ورود آمریکا به پرونده منابع انرژی مشترک لبنان و رژیم صهیونیستی

لبنان به دنبال بازپس گیری حقوق خود در منطقه متنازع میادین انرژی از دست رژیم صهیونیستی است، اما آمریکا تلاش دارد خود را تنها میانجی موجود در این روند معرفی کند.

لبنان به حقوق کامل خود در منابع نفت و گاز و همچنین حاکمیت خود در هر وجب از خاکش به ویژه مرزهایش با فلسطین اشغالی پایبند است. لبنان این معادله را به طور رسمی به ایالات متحده آمریکا اعلام کرده است. واشنگتن در همین راستا اخیرا نقش بزرگی میان بیروت و تل‌آویو در مذاکرات غیر مستقیم میان دوطرف در ترسیم مرزها ایفا می کند.

دیوید ساترفیلد مشاور وزیر امور خارجه آمریکا ماموریت خود را میان لبنان و رژیم صهیونیستی با هدف رسیدن به ترسیم مرزهای دریایی و خشکی ادامه می‌دهد، به ویژه که او مطالبات روشن لبنان را در این رابطه شنیده است.

لبنان به نماینده آمریکایی اعلام کرد که از خواسته های خود در کنار اصرار به ترسیم مرزهای دریایی و خشکی عقب‌نشینی نمی‌کند، علاوه براین که به نقطه آغاز خشکی برای ترسیم مرزهای دریایی در منطقه مرزهای الناقوره و معروف به نقطه بی 1 که در ساحل ناقوره واقع شده و نقطه بی 2 که در شرق آن است تکیه دارد.

پاسخ وزیر دفاع لبنان به تهدیدهای رژیم صهیونیستی

لبنان به دنبال بازپس گیری حقوق خود در دریا و خشکی

نیروهای سازمان ملل (یونیفل) اقدام به تصحیح برخی نقاط مرزی در ابتدای سال جاری کرده اند، لبنان معتقد است که رژیم صهیونیستی به این ترتیب در دو منطقه‌ای که جزو قلمرو لبنان است، تاثیر گذاشته و این تاثیر بر ترسیم خطی است که در محاسبه مرزهای دریایی از خشکی به سمت دریا انجام می‌شود.

این اختلاف در حال حاضر پیرامون بخشی از یک منطقه اقتصادی است که تل‌آویو ادعا می کند جزو قلمرو دریایی آن است.

به گفته برخی از کارشناسان، یافتن یک راه حل نهایی برای تاکید بر مالکیت لبنان بر این منطقه اقتصادی که مساحت آن به حدود 22 هزار کیلومتر می‌رسد، برای این کشور بسیار حائز اهمیت است. این امر به لبنان اجازه می‌دهد تا حفاری‌های نفت و گاز خود را در بلوک 9 که این کار را به اتحاد سه شرکت سپرده بود و نیز بلوک 8 در منطقه متنازع را آغاز کند.

به گفته ناظران این پرونده، لبنان در پرونده ترسیم مرزهای دریایی از طریق رد پیشنهادهایی که ساترفیلد از قبل مطرح کرده بود پیشرفت های زیادی داشته که مهم‌ترین آن ها بازگشت به خط هوف ( یا خطی که فریدریک هوف میانجی آمریکایی در سال 2012 پیشنهاد کرد و طبق آن به لبنان اجازه داده شد که میان 55 تا 60 درصد از این منطقه متنازع بهره برداری کند و بقیه آن تا زمان ترسیم مرزهای دریایی میان لبنان و رژیم صهیونیستی معلق ماند) است.

رد طرح آمریکا به منزله نقطه عطفی در تحول پرونده ترسیم مرزها است، علاوه بر این میشل عون رئیس جمهور لبنان موضع رسمی لبنان را طی یادداشتی توسط سفیر آمریکا در لبنان به واشنگتن اعلام کرد که طبق این موضع ساترفیلد میان بیروت و تل‌آویو میانجیگری می‌کند.

بر اساس این اطلاعات، لبنان بر موضع خود در ترسیم مرزها از طریق تفاهم نامه کمیته سه جانبه در آوریل 1996 که لبنان و رژیم صهیونیستی و آمریکا آن را امضا کردند، اصرار دارد.

این منابع به خبرگزاری المیادین تاکید کردند که موضع لبنان یکی است و بر حقوق خشکی و دریایی و همچنین بر ثروت های نفتی و گازی که آن را معرض دست اندازی صهیونیسم قرار می دهد، اصراردارد. رژیم صهیونیستی تلاش می‌کند که به برخی از حقوق لبنان تجاوز کند. به نظر می رسد که طرف آمریکایی هم در نهایت به این نتیجه برسد که خوش‌بینی بیش از حد در این مرحله درست نیست.

توافق داخلی لبنان در موضع یکپارچه خود به علاوه اصرار بر همکاری در ترسیم مرزهای دریایی و خشکی نقاط قوت لبنان است. سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله در هیمن راستا اعلام کرد که لبنان همه امکانات خود را برای حمایت از ثروت خود به کار می‌گیرد.

عبدالرحمن شحیتلی معاون پیشین ستاد مشترک و عملیات لبنان پیش از این به پایگاه خبری المیادین اعلام کرده بود که موضع لبنان از نظر قانونی و ملی تثبیت شده و متضمن محافظت از حقوق خود است، اما باید تاکید کرد که نیاز فنی به معنای آغاز نقطه ترسیم مرزها یا امتداد طرح آتش‌بس عمومی در سال 1949 و مرور آن در نقطه بی 1 در ساحل تا آخرین وجب از مرزهای دریایی لبنان است. از این نظر لبنان باید بر مذاکرات پیش رو و غیر مستقیم با تل‌آویو تمرکز کند.

شحیتلی اشاره کرد که لبنان در ترسیم مرزهای دریایی به قوانین بین المللی پایبند بوده است و پیش از این ایالات متحده نسخه‌ای از نقشه ترسیم خط دریایی مطابق با مرزهایی دریایی به آن داده است.

بر این اساس لبنان انتظار دارد واشنگتن به طور مستقیم از خلال مذاکرات غیر مستقیم تحت نظارت سازمان ملل در این مساله میانجگری کند و به همین علت است که ساترفیلد دوشنبه آینده بار دیگر به بیروت می‌رود.