چرایی مقاومت برخی در برابر قانون “منع به کارگیری بازنشستگان”
یک روانشناس مقاومت برخی مسئولان در برابر اجرای قانون “منع به کارگیری بازنشستگان” را نوعی “خودبرتربینی” و “خودخواهی” دانست و گفت: مشمولان این قانون در صورت برخورد غیر واقع‌بینانه با قوانین به طور حتم از واقعیت‌ها سیلی خواهند خورد.
علی‌اصغر اصغرنژاد در گفت‌وگو با ایسنا، معتقد است: کار نه تنها منبع تامین درآمد بلکه موجب احساس رضایت و ارزشمندی انسان‌هاست زیرا فرد می‌تواند با به کارگیری توانایی‌ها و خلاقیت‌های خود سرزندگی و شادابی را به راحتی احساس کند، این درحالیست که هرچقدر افراد از رتبه و مسئولیت اجتماعی بهتری برخوردار باشند منفک شدن از آن برایشان دشوارتر خواهد بود.
به گفته وی در جامعه ایرانی هیچ شخصی از موقعیت‌هایی مانند بازنشستگی که قرار باشد به یک‌باره جایگاه شخصیتی خود را رها کند با رغبت استقبال نمی‌کند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران درباره مقاومت برخی از افراد در برابر قانون “منع به کارگیری بازنشستگان” گفت: زمانی که افراد از موقعیت اجتماعی و جایگاه شغلی خوبی برخوردار باشند، رها کردن آن جایگاه برایشان بسیار دشوار است لذا طبیعی است که انسان‌ها در زمان از دست دادن شأن و منزلت اجتماعی احساس خوبی دریافت نکنند، با این وجود اما باید از نظر منطقی قبول کنیم که جایگاه‌های شغلی تاکنون به هیچ کس وفا نکرده و نمی‌کند.
این روانشناس افزود: دوران (سالمندی) بازنشستگی بخشی از زندگیست که به دلیل افزایش سن و بروز بیماری‌های متعدد همه افراد به آن نیازمندند چراکه انسان‌ها با گذشت زمان به طور طبیعی توانایی، خلاقیت و انرژی دوران جوانی خود را از دست می‌دهند، این درحالیست که عموماً عده‌ای این شرایط فیزیکی را انکار کرده و در برابر آن مقاومت دارند.
وی با بیان اینکه مسئولان پیشکسوت باید به منظور بهتر شدن وضعیت ایران امکان رشد و یادگیری را برای جوانان تازه نفس فراهم کنند، خاطرنشان کرد: هنوز هم عده‌ای نمی‌توانند باور کنند که بعد از دوران بازنشستگی‌شان باید افراد دیگری در این جایگاه جایگزین آنها شوند، در همین راستا نیاز است مسئولان پیشکسوت تجارب خود را در اختیار دیگران قرار دهند زیرا جوانان به دلیل توانمندی، خلاقیت و انرژی بیشتر می‌توانند در جایگاه‌های اجتماعی فعالیت بهتر و موثرتری داشته باشند.
اصغرنژاد با بیان اینکه همه انسان‌ها با گذشت زمان به نوعی نیازمند دوران بازنشستگی هستند، به طب و روانشناسی دوران “سالمندی” اشاره کرد و افزود: باتوجه به اینکه عملکرد مغز و توانایی انسان ها بعد از دوره مشخصی فرسوده می‌شود به طوریکه سلول‌های بدن در هر دوره بازسازی، تحلیل رفته و جسم دیگر توانایی فعالیت مطلوبی نسبت به گذشته را ندارد، به همین دلیل در همه سراسر دنیا برای بازنشستگی قوانین و زمان مشخصی در نظر گرفته شده؛ قوانینی که یقینا در پس آن تدبیر و منطق عقلانی وجود داشته و نمی‌توان با دلایل غیرمنطقی با آن برخورد کرد.
این استاد دانشگاه در پاسخ به این سوال که در صورت مقاومت بازنشستگان در برابر اجرای این قانون جامعه در چه وضعیتی قرار می‌گیرد؟ خاطرنشان کرد: مسئولان باید بدانند که در صورت برخورد غیر واقع‌بینانه با قوانین به طور حتم از واقعیت‌ها سیلی خواهند خورد.
