وحشت مردم از سگ‌های ولگرد در سرخه حصار
وجود سگ‌های ولگرد در پارک جنگلی سرخه حصار آرامش و جان مردم را به خطر انداخته و همچنین به عنوان تهدیدی بزرگ برای گونه‌های حیوانی این منطقه محسوب می‌شوند.
پارک جنگلی سرخه حصار یکی از پارک‌های ملی ایران واقع در شرق تهران است که مساحتی حدود 9168 هکتار را به خود اختصاص می‌دهد. تمام این منطقه به جز شمال شرقی آن تحت کنترل و حفاظت سازمان محیط زیست قرار دارد.
پارک ملی سرخه حصار منطقه‌ای کوهستانی و از قدیمی ترین شکارگاه‌های ایران محسوب می‌شود، این پارک ملی در سال 1358 هجری شمسی به سازمان محیط زیست واگذار شد که این سازمان یک قسمت از اراضی را به عنوان پارک ملی و قسمتی دیگر را به عنوان محیط حفاظت شده تعیین کرد و باقی قسمت‌ها را در اختیار اهالی منطقه برای علوفه دامداری قرار داد.
پارک جنگلی سرخه حصار واقع در منطقه 13 تهران امروزه به یکی از اماکن تفریحی مردم تبدیل شده است که در طول هفته و به ویژه در روزهای پایانی هفته تعداد زیادی از مردم برای گذراندن اوقات فراغت به این پارک می‌روند، اما مدتی است به دلیل وجود سگ‌های ولگرد که تعداد آن‌ها کم نیست، افراد از اینکه با خانواده به این پارک جنگلی بروند و زمانی را برای تفریح بگذرانند، هراس دارند.
این در حالی است که جمعیت زیادی از افراد برای تفریح و حتی ورزش‌هایی همچون دوچرخه سواری، پیاده روی و غیره به پارک ملی سرخه حصار می‌آیند و تعداد این سگ‌ها به نحوی زیاد شده است که هنگامی افراد در مسیر مخصوص پیاده روی مشغول پیاده روی هستند، آن ها را دنبال می‌کنند و موجب ترس مردم می‌شوند. با افزایش تعداد این سگ‌ها دیگر برای مردمی که برای تفریح به این پارک می‌آیند، امنیتی وجود نخواهد داشت.
برخی مردم عادی با مشاهده وضعیت نابسامان این سگ‌ها، برای آن‌ها غذا می‌آورند، اما در فصل زمستان به دلیل سرمای هوا جمعیت کمتری به این پارک جنگلی می‌آیند و این سگ‌های بی سرپناه گرسنه تر از همیشه به نظر می‌رسند، در نتیجه برای به دست آوردن غذا به دنبال افراد می‌روند.
در پارک جنگلی سرخه حصار گونه‌های متنوعی از حیوانات همچون کَل، بز، قوچ، میش البرز مرکزی، آهو، گراز، پلنگ، کفتار، روباه قرمز، شغال، گربه وحشی، گورکَن، تشی و خرگوش و گونه‌های متنوعی از پرندگان در مناطق حفاظت شده این پارک زیست می‌کنند که خطری برای افراد ندارند، اما مدتی است که تعداد سگ‌های این منطقه بیش از حد شده است. سگ‌هایی که به دلیل کمبود غذا و گرسنه بودن به مردم حمله ور و همچنین تهدیدی بزرگ برای مهاجرت گونه‌های حیوانی این منطقه محسوب می‌شوند.
سگ های ولگرد پارک ملی سرخه حصار تهدیدی بزرگ برای گونه های جانوری این منطقه
حدود یکصد آهو در پارک جنگلی سرخه حصار زندگی می‌کنند و این منطقه آخرین و تنها زیستگاه آهو در تهران محسوب می‌شود. وجود سگ‌های ولگرد نه تنها برای مردم عادی مشکل ساز شده، بلکه خطری بزرگ و جدی برای اینگونه از حیوانات است که برای نمونه می‌توان به حمله این سگ‌ها به این گونه از حیوانات در تاریخ 96/11/28 اشاره کرد که منجر به مرگ دو قوچ و دو میش وحشی شد.
این سگ‌ها نه تنها برای افراد و خانواده‌هایی که به این محل می‌آیند مشکل ایجاد می‌کنند، بلکه به گونه‌های حیوانی موجود در این منطقه آسیب زده و موجب ناامن شدن زیستگاه آنان می‌شوند و در نهایت این حیوانات را به خارج از منطقه فراری می‌دهند.
اهالی روستای همه سین در منطقه سرخه حصار از وجود سگ‌های ولگرد در این محدوده گله مند هستند و مهرداد کتال محسنی معاون فنی اداره کل محیط زست استان تهران آذرماه سال گذشته در خصوص این مسئله اظهار کرد: وجود گونه‌های مختلف حیات وحش در منطقه شمال شرق تهران به علت وجود پارک‌های جنگلی مسئله عادی است و وجود سگ‌های ولگرد در این ناحیه به دلیل گرسنگی است و کار جمع آوری آن‌ها بر عهده شهرداری تهران است.
کتال محسنی مطرح کرد: انباشت زباله‌ها و پسماندهای خانگی در روستای ده ترکمن به علت ضعف در مدیریت است که شهرداری تهران برای جمع آوری و تفکیک زباله باید در روستاهای اطراف شهر تهران برنامه عملی داشته باشد، زیرا انباشت زباله‌ها در این مناطق می‌تواند آلودگی های زیست محیطی و آسیب رساندن به خاک را به همراه داشته باشد.
وی در ادامه بیان کرد: سازمان محیط زیست به عنوان یک سازمان نظارتی و حاکمیتی عمل می‌کند و اگر موردی در زمینه‌های محیط زیستی مشاهده شود، حتما آن را پیگیری خواهد کرد.
حال این سوال پیش می‌آید متولی جمع آوری این سگ‌های ولگرد کیست؟ تا کار جمع آوری و نگهداری این سگ‌ها را برعهده گیرد، با وجود اینکه متولی ساماندهی سگ‌های بدون صاحب در محدوده و حریم شهرها بر عهده شهرداری است و همچنین اعلام شده است که مدیریت مناطق چهارگانه و حفاظت از حیات وحش در کشور بر عهده سازمان حفاظت محیط زیست است، بنابراین انتظار می‌رود تا این سازمان‌ها با همکاری یکدیگر تصمیمی برای جمع آوری این سگ‌ها گیرند.
