چرا برکناری «رحمانی» اندازه‌ی عزل «متکی» سر و صدا نکرد؟
تغییر ناگهانی رضا رحمانی وزیر صمت در کابینه‌ی حسن روحانی به نوعی یادآور برکناری یکباره منوچهر متکی وزیر امورخارجه‌ی محمود احمدی نژاد بود که در حین سفر رسمی به سنگال رخ داد، اتفاقی که بحث‌های حاشیه‌ای زیادی را در خصوص هر دوی این تغییرات مطرح کرد. اما به واقع چرا عزل متکی نمود رسانه‌ای بیشتری داشت تا برکناری رحمانی؟
به گزارش بازتاب، بررسی برکناری رضا رحمانی وزیر سابق صمت از ساختمان خیابان سمیه گمانه‌زنی‌های فراوانی را در خصوص دلایل پشت پرده‌ی این تغییر مطرح کرد.
بسیاری عزل او را به آشفته بازار خودرو مرتبط دانستند و برخی دیگر تفکیک وزارت صمت و بازگشت وزارت بازرگانی و صنایع و معادن را دلیل اصلی خواندند. اما چرا این تغییر بسیار کمرنگ‌تر از برکناری تاریخی متکی از دولت احمدی نژاد بود؟
در برکناری متکی اخبار ضد و نقیضی در مورد ناهماهنگی این وزیر با شخص رییس جمهور وقت و سفر بدون هماهنگی برای کارهای شخصی به سنگال به گوش می رسید که اهمیت برکناری متکی را در ظاهر در میانه‌ی یک سفر رسمی مقام دولتی دو چندان می کرد.
اما در خصوص رضا رحمانی وضعیت کمی فرق داشت. نارضایتی از رشد سرسام آور قیمت خودرو با کلید واژه‌ی پراید ۹۰ میلیونی از جمله دلایلی بود که اذهان عمومی را برای پذیرش خبر عزل وی آماده ساخته بود. حال آنکه در پشت پرده دلایل دیگری که جدی‌تر نیز به نظر می‌رسید از سوی تحلیلگران مطرح شد. اما به واقع چرا این برکناری از نگاه رسانه‌ها نیز خبری مهم تنها برای یک روز بود؟
در این رابطه نیم نگاهی به سابقه و فعالیت های تیم رسانه‌ای وزارت صنعت معدن و تجارت خالی از لطف نیست. مدیران رسانه ای رحمانی از همان ابتدای کار اقدام به مهره چینی افراد نزدیک به خود در واحدهای ارتباطات وزارت صنعت معدن و تجارت و شرکت‌های تابعه به خصوص دو خودروساز بزرگ کشور کردند تا از این طریق بودجه مناسبی برای فعالیت های رسانه ای و همسو کردن رسانه های جریان های مختلف سیاسی و اقتصادی کشور فراهم کنند.
برخلاف تصور این افراد نشان دادند در بزنگاه های افزایش نارضایتی‌ها از عملکرد سازمان‌های متبوع‌شان، توانایی مدیریت رسانه‌ای و افکار عمومی را ندارند. حال آن که دیدیم در فرایند برکناری رحمانی نیز هیچ استراتژی روشنی پیش و پس از این تغییر از سوی تیم رسانه‌ای وی پیاده نشد و سر آخر وزیر در اوج فشارهای رسانه ای مجبور به اتخاذ تصمیم های خلق الساعه و بعضا مصاحبه های آشفته و چالش برانگیز شد.
به تعبیری دیگر تیم رسانه‌ای رحمانی می توانست پیش از برکناری وی و زمانی که اختلافات او با سایر اعضای کابینه هنوز چندان بالا نگرفته بود با انتشار اخبار دقیق و منظم از عملکرد وی در راستای تنظیم بازار و همچنین توجه به شعار سال و تلاش برای رشد تولید، فضا را برای کاهش اختلاف میان تیم اقتصادی مهیا کند و به نوعی در سرنوشت حضور رحمانی در ساختمان خیابان سمیه موثر واقع می شد.
اما چنان که شاهد بودیم مدیران متصل به بدنه ی وزارت صمت از خودروسازان گرفته تا مشاورانی که در حوزه‌ی رسانه به رحمانی مشورت می‌دادند نه تنها نتوانستند اختلافات میان مقامات ارشد دولتی را مهار کنند بلکه به فشار ها علیه وزیر سابق صمت دامن زدند.
مصداق این بی تدبیری در امور رسانه‌ای بالا گرفتن نارضایتی از وضعیت بازار خودرو بود که اگرچه اتفاق تازه‌ای نیست اما دامن گیر رحمانی شد و او را به سمت خروج از کابینه‌ی حسن روحانی سوق داد.
از سوی دیگر شتابزدگی در انتشار نامه‌ی رضا رحمانی با سربرگ وزارت صمت خطاب به شخص رییس جمهور، اشتباه فاحش دیگر تیم رسانه‌ای بود که به نوعی به رویارویی مستقیم وزیر با رییس جمهور دامن زد و حیات سیاسی رحمانی در سال های آتی را نیز تحت تاثیر قرار داد.
ناگفته نماند رحمانی پیش از تصدی این سمت فردی نسبتا خوشنام و با سابقه بود اما عملکرد وی به دلیل عدم حمایت رسانه‌ای که با مهره چینی افراد خاص طی دو سال گذشته شکل گرفته بود نتوانست در بزنگاه عزل به کمک او بیاید.
صندلی هایی که در مدیریت ارتباطات شرکت های تابعه وزات صمت از سوی برخی نزدیکان رحمانی معامله شد افزون بر اینکه جو رسانه‌ای منفی را برابر این شرکت‌ها ایجاد کرد، در نهایت به ایجاد نارضایتی عمومی از عملکرد این شرکت‌ها منجر شد و نگاه منفی عموم مردم به این مجموعه‌های دولتی را دو چندان کرد.
در مجموع باید اشاره داشت که ضعف در اطلاع رسانی، خداحافظی تاسف باری را برای رحمانی از تیم دولت رقم زد. اتفاقی که افزون بر خدشه‌دار کردن چهره‌ی سیاسی رحمانی موجب شد فعالیت‌های مثبت او از آبان ۹۷ تاکنون در وزارت صنعت، معدن و تجارت را به سایه ببرد و به نوعی نقش او را به عنوان یک سیاستمدار در سپهر سیاسی کشور تضعیف کند.
