«پارلمان اصلاحات» مُهر پایان بر تنش های انتخاباتی در جریان اصلاحات؟
«حاشیه نشینی سیاسی»اصلاح طلبان از سال ۸۴ تا ۹۲ چنان کام آنها را تلخ ساخته بود که حال که چند سالیست به قدرت بازگشته اند تلاش خود را برای حفظ وحدت و عقبگرد نکردن به آن روزها به کار بندند.
لیلا شریف: اصلاح طلبان سال هاست با تکیه بر مدل «شورایی» تلاش کرده‌اند از گعده‌های اصلاح طلبانه به نتیجه مطلوب خود دست پیدا کنند. از شواری هماهنگی و مشورتی گرفته تا شورایعالی سیاستگذاری و حالا هم پارلمان اصلاحات.
شورای عالی سیاستگذاری، زاده اختلاف میان دو شورای قبل از خود و البته برای حل و فصل آن اختلافات بود و حال هم پارلمان اصلاحات از دل نقدها و اختلاف نظرها بر سر ادامه یا توقف فعالیت شورای عالی سیاستگذاری قد علم کرده است تا اصلاح طلبان نشان دهند که به این راحتی ها صندلی قدرت را به جبهه رقیب «بفرما» نمی‌زنند.
موفقیت‌هایی برآمده از دل اختلافات /تغییر مسیر در بزنگاه‌های انتخاباتی
شورای هماهنگی اصلاح طلب اولین گام این جناح بود که کار خودش را از سال ۷۶ آغاز کرد و با وجود شکست های پی در پی ماندن را بر رفتن، ترجیح داد.
اما در بزنگاه انتخابات ۹۲ و زمانی که ۸ سال از آخرین ایفای نقش سیاسی اصلاح طلبان گذشته بود، شورای دیگری تحت عنوان شورای مشورتی حول سید محمدخاتمی و با حضور چهره های حقیقی تشکیل شد. شورای مشورتی در همان اولین حضور خود توانست ضربه شصتی به جبهه رقیب نشان دهد و با سوق دادن حمایت اصلاح طلبان به سمت حسن روحانی و مجاب کردن عارف به کناره گیری از انتخابات درهای سیاست را به سوی اصلاح طلبان بگشاید.
شیرینی برد انتخابات ۹۲ چنان به کام اصلاح طلبان نشست که آنها به سرعت انتخابات مجلس دهم را در جایگاه هدف اصلی خود قرار دادند اما اختلاف ها نشان داد که رسیدن به این هدف در قالب شورای مشورتی چندان ممکن نیست. برخی از درون اصلاحات ساز مخالفت را کوک کردند و تاریخ مصرف شورای مشورتی را تمام شده دانستند. اختلاف میان شورای مشورتی و شورای هماهنگی موجب شد تا شورای دیگری از دل آنها متولد شود؛شورایعالی سیاستگذاری اصلاح طلبان.
سومین شورای مورد حمایت اصلاح طلبان با ریاست محمدرضا عارف کار خود را آغاز کرد و توانست با «رو» کردن لیست امید، ۳۰ کرسی مجلس را دربست در اختیار گزینه‌هایش قرار دهد.
موعد انتخابات مجلس دهم که پایان یافت، داستان شورای مشورتی این بار در شورایعالی سیاستگذاری ظهور و بروز پیدا کرد و برخی با تأکید بر این موضوع که این شورا تنها برای انتخابات مجلس ایجاد شده بود، خواهان پایان فعالیت آن شدند.
رسول منتجب نیا قائم مقام حزب اعتماد ملی، سید هادی خامنه ای دبیرکل مجمع نیروهای خط امام و محسن رهامی، دبیرکل انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه ها در کنار مصطفی کواکبیان دبیر کل حزب مردم سالاری، اضلاع اصلی مخالفت با ادامه کار این شورا را تشکیل می‌دادند.
سرانجام اختلاف ها چنان بالا گرفت که اعضای شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان برای یافتن راه حل به دفتر رییس دولت اصلاحات رفتند و در آن جلسه تصویب شد که این شورا پرچم اصلاحات را برای انتخابات شورای شهر پنجم برافراشته نگه دارد.
اما این جلسه هم نتوانست آتش مخالفان را خاموش کند،چه آنکه چند ماه بعد ۷ حزب اصلاح طلب با انتشار بیانیه‌ای انتقادی بر خواسته خود یعنی اتمام فعالیت شورایعالی تأکید کردند.
مجمع نیروهای خط امام(ره)، حزب اعتماد ملی، حزب مردم سالاری، حزب اراده ملت ایران، مجمع دانش آموختگان ایران اسلامی، انجمن اسلامی‌مهندسان ایران، حزب وحدت و همکاری ملی، احزابی بودند که در بیانیه خود نوشتند:« شورای سیاست گذاری، مأموریت انتخاباتی اسفند ۹۴ را داشته و با پایان همان انتخابات، مأموریت اش پایان یافته تلقی می‌شود و ادامه فعالیتش بلاموضوع است. ضمن آنکه هر گونه تصمیم گیری فردی و محفلی در انتخاب ترکیب این شورا، اصالت، کارکرد و چه بسا مشروعیت آنها را زایل می سازد. »
اما نزدیک شدن به ۲ انتخابات مهم سال ۹۶ یعنی انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم و شورای شهر پنجم، توانست اندک اندک از حجم این انتقادات کاسته و تمرکز اصلاح طلبان را به سمت کارزار انتخاباتی جلب کند.
تلاش اصلاح طلبان برای وحدت جواب داد تا جایی که چپ نشینان سیاست توانستند ضمن حمایت از حسن روحانی با فرستادن اسحاق جهانگیری در قامت کاندیدای پوششی یکبار دیگر در پاستور جای گیری و از سوی دیگر شورای شهر تهران هم از آن خود کنند.
پارلمان اصلاحات؛ راهکاری برای از بین بردن پاشنه آشیل اصلاحات
همچون ادوارگذشته، زمانی که برهه حساس انتخابات پایان یافت باز هم زمزمه‌های اختلاف ساز در اردوگاه چپ به گوش رسید. آنانی که مخالف سرسخت شورایعالی بودند همچنان بر موضع خود پافشاری میکردند و در مقابل فردی همچون محمدرضا عارف رئیس شورایعالی بر عملکرد « بهینه» شورا تاکید داشت.
از یک سو افرادی همچون کواکبیان با زبان انتقاد می‌گفتند که « من به شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان انتقاد دارم زیرا در این شورا فقط یک مشت افراد جمع شدن و هیچ اهمیتی به احزاب داده نمی شود و رئیس دائمی دارد و این ریاست دوره‌ای هم نیست. ما یک طرح با عنوان پارلمان اصلاح طلبان را برنامه ریزی کرده ایم که قرار است در کنگره حزب خود آن را مطرح خواهیم کرد.» و از سوی دیگر عارف در پاسخ به منتقدانش پاسخ می‌داد:« هجمه هایی که امروز به شورای عالی اصلاح طلبان صورت می‌گیرد فقط در قالب این شورا خلاصه نمی شود بلکه این هجمه ها متوجه مردم است. منتقدان توجه داشته باشند که شورای سیاست گذاری تاکنون از این سازوکار پاسخ بهینه گرفته است. »
در میان این انتقادهای رفت و برگشتی، همانطور که کواکبیان گفته بود طرحی به نام « پارلمان اصلاحات» کلید خورد. هر چند کلیات این طرح در اواسط بهمن ماه در جلسه شورای هماهنگی تصویب شد اما برخی همچون محمود میرلوحی عضو شورایعالی تاکید داشت که «این شورا این پیشنهاد را رد کرده است.»
اما سرانجام، صحبت‌های اخیر حسین مرعشی چهره شناخته شده حزب کارگزاران و عضو شورایعالی سیاستگذاری، آب پاکی را بر دست مخالفان ریخت.او ضمن تأیید تصویب این طرح از جایگاه بالادستی پارلمان اصلاحات در برابر شورایعالی سیاستگذاری خبر داد. او گفته است که « براساس طرحی که به پیشنهاد کارگزارن سازندگی در شورای هماهنگی اصلاحات تصویب شد، قرار است شورای عالی سیاست گذاری کار خود را به عنوان نهاد اجرایی ادامه بدهد و پارلمان اصلاحات هم نهادی بالا دستی و نظارتی خواهد بود.»
در کنار این خبر، موسوی لاری نیز در گفتگویی دیگر برای مخالفان نقطه پایانی تعیین کرد. او نیز ضمن تأیید پیگیری پارلمان اصلاحات، در رابطه با تأکید کواکبیان و دیگر مخالفان برای پایان کار شورایعالی گفت:« کواکبیان یک نفر است و ممکن است این نظر را داشته باشد اما جمع بندی نهایی این است که مجمعی از کلیه اصلاح طلبان مرکز و استان ها به وجود بیاید که مجموعه بالادستی شورای عالی سیاست گذاری خواهند بود. با تعریفی که ارائه کردم، بعید است کسی مخالف این طرح باشد.»
شواهد امر نشان می‌دهد که اصلاح طلبان باردیگر آستین خود را بالا زده اند و در تلاش هستند با بنا نهادن ساختاری به نام«پارلمان اصلاحات» بار دیگر از آتش اختلافات را برای خود گلستان ساخته و پاشنه آشیلی که ممکن است باردیگر موجب حاشیه نشینی سیاسی آنها شود را با راه حلی «نو» به وحدت در انتخابات ۹۸ ختم کنند.
