وجود ۱۸۷۰۰خانه بهداشت در ایران/بکارگیری ۲۱ هزار مراقب سلامت
وزیر بهداشت، گفت: در طول ۳۶ سال گذشته بیش از ۱۸۷۰۰ خانه بهداشت در کشور راه اندازی و ۲۹ هزار بهورز در این مراکز به مردم خدمات ارائه می دهند.
سید حسن هاشمی که به عنوان رئیس پنل آثار اقتصادی مراقبت های اولیه بهداشتی در سومین جلسه وزرای بهداشت جهان در اجلاس جهانی آستانه انتخاب شده است، اظهار داشت: شبکه بهداشتی و درمانی ایران ابتدا در روستاها راه اندازی شد و به تدریج خدمات آن در مناطق شهری و حاشیه شهرها نیز گسترش یافت و اثرات بسیار مثبتی برای کشور از جمله کاهش بیماری ها، مرگ و میر نوزادان، کودکان و مادران باردار، مبارزه با بیماری ها و افزایش دسترسی به خدمات به ویژه در زمینه واکسیناسیون و مراقبت های قبل از تولد داشته است.
وزیر بهداشت، وجود شبکه بهداشتی و درمانی در کشور را موجب کاهش هزینه های سلامت برای ایران دانست و گفت: گسترش بی رویه شهرنشینی، نبود نظام فعال برای ارائه خدمات درمانی، بار زیاد بیماری های غیرواگیر، پیشرفت های سریع فناوری ها، وجود داروهای گران قیمت و سالمند شدن تدریجی جمعیت ما و همه کشورها را به سمتی رهنمون می کند که باید راهبردهای جدیدی برای بهبود شرایط و خدمات نظام سلامت به ویژه در جوامع شهری اتخاذ کنیم.
هاشمی با اشاره به اجرای طرح تحول سلامت در کشور، افزود: در قالب این طرح، بیش از ۲۱ هزار مراقب سلامت به ویژه در مناطق شهری و به منظور کنترل و مبارزه با بیماری های غیرواگیر که بیشترین دلیل مرگ و میر مردم در جهان و ایران است، بکار گرفته شدند.
وی با بیان اینکه هر ۳ تا ۵ مراقب سلامت تحت نظر پزشک خانواده مشغول فعالیت هستند، گفت: از ۳ سال گذشته، برون سپاری خدمات به بخش خصوصی در کشور به طور جدی آغاز شده و بخش خصوصی، به گسترش خدمات بهداشتی و درمانی کمک می کند و در این شرایط، بار اضافه ای به سیستم دولتی تحمیل نمی شود و از سوی دیگر شاهد افزایش کارآمدی و کیفیت خدمات و کاهش هزینه ها هستیم.
به گزارش مهر، هاشمی تصریح کرد: تمام اقدامات ما در این راستا است که بتوانیم خدمات ارزان تر و البته کارآمد و با کیفیت را به شهروندان ارائه دهیم و از نظر ایران و وزارت بهداشت، مراقبت های بهداشتی اولیه، آثار مثبت اقتصادی زیادی دارد چون علاوه بر پاسخگویی به نیازهای جامعه، زمینه خود مراقبتی، مشارکت بیشتر در حوزه سلامت، تقویت نظام ارجاع، کاهش بار بیمارستانها، تعادل بین تقاضای جامعه و دسترسی به نیروهای متخصص، کاهش هزینه ها، کاهش انجام خدمات تشخیصی گران قیمت و در برخی مواقع غیرضرور، شناسایی سریع بیماری ها و تاثیر بر مولفه های اجتماعی سلامت را فراهم کند.
