وقتی متهم جای شاکی می‌نشیند!

اینکه چرا در اغلب فیلم‌هایی که ردی از احمدزاده در آن دیده می‌شود، مفاهیمی چون ایثار، شهادت، حماسه و معنویت خاص دفاع هشت ساله و ارزش‌های این دفاع کمرنگ است و در مقابل ارجاعاتی که چهره زشت جنگ چون خشونت را به نمایش می‌گذارد، وضوح بیشتری دارد موضوعی است که می‌تواند محل بحث باشد.

کیومرث پوراحمد از اینکه نمی‌تواند سومین برداشت شخصی‌اش را درباره جنگ با پول بیت‌المال بسازد، گلایه دارد. این فیلمساز که در کارنامه‌اش دو فیلم «اتوبوس شب» و «پنجاه قدم آخر» در ژانر جنگی به چشم می‌خورد و هیچ‌کدام از این آثار نتوانست انعکاس‌دهنده حماسه، مقاومت، ایمان و ارزش‌های منحصر به فرد دفاع مقدس ایران باشد و حتی فیلم دوم به لحاظ کیفیت سینمایی نیز دارای ضعف‌های شدیدی بود و صدای اعتراض قاطبه منتقدان را بلند کرد، اخیراً در گفت‌وگویی با روزنامه فرهیختگان از اینکه سرمایه‌گذاری برای ساخت فیلم در ژانر جنگ پیدا نمی‌کند، گلایه کرده است.

از او درباره اینکه چرا دیگر فیلم جنگی نمی‌سازد، سؤال شده است که وی در پاسخ می‌گوید: «برخوردهای کاملاً سلیقه‌ای مقاماتی که هیچ ربطی به سینما ندارند، ولی خودشان را محق می‌دانند درباره هر فیلمی اظهارنظر کنند، در واقع جز ارشاد که همیشه مبصر سینما بوده است، حالا هر فیلمی، در هر ولایتی مبصر خاص خودش را هم دارد. این دخالت‌های بی‌رویه وقتی به فیلم‌های دفاع مقدس می‌رسد، چند برابر می‌شود. دیگر تحملش را ندارم که یک فیلم بسازم و بی‌شمار مبصر داشته باشد؛ همین.» جالب است که پوراحمد دو فیلم قبلی خود را درباره موضوع جنگ کاملاً با سلیقه و برداشت شخصی‌اش از جنگ هشت‌ساله به تصویر کشیده و اگر انتقادی هم به او شده پس از ساخته‌شدن و اکران فیلم صورت گرفته‌است و در زمان تولید کاملاً دست وی برای ساخت برداشت شخصی‌اش از جنگ باز بوده است. فیلم «پنجاه قدم آخر» سال 92 حین نمایش در سالن برج میلاد، بارها با واکنش‌های اعتراض‌آمیز معمول تماشاگران این فیلم مواجه شد؛ واکنش‌هایی که تماشای فیلم در این سالن را تبدیل به یک کمدی غمگین کرد.

پوراحمد اظهار کرده‌است:‌«یکی دو سال پیش حبیب احمدزاده، ایده‌ای ‌عالی داشت برای یک فیلم خانوادگی ولی زن قهرمان قصه، همسر یک آزاده بود! فکر کردم همین همسر آزاده بودن باعث می‌شود باز هم فیلم بی‌شمار مبصر پیدا کند. از خیرش گذشتم.‌» جالب است که دو فیلم جنگی پوراحمد با نقش‌آفرینی پررنگ حبیب احمدزاده به عنوان نویسنده و مشاور ساخته شده و اینبار نیز این فیلمساز از این نویسنده یاد کرده است. اینکه چرا در اغلب فیلم‌هایی که ردی از احمدزاده در آن دیده می‌شود، مفاهیمی چون ایثار، شهادت، حماسه و معنویت خاص دفاع هشت ساله و ارزش‌های این دفاع کمرنگ است و در مقابل ارجاعاتی که چهره زشت جنگ چون خشونت را به نمایش می‌گذارد، وضوح بیشتری دارد موضوعی است که می‌تواند محل بحث باشد.