چرا دیگر در سینمای ایران فیلم اکشن ساخته نمی شود؟

کارگردان سینما و تلویزیون گفت: در گذشته یک جمشید هاشم پور در ژانر اکشن بود و تهیه کننده و سرمایه گزار با اطلاع از این موضوع که مخاطب به عشق جمشید هاشم پور به سینما می آید برای تولید آثار هزینه می کردند اما در حال حاضر به عشق چه کسی به سینما بیایند.

مسعود تکاور کارگردان سینما و تلویزیون درباره تولید آثار اکشن گفت: در دوره ای قهرمان های اکشن داشتیم که بعد از انقلاب جمشید هاشم پور به همراه یکی دو نفر دیگر از بازیگران بار اکشن در سینمای ایران را به دوش کشیدند.

وی در همین راستا افزود: یک نکته باید در نظر گرفته شود که دگمه داریم یا کت. یک زمانی دگمه داریم و دنبال دوختن کت آن می گردیم اما بعضی اوقات کت داریم و دگمه های مختلف می خواهد. این مثال را به این دلیل زدم که زمانی به سینمای اکشن رو آوردیم که وضع سینما از لحاظ اقتصادی خوب بود و می دانستم که این فضای اکشن برای سینما کف و سوت به همراه می آورد و گیشه پر می شود در نتیجه پول به جیب بر می گرداندبه همین خاطر این وضعیت فیلمسازان با توجه به مخاطبانی که فضای اکشن داشت مسیر سینما را در فضای اکشن ادامه دادند.

کارگردان “بالاتر از خطر” درباره وضعیت بی پولی که بعد از روند خوب تولیدات اکشن به وجود آمد اظهار کرد: از مقطعی به بعد ژانر اکشن جواب نداد به این دلیل که سینما بی پول شد و تهیه کننده ای نبود که بتواند برای تولید فیلم اکشن سرمایه گذاری کند. اغلب آثار اکشن ما نیز بعد از هاشم پور و یکی دو تن از بازیگران که زیر سایه او بودند به ژانر دفاع مقدس و پلیسی و در قالب سریال سوق پیدا کرد و کسی جرات نکرد برای کار اکشن در سینما سرمایه گزاری کند چون پول و سرمایه اش برنمی گشت.

تکاور ادامه داد: فیلم های دیگر اعم از کمدی هزینه متفاوت دیگری داشتند به این شکل که با پرداخت دستمزد بالا به یک بازیگر در قالب ضبط سکانس ها در یک آپارتمان نتیجه مطلوب به دست می آمد اما در یک فیلم اکشن دیگر نمی توان ده ماشین منفجر کرد یا صحنه های جنگی با توجه به هزینه ای که دارد ایجاد کرد. در نتیجه سینما از ژانر اکشن فاصله گرفت و وقتی این فاصله ایجاد شد دیگر بازگشت به ژانر اکشن به صرفه نبود.

وی به صراحت سختی های تولید در فیلم های اکشن را اشاره و بیان کرد: فیلمساز و نویسنده ای که بخواهد فیلم اکشن را بسازد می سازد. من اگر در سریال “رهایی” حمایت نیروی انتظامی نبود چگونه می توانستم امکانات اعم از ماشین ها و گروه نوپو را در سریال داشته باشم. اگر قرار بود فیلم را شخصی بسازم شدنی نبود. موضوع بحثم فیلم های دفاع مقدس نیست بلکه فیلم های اکشن مردمی به معنای قهرمان اکشن است. ما در ژانر اکشن ضعف داریم و هنوز که هنوز است یک نویسنده درجه یک در ژانر پلیس نداریم.

کارگردان “رهایی” در ادامه تصریح کرد: سرمایه گزاری مناسب برای ژانر اکشن که در سینمای ایران فراموش شده است اعم از فیلمنامه کارهای پلیسی درجه یک و خلق صحنه های آن اثر نداریم. جوانان زیادی در عرصه فیلم های اکشن داریم اما متاسفانه حمایت و تحویل گرفته نمی شوند. بنابراین به سمت فیلم های کوتاه با نبود هزینه سوق پیدا کرده اند.

وی درباره حضور بخش خصوصی در ژانر اکشن اظهار کرد: بخش خصوصی نمی تواند برای ژانر اکشن سرمایه گزاری کند چون اگر بخواهد 5 میلیارد هزینه کند تضمینی برای بازگشت سرمایه اش وجود ندارد. در گذشته یک جمشید هاشم پور در ژانر اکشن بود و تهیه کننده و سرمایه گزار با اطلاع از این موضوع که مخاطب به عشق جمشید هاشم پور به سینما می آید برای تولید آثار هزینه می کردند اما در حال حاضر به عشق چه کسی به سینما بیایند.

کارگردان “آخرین نبرد” ادامه داد: در حال حاضر برای ضبط یک سکانس وقتی به بازیگر درجه یک می گوییم سرت را زیر آب کن تا صحنه را فیلمبرداری کنیم می گوید نه من موژه هایم می ریزد. بازیگری مثل ساعد سهیلی خاک هم رویش می ریزید چیزی نمی گوید که اگر من به عنوان داوران جشنواره بودم سیمرغ را به او می دادم. کسی که الان بخواهد فیلم اکشن تولید کند باید هزینه 4 فیلم را صرف تولید یک اثر کند بنابراین امور سینمایی ما باید به فکر تولید این آثار هم باشد.

وی خاطرنشان کرد: “کوروکودیل” را برای جشنواره فیلم فجر داشتم که تلاش زیادی صرف آن کردم و کار خوبی شده است اما از سوی هیات انتخاب فیلمم پذیرفته نشد. احترام زیادی برای هیات انتخاب قائل هستم و سلایق خود را دارند اما چرا بخش های دیگر از جشنواره حذف شد. این موضوع به روحیات افرادی همچون من ضربه زد، در آن صورت لااقل کارم دیده می شد، شاید ترسیدند کار ما از آثار دیگر بهتر باشد و زیر سوال روند. در اکران عمومی استقبال مخاطب نشان می دهد که “کروکودیل” هم همچون “بیست و یک روز بعد” که آن همه تحت ظلم و بی معرفتی قرار گرفت و در اکران عمومی نتیجه مطلوب گرفت موفق خواهد شد. اگر خدا بخواهد در اردیبشهت یا خرداد فیلم را روی پرده خواهیم برد.