پرداخت حق پخش تلویزیونی فوتبال را از ورشکستگی نجات خواهد داد!

فوتبال بدون پوشش تلویزیونی، مانند طبلی است که صدای آن به هیچ جا نمی رسد و توأماً تلویزیون بدون فوتبال، بخش عمده ای از مخاطبین خود را از دست خواهد.

فوتبال امروزه فراتر از یک بازی، فراتر از یک سرگرمی و حتی فراتر از یک ورزش است. صنعتی به نام فوتبال امروزه هزاران – بلکه میلیون ها – نفر را در سرتاسر کره خاکی درگیر خود کرده است. میلیاردها دلار گردش مالی و دنیایی مملو از اخبار، تصاویر و حاشیه هایی که همگی در محوریت فوتبال هستند.

به جز بازیکنان و اعضای کادر فنی و مدیریتی تیمها، هواداران (از همه اقشار جوامع بشری)، اصحاب رسانه ها، صاحبان صنایع و برندها، کارگران و کارگزاران، شرکت های تبلیغاتی، بانک ها، دولتمردان و حتی سیاستمداران، جملگی درگیر این صنعت هستند، به شکل مستقیم و غیرمستقیم. به عبارتی فوتبال را می توان تاثیرگذارترین صنعت حال حاضر جهان مدرن نامگذاری کرد.

در میان گردش مالی نجومی فوتبال در جهان، حق پخش تلویزیونی و تبلیغات محیطی درصد جشمگیری را به خود اختصاص داده اند. در حقیقت باید گفت که اصلی ترین درآمد باشگاهها و فدراسیون ها و اتحادیه های فوتبال در جهان، حق پخش تلویزیونی است. واقعیت این است که فوتبال بدون پوشش تلویزیونی، مانند طبلی است که صدای آن به هیچ جا نمی رسد و توأماً تلویزیون بدون فوتبال، بخش عمده ای از مخاطبین خود را از دست خواهد داد.

به گزارش مهر :تصور کنید اگر یک شبکه تلویزیونی اجازه پخش هیچیک از مسابقات فوتبال را نداشته باشد، در آن صورت موجودیت گروه ورزشدر آن شبکه چه معنایی خواهد داشت؟ بعلاوه شبکه های تلویزیونی با بهره مندی از پوشش زنده تلویزیونی مسابقات فوتبال، از طرق مختلف کسب درآمد می کنند. آگهی های بازرگانی قبل، حین و بعد از مسابقه، زیرنویس و تبلیغات گرافیکی روی تصاویر زنده، همچنین سامانه های مختلف پیامکی و اپلیکیشن های تلفن های همراه، سالانه درآمد هنگفتی را نصیب تلویزیون می کنند.

همین امر باعث شده تا نسبت به اهمیت و حساسیت یک رویداد ورزشی، امتیاز پخش تلیویزیونی آن را نیز با قیمت بالایی به فروش برسد. در این میان سود شرکت های کارگزار – که این امتیاز را از برگزار کنندگان مسابقات خریداری و به شبکه های تلویزیونی می فروشند – بسیار قابل توجه است.

از آنجایی که برابر مصوبات مجلس محترم شورای اسلامی، دولت از هرگونه کمک مالی به مجموعه فوتبال کشور منع شده است، و در طرف مقابل اما سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران سالانه چند هزار میلیارد تومان بودجه دریافت می کند، پرداخت قسمت ناچیزی از این بودجه به مجموعه فوتبال کشور نه تنها مشکلی برای سازمان اینجاد نمی کند، بلکه اقتصاد فوتبال ایران را – که به دلیل تحریم های بانکی و بلوکه شدن پول های فدراسیون نزد فیفا و AFC در وضعیت نابسامانی قرار دارد – از رکود رهایی خواهد بخشید.

راهکار حل این مشکل نه در جلوگیری از ورود دوربین های تلویزیون به ورزشگاهها است، و نه در دعاوی کودکانه و رسانه ای! راه حل منطقی، تشکیل یک کارگروه تخصصی است که اعضای آن متشکل از افراد حقوق دان، نمایندگانی از فدراسیون فوتبال، وزارت ورزش و جوانان، مجلس شورای اسلامی، شورای نظارت بر سازمان صداوسیما، گروه ورزش سازمان صداوسیما، نمایندگانی از هیئت دولت و سایر دستگاههای ذیربط باشند تا با الگوبرداری از قوانین مربوط به حق پخش تلویزیونی رویدادهای معتبر ورزشی جهان،آیین نامه ای را تنظیم و تصویب کنند تا فوتبال نیز بتواند پس از سالها و برای اولین بار از این حق مسلم خود برخوردار شود. مطمئناً با حسن نیت مسئولین محترم و تعامل ایشان با یکدیگر، گام مهمی در راستای حرفه ای تر شدن فوتبال در کشور برداشته خواهد شد.