در رستوران تلفنش را به دست می‌‌گیرد».

آشنا به‌نظر می‌‌رسد؟ احتمالاً! اما ناراحت نشوید؛ در عوض به این به عنوان یک فرصت برای ارتقای عادت‌های دیجیتالی خود نگاه کنید. این تنها برای وقتی که با دستگاه‌‌های دیجیتالی صرف می‌‌کنید نیست، بلکه به چگونگی نگه داشتن آن‌ها هم مربوط است.

دِیو لوئیس، مشاور امنیت جهانی در مؤسسه‌‌ی فناوری آکامی (Akamai) می‌گوید پرداختن به شیوه‌‌های امنیتی استاندارد، مانند به‌روز‌رسانی به موقع نرم ‌افزارها، برای تمامی اعضای خانواده سودمند خواهد بود؛ بنابراین بچه‌‌ها را هم درگیر این کار کنید. بگذارید آن‌ها هم بدانند چه تصاویری از آن‌ها در شبکه ‌های اجتماعی به اشتراک می‌‌گذارید و هرچه را که آن‌ها بیش از حد شخصی یا باعث خجالت می‌‌دانند، بردارید. قوانین مربوط به استفاده از ابزار‌های خود را برای تمام خانواده اعمال کنید. وقتی به مشکل می‌‌خورند به آن‌ها کمک کنید، به این ترتیب آن‌ها هم می‌‌توانند به دوستان خود کمک کنند.

کایزر می‌‌گوید: «نوجوانان بزرگ‌تر می‌‌گویند زمانی که در فضای آنلاین برای دوستانشان اتفاقی می‌‌افتد، برای کمک گرفتن به جای مراجعه به والدین، به آن‌ها مراجعه می‌‌کنند‌. بنابراین، ما از آموزش کودکان برای کمک به دوستانشان به‌عنوان روشی پیشگیرانه در زمانی که مشکلی را تجربه می‌کنند، دفاع می‌‌کنیم.

نکته‌‌ای به عنوان پاداش: این یکی ممکن است ناراحتتان کند، اما هنگام خوابیدن گوشی خود را از اتاق خواب بیرون بگذارید. این نه تنها باعث می‌‌شود که موقع گرفتن دستگاه‌‌های فرزندتان در ساعت ۱۰ هرشب کمتر بابت ریاکاری عذاب وجدان بگیرید، بلکه باعث می‌‌شود آن‌ها کمتر دستگاه‌های الکترونیکی را عنوان نگهدارنده‌ی کتاب ببینند! به مغزتان کمی استراحت بدهید نمونه‌ای سالم به فرزندتان ارائه کنید.

پیوسته ارتباط برقرار کنید
به عنوان والدین در‌مورد همه چیز باید این کار را بکنید، اما به‌خصوص به‌طور آنلاین حرف بزنید. مطمئنا می‌‌توانید با نرم‌ افزار‌هایی مانند «نت ننی» (Net Nanny) کار‌هایی را که فرزندانتان در فضای آنلاین انجام می‌‌دهند، کنترل کنید. این نرم ‌افزار به شما اجازه می‌دهد برای محتوا یا مدت‌ زمان استفاده از دستگاهی که در اختیار فرزندتان گذاشته ‌اید، محدودیت ایجاد کنید.

یا حتی با راه‌ حل‌‌هایی در سطح روتر‌ها این کار را بکنید؛ دستگاه‌‌هایی مانند «سیرکل وید دیزنی» (Circle With Disney) نه تنها به شما اجازه می‌‌دهد محتوا و زمان استفاده از وای-فای را محدود کنید بلکه حتی می‌‌تواند روی زمان صرف شده در یک نرم‌‌افزار خاص و انواع ویدئو‌هایی که در هرکدام از دستگاه‌های موبایل، تبلت یا کامپیوتر‌هایی که به آن متصل می‌‌شود، نظارت کند. البته بدون این توضیح تکمیلی که چرا این محدودیت‌ها اهمیت دارند، ممکن است همه‌‌ی این کار‌ها هیچ فایده‌‌ای نداشته باشد.

بالکام می‌گوید: «محصولات زیادی در بازار وجود دارد که به طور هفتگی به شما می‌‌گوید بچه‌‌ها در چه فضایی بوده‌‌اند. اما این مهمان جایی است که صحبت کردن با بچه‌‌ها اهمیت پیدا می‌‌کند». کایسر می‌‌گوید: «برای والدین راحت است که خودشان را وقف پیگیری هر پیام متنی یا آشنایی با هر نرم‌‌افزاری که فرزندانشان استفاده می‌‌کنند بکنند، اما احتمالاً این بهترین نوع گذران اوقات والدین نیست!

بچه‌‌ها زمان زیادی را در دنیای آنلاین صرف می‌‌کنند. اما اگر آن‌ها نمرات خود را بالا نگه می‌دارند، در جامعه فعال هستند و یک گروه خوب از دوستان دارند، چرا باید بیش از اندازه نگران باشید؟ شما باید تا حدی اطمینان داشته باشید که آن‌ها از طریق زندگی به شیوه‌ه‌ای مولد راه خود را پیدا می‌‌کنند.

با این خط ارتباطی باز، اگر و زمانی آن‌ها به دردسر افتادند – چه آزار و اذیت یا قلدری یا مواجه شدن با یک تصویر یا ویدئویی آزاردهنده – شما کسی هستید که آن‌ها برای کمک گرفتن سراغش می‌‌آیند و این راه، بهتر از این است که در اینترنت دنبالش بگردند.

نکته‌‌ای به عنوان پاداش: بالکام به شدت پیشنهاد می‌‌کند به معنای واقعی کلمه در خانواده‌‌ی خود قراردادی امضا کنید که استفاده از اینترنت را قانون‌مند کند. «مؤسسه‌‌ی ایمنی آنلاین خانواده» یک پیش‌نویس روی وب‌سایتش ارائه می‌‌دهد، اما شما می‌‌توانید آن‌ها را هر جای دیگری هم پیدا کنید یا خودتان مشابه آن را بنویسید. خطوطی که مشخص می‌‌کنید به شما بستگی دارد، نکته‌‌ی مهم برای شما و بچه‌‌هایتان این است که دقیقاً بدانید آن‌ها کجا هستند.