وقتی دولت به قدر یک پیمانکار هم مسئولیت ندارد!
اهالی خوزستان که سال هاست به جای هوا خاک در ریه فرو می‌برند و با سختی ها و مشکلات همراه با گرد و غبار دست به گریبانند، حالا به مشکلی دیگر مبتلا شده‌اند که اگر وعده‌ها درست از آب در بیایند، قرار است دو سه هفته دیگر رفع شود!
به گزارش تابناک؛ مدت‌های مدیدی است که کیفیت آب در خوزستان، به ویژه در مناطق جنوبی‌تر استان نامطلوب است، اما طی روز‌های اخیر این مشکل به حدی اوج گرفته که عملا چند شهرستان با بحرانی بی سابقه مواجه شده‌اند و ایستادن در صف تانکر‌های آب به بخشی از زندگی روزمره مردم تبدیل شده است.
در نتیجه کم آبی و مشکلات بزرگی مانند قرار گرفتن سازند نمکی در مخزن بزرگترین سد کشور که روی رودخانه کارون احداث شده، آب این رود بزرگ به قدری شور شده که در پایین دست، عملا «آب‌نمک» به دست مردم می‌رسد؛ آبی که نه مایه حیات، که مقدمه عذاب است.
وضعیت در شهر‌هایی مانند خرمشهر و آبادان به قدری وخیم شده که از تجمع مردم معترض تا تعطیلی صنایع بزرگی مانند پتروشیمی ها، اخبار فراوان و مختلفی در این خصوص از این شهرها مخابره می‌شود؛ اخباری که می‌شود رد و نشانش را به شکلی پررنگ در شبکه‌های اجتماعی نیز دید.
رنجی که شماری از هموطنانمان بدان مبتلا شده‌اند و مسئولان برای پایان دادن به آن، آن چنان که باید و شاید، اقدامی صورت نداده‌اند. شاید از این روی که می‌دانند هرچقدر در عمل به وظایفشان در این خصوص کوتاهی کنند هم، با مشکلی مواجه نخواهند شد و تنبیه و جریمه‌ای شاملشان نخواهد شد!
این را می‌شود از سخنان ولی الله حیاتی، فرماندار ویژه خرمشهر دریافت که می‌گوید: «مشکل شوری آب در دستور کار دولت تدبیر و امید قرار گرفته است و این مشکل تا اواسط تیرماه حل و رفع می‌شود» و در توضیح آن می‌افزاید: «احداث سد خاکی مارد، راه‌اندازی دستگاه آب شیرین‌کن و اجرای مرحله دوم طرح آبرسانی غدیر، سه طرحی است که برای رفع مشکل شوری آب خرمشهر و آبادان در حال انجام است.»
طرح‌هایی که ظاهرا اجرا و اتمامشان در روز‌های اخیر و با دستور مسئولان سرعت گرفته تا این پرسش به وجود آید که آیا نمی‌شد، پیش از غیرقابل استفاده شدن آب در این شهرها، روند سرعت بخشیدن به این طرح‌ها طی شود؟ آیا قابل قبول است که بحران به اوج برسد و جمعیت بزرگی از مردم از پیر و جوان، خردسال و نوزاد، بیمار و ناتوان و… را آزار دهد و بعد به فکر چاره اش باشیم؟
این ابهامات زمانی بیشتر می‌شود که می‌بینیم غلامرضا شریعتی، استاندار خوزستان از تصمیمی دیگر (علاوه بر سه طرح فوق که فرماندار خرمشهر از سرعت گرفتن در اجرایشان خبر داد) خبر می‌دهد که بر اساس گفته وی از 48 ساعت آینده آثارش دیده خواهد شد؛ تصمیمی از جنس افزایش رهاسازی آب‌های گرد آمده پشت سد گتوند.
او در این باره می‌گوید: «48 ساعت آینده آب رهاشده از سد گتوند در کارون به آبادان و خرمشهر می‌رسد و در طول مسیر هم میزان برداشت و مصرف آب کاملا تحت کنترل است. در روند احداث سد خاکی بر روی مارد هم تسریع به عمل آورده‌ایم و مقید هستیم طرح آب رسانی غدیر 2 را تا 15 تیرماه به پایان برسانیم.»
سلسله اقداماتی که معلوم نیست چرا مثلا یک هفته زودتر انجام نشدند؟ آیا به این دلیل که مسئولان از شوری آب و افزایش میزان شوری بی اطلاع بودند؟ اگر این گونه است، چرا متولیان تهیه و توزیع آب شرب با هیچ عقوبتی مواجه نشده و نمی‌شوند و اگر این گونه نیست، چرا زودتر برای رفع این مشکل تدبیری اندیشیده نشد؟
آیا پذیرفته است که دستگاه‌های دولتی و نهاد‌های خدماتی هیچ تعهدی در خصوص خدماتی که موظف به ارائه آن‌ها هستند، نداشته باشند؟ مگر غیر از این است که در قرارداد‌هایی مانند پیمانکاری، بند‌هایی برای جریمه در صورت عدم انجام تعهد در نظر گرفته می‌شود؛ آیا قابل قبول است که دولت نتواند به تعهدات اولیه اش عمل کند و هیچ عقوبتی متوجهش نباشد؟!
