ویژگیهای شهرهای سازگار با محیط زیست تا ۲۰۵۰
تا سال ۲۰۵۰ حدود ۷۰ درصد از جمعیت جهان زندگی روزمره خود را در شهرها می گذرانند و تمام کارهایی همچون غذا خوردن، رفت و آمد از خانه به محل کار و مدرسه، خنک شدن در تابستانهای داغ و گرم شدن در زمستان را انجام میدهند که یک زندگی معمولی را شکل میدهد.
تمامی این تجربیات در حوزه انرژی هزینهآور است و در حال حاضر این مصرف انرژی، تولید کربن زیادی را به دنبال دارد. به طور کلی در حال حاضر ساکنان شهرها مسئول سه چهارم انتشار گازهای گلخانه ای هستند اما میتوان این ترتیب را تغییر داد.
در گزارش جدید “ائتلاف انتقال شهری” تأکید شده است که با استفاده از فناوریها و سیاستگذاریهایی که امروزه وجود دارند، میتوان میزان انتشار کربن در شهرها را تا سال ۲۰۵۰ تا ۹۰ درصد کاهش داد. بیشتر مردم ساکن شهرها هستند و بیشترین میزان انتشار گازهای گلخانهای از شهرها انجام میشود.
در صورت بهرهمندی از این فناوریها و خط مشیها میتوان کاهش شدید انتشار گازهای گلخانهای را تجربه کرده و حدود ۶۰ درصد از هدف تعیین شده در توافقنامه پاریس ۲۰۱۵ در راستای جلوگیری از افزایش بیش ازدو درجه سانتیگرادی دما محقق میشود.
در این گزارش آمده است: در حال حاضر فناوریها و سیاستهایی که شهرهایی با وضعیت آب وهواییِ مناسبتر بسازند، وجود دارند. برای سازگار شدن هر چه بیشتر شهرها با وضعیت آب و هوایی مهمترین اقدام ساخت ساختمانهای بهتر یا بازسازی ساختمانهای موجود به منظور کاهش هدر رفتن میزان انرژی است.
در این گزارش آمده است: حدود ۳۰ درصد از تولید گازهای گلخانهای در شهرها در صورت ساخت ساختمانهای کارآمدتر تا سال ۲۰۵۰ کاهش مییابد. همچنین ۳۰ درصد دیگر از تولید گازهای گلخانهای را میتوان با کنار گذاشتن سوختهای فسیلی و جایگزین کردن آن با منابع تجدیدپذیر از قبیل انرژی باد یا خورشید کاهش داد.
با اصلاح ساختمانها میتوان ۶۰ درصد از میزان کربن تولید شده را کاهش داد. همچنین با استفاده از مواد و مصالح بهتر در ساخت ساختمانها، وسایل نقلیه، جادهها و راهآهن میتوان از تولید ۱۵ درصد دیگر گازهای گلخانهای کاست.
به گزارش ایسنا، کاهش ۲۰ درصدی دیگر تولید گازهای گلخانهای عدم وابستگی سیستم حمل و نقل به کربن است. در شهرها این کار با ایجاد سیستمهای حمل و نقل عمومیِ مؤثر امکانپذیر است.
بیش از ۱۰ هزار شهر متعهد شدهاند که تا سال ۲۰۵۰ میزان انتشار کربن خود را به طرز چشمگیری کاهش دهند.