وقتی معیشت معلمان برای کسی مهم نیست، حتی وزارت آموزش و پرورش/ سبقت حقوق کارگران از حقوق دبیران دارای تحصیلات عالی

وزارت آموزش و پرورش در سال های گذشته و با کمک سازمان اداری و استخدامی کشور اقدام به جذب چندین هزار معلم جوان و تحصیلکرده از طریق برگزاری آزمون استخدامی کرده است؛ دبیران جوانی که اکثراً دارای تحصیلات عالی هستند، ولی حقوق و مزایای ناچیزی دریافت می کنند.

«بازتاب»؛ آرش خداپرست– با اینکه جذب معلم های تحصیل کرده و با سواد از طریق برگزاری آزمون یکی از اقدامات تحسین برانگیز وزارت آموزش و پرورش در سال های گذشته بوده است، اما از آنسو عدم توجه کافی این وزارتخانه به معیشت نیروهای جذب شده، موضوع مهمی است که نمی توان به سادگی از کنار آن عبور کرد.

موضوع حقوق و مزایای کافی برای معلم ها به ویژه دبیرانی که به تازگی و در سال های اخیر در آموزش و پرورش به کار گرفته شده اند، از جمله مسائل و دغدغه های مهمی است که همواره نسبت به آن اعتراض هایی صورت گرفته است.

اکنون و در آستانه روز معلم نیز جمع زیادی از همین معلم ها با تجمع های پراکنده اما به هم پیوسته در صدد آن هستند که موضوع معیشت و حقوق ناچیز خود را به گوش مسئولان مربوطه برسانند.

به صورت مشخص 24 فروردین ماه و آنگونه که خبرگزاری فارس منعکس کرد، جمعی از معلمان با تجمع مقابل مجلس شورای اسلامی از اعضای کمیسیون آموزش و همچنین وزیر آموزش و پرورش خواستند نسبت به وضعیت حقوق خود رسیدگی‌ها لازم را انجام داده و رتبه‌بندی فرهنگیان را به صورت عادلانه اجرایی کنند. 

برخی شعارهای نوشته شده در پلاکاردهای در دستان معلمان عبارت بود از: معلمان رتبه بندی، توجیهی برای حقوق پایین نومعلمان؛ ابتدا همسان‌سازی حقوق سپس رتبه بندی، بدون در نظر گرفتن سابقه، برای ایجاد رقابت و انگیزه؛ در نظر گرفتن حقوق ۳ میلیون تومانی در سال جدید برای جوان نظام تعلیم و تربیت بر مبنای کدام بند سند تحول است؟  رتبه بندی یا سابقه بندی = تحمیل فقر مطلق و تجرد قطعی معلمان؛ زحمت برابر حقوق نابرابر اختلاف حقوق بیش از ۳۰۰ درصدی معلمان جوان با سابقه خلاف قانون برنامه ششم؛ معلمی که صلاحیت تدریس دارد قطعاً شرایط اخذ رتبه را خواهد داشت. 

این موضوع برای آنها از آن جهت مهم تر و غیر قابل قبول تر شده است که می بینند بر اساس نرخ جدید حقوق قانون کار، دریافتی ماهانه کارگران نیز از آنها بیشتر است و این در حالی است که از آنسو بسیاری از هم سن و سال های آنها علی رغم تحصیلات و سواد پایین تر به واسطه اشتغال در بخش آزاد حقوق به مراتب بالاتری کسب می کنند.

به اینها اضافه کنیم که بر اساس نظام رتبه بندی معلمان که اخیراً و با پیگیری های وزیر کنونی آموزش و پرورش به تصویب رسیده است، در رتبه بندی و پرداخت حقوق سابقه معلم ها بر تحصیلات ایشان ارجحیت دارد.

یعنی معلم هایی با مدرک فوق دیپلم و لیسانس به دلیل سابقه بیشتر حقوق و مزایای بالای 7 الی 8 میلیون تومان دریافت می کنند، اما معلم های جوان و تازه کار علی رغم دارا بودن مدرک کارشناسی ارشد و دکتری زیر 4 میلیون تومان حقوق دریافت می کنند.

به دیگر سخن در حالی که در سال 1400 حداقل حقوق کارگران به 4.2 میلیون تومان رسیده است، اما از آنسو حقوق معلم های جوان نسبت به سال گذشته با 700 هزار تومان افزایش از 2.5 میلیون تومان به 3.2 میلیون تومان رسیده است.

حالا این حقوق حداقلی که نسبت به حقوق کارگران و حقوق معلم های باسابقه ناچیز است، معلم های جوان را آن هم در شرایط کرونایی ناگزیر به برگزاری تجمعات اعتراضی کرده است.

در همین رابطه یکی از معلم های جوان که دارای مدرک کارشناسی ارشد است و دو سالی هست که به استخدام آموزش و پرورش در آمده است، به «بازتاب»، گفت: حقوق دریافتی من از آموزش و پرورش در سال گذشته 2 میلیون و 900 هزار تومان بود که یک میلیون آن بابت بیمه و قسط وام و… از حقوقم کسر می شد و دریافتی من تنها یک میلیون و 900 هزار تومان بود. با این پول اصلاً نمی توانم زندگی و امورات خانواده ام را مدیریت کنم.

وی با ابراز نارضایتی از بی توجهی مسئولان به این موضوع افزود: مسئولان آموزش و پرورش از سویی از ما انتظار دارند که با آمادگی کامل و مطالعه کامل و نیز آرامش و تسلط در کلاس درس حاضر شویم، اما از آنسو نمی خواهند و یا قادر نیستند، اصلی ترین بهانه و دلیل آرامش ما که همان تأمین معیشت خود و خانواده هایمان است را متقبل شوند.

مستند به آنچه مورد اشاره قرار گرفت، اکنون معیشت و حقوق معلم ها به ویژه معلم های تازه استخدام شده در وزارت آموزش و پرورش به یک چالش بزرگ برای این وزارتخانه تبدیل شده است.

از سویی تأمین بودجه برای افزایش حقوق این جمعیت زیاد که برخی آمار شمار آنها را تا 200 هزار نفر تخمین می زند، کار چندان آسانی نیست و از سویی نیز استمرار رویه موجود می تواند از کارآمدی و اثرگذاری احسن این معلم ها در کلاس درس و محیط های آموزشی بکاهد.

با این تفاسیر می توان مدعی شد نظام آموزش و پرورش کشور در شرایط کنونی و نیز آینده نزدیک با چالش های بزرگ و جدی رو به رو است که شاید بخش عمده ای از فشار این مشکلات به دولت آتی به ارث برسد.