چادرخوابی بیماران اطراف بیمارستان قلب
در سایه نرده‌های بلند بیمارستان قلب شهید رجایی تهران، قلب‌هایی می‌تپند؛ نه از سلامت، بلکه در اضطراب و انتظار. در یکی از بزرگ‌ترین مراکز درمان بیماری‌های قلبی کشور، بیماران بسیاری با امید به درمان، اما بدون سرپناه، شب را روی زمین، کنار خیابان و در چادرهای مسافرتی صبح می‌کنند.
صبح تهران هنوز خنک است، اما فضای بیرونی بیمارستان شهید رجایی، آکنده از التهاب همراهان و بیمارانی‌ست که شب را نه در اتاقی امن، بلکه زیر درختان، کنار نرده‌ها یا درون چادر گذرانده‌اند.
در کنار در ورودی، مردی لاغراندام از کرمان روی زیلویی ساده دراز کشیده است. تصور می‌شود همراه بیمار باشد، اما خودش دچار نارسایی مزمن قلبی‌ست. او با یک همراه از کرمان به تهران آمده، دو شب است بیرون بیمارستان می‌خوابد و همچنان در انتظار یک تخت خالی است. با صدایی آرام می‌گوید: «بیمار قلبی‌ام، نمی‌تونم دائم برم داخل. همراهم پیگیر تخت هست، اما جواب می‌دن که جا نداریم.»
چند قدم آن‌سوتر، دو برادر از سنندج در چادری ساکن شده‌اند. پدرشان پس از ۲۴ ساعت انتظار، در بخش ویژه بیمارستان بستری شده. یکی از آن‌ها می‌گوید: «عمل پدرم انجام شد، اما هنوز اینجاییم. معلوم نیست کی مرخص می‌شه. امکاناتی برای استراحت یا حتی استفاده از سرویس بهداشتی نداریم.»
خانواده‌ای دیگر از سیستان و بلوچستان، با کودک خردسال‌شان شب‌ها را در حاشیه بزرگراه می‌گذرانند. زن خانواده با نگرانی می‌گوید: «شب‌ها خیلی ترسناکه. جز نور ماشین‌ها، چیزی نمی‌بینیم. هنوز منتظریم تا بیمارمون رو بستری کنن.»
نبود ساختارهای حمایتی، ریشه بحران
این شرایط تنها مختص بیمارستان شهید رجایی نیست. کمبود تخت‌های بستری، نبود نظام ارجاع مؤثر و نداشتن سامانه نوبت‌دهی برخط، سبب شده بیماران شهرستانی که برای درمان به پایتخت آمده‌اند، روزها و شب‌ها را در بی‌خبری، بی‌پناهی و اضطراب سپری کنند.
با وجود اهمیت زمان در درمان بیماران قلبی، این افراد ساعت‌ها و حتی روزها بیرون بیمارستان، در شرایطی غیراستاندارد و ناایمن، منتظر بستری هستند. بحران فقط جسم بیماران را درگیر نکرده، بلکه کرامت انسانی‌شان را نیز زیر سوال برده است.
همراه‌سراهایی که هنوز ساخته نشده‌اند
سال‌هاست که موضوع نبود همراه‌سرا در کنار بیمارستان‌های بزرگ پایتخت مطرح است، اما هنوز اقدام مؤثری برای حل این مشکل انجام نشده. مسئولان در دوره‌های مختلف از ضرورت ساخت این اماکن سخن گفته‌اند، اما وعده‌ها اجرایی نشده و بیماران همچنان مجبورند در فضای باز، در کنار اتوبان و در شرایطی غیرانسانی اسکان داشته باشند.
به گزارش تسنیم، مشاهدات میدانی از بیمارستان شهید رجایی نشان می‌دهد که مشکل اساسی، فراتر از امکانات این بیمارستان است و به ساختار مدیریتی نظام سلامت کشور بازمی‌گردد؛ ساختاری که باید هر چه زودتر برای حفظ جان، سلامت و کرامت بیماران و خانواده‌های‌شان، بازنگری شود.
