واکنش هنرمندان به دعوت رئیس جمهور؛ #ما_به_افطارى_نخواهیم_رفت
هنرمندانی که روزی در حمایت از حسن روحانی در کارناوال انتخاباتیش شرکت کرده بودند، در حساب‌های اینستاگرامیشان نوشتند به افطاری او نمی‌روند.
همه چیز از یک دعوت آغاز شده است تا هشتگی با عنوان #ما_به_افطارى_نخواهیم_رفت در فضای مجازی میان به نوعی سلبریتی‌ها رواج پیدا کند. واکنشی به وضعیت انفعالی حسن روحانی در قبال شعارهای انتخاباتیش، شعارهایی که توسط همان به نوعی سلبریتی‌ها در فضای مجازی تبلیغ میشد. تصویری که شاید از مشهد با اعلام برگزاری کنسرت پس از سال‌ها در مشهد از جانب هنرمندان مخابره میشد، موقعیت حسن روحانی را در انتخابات 96 را مستحکم کرد. جامعه ایران نشان داد به سلبریتی‌هایش اعتماد دارد و همگام با آنان پیش می‌رود. بخشی از جامعه ایران تصور می‌کند برای بهتر زیستن باید همانند سلبریتی‌ها زندگی کند.
اما رمضان 97 برای حسن روحانی با یک هشتگ دچار یک نقطه عطف می‌شود. حامیان دیروز او، صبرشان به لباشان رسیده است. آنان حتی برای یک ساله شدن دولت روحانی صبوری نکرده‌اند تا شاید در مراسم افطاری رئیس‌جمهور از دلایل شرایط امروز بشنود و از آن مهمتر، صدای هوادارانشان را به گوش رئیس‌جمهور برسانند.
سلبریتی‌ها در یک اعتراض شبه‌اجتماعی اعلام کرده‌اند در مراسم افطار ریاست‌جمهوری شرکت نمی‌کنند و البته برای آن جایگزین یا به اصطلاح عمده آنان Alternativeای در نظر نگرفته‌اند.
بیایید کمی به واکنش‌ها دقت کنیم:
پرویز پرستویی برزو ارجمند، احسان کرمی، امیرحسین رستمی، مازیار میری یک پیام مشترک را منتشر کردند بدین شرح: «بسم الله الرحمن الرحیم، جناب آقاى رییس جمهور، سلام. ضمن سپاس از دعوت حضرتعالى به عرض می‌رساند که با توجه به شرایط بد اقتصادى و روحى مردم کشورمان باور این حقیر بر این استوار است که چنین گرد هم‌آیى‌هایى که مستلزم صرف هزینه هاى زیاد است (و تعدادشان هم کم نیست)شاید حداقل از نگاه بنده و تعدادى از همکارانم چندان ضرورى نباشد. نیک میدانم که هدف شما از این مهمانى افطار شنیدن حرف ها و بیان مشکلات جامعه هنرى از زبان آنهاست. اما تجربه چند سال اخیر نشان داده که شما حتى بیش از ما به این مشکلات واقفید و آنها را به بهانه هاى مختلف بیان میدارید. اما ظاهرا ما باید فقط دلخوش باشیم که شما در کنار ما هستید و این مشکلات را میدانید و میگویید.چرا که ظاهرا شما هم دنبال گوش شنوایى هستید که مشکلات را حل کند و از این نظر دقیقا مانند مایید. درخواستهاى ما و سایر اقشار مردم اینروزها چندان تفاوتى با هم ندارد. همه در یک کشتى هستیم و چشم امید به شجاعت و عمل گرایى ناخدا بسته ایم. باشد که به صخره نا امیدى برنخوریم که سخت ترین صخره ها است. در پایان اضافه که میدانم شاید اگر شما رییس جمهور نبودید اکنون همین امکان براى ابراز نظر نیز فیلتر شده بود و همین کوچک هم نتیجه راى به شماست.اینها را درک میکنیم و ممنونیم اما شما هم ما را درک کنید.»
سپیده گلچین در حساب اینستاگرامیش نوشت: یادش بخیر پارسال با چه شوق و عشقی و از همه مهمتر با چه امیدی. در این مراسم حضور داشتم حتی خاطرم هست که چون نگران بودم منو یادشون بره (چون در جشن قبل در وزارت کشور این اتفاق برای خیلی ها از جمله من افتاده بود) به همه سپرده بودم من و چندتا از دوستان که اونها هم باشوق می‌خواستن در این جشن شادی کنار رییس جمهور منتخب باشیم و تبریک بگیم یادتون نره… کارت‌ها آخرین لحظات به دست یه سری از دوستانم رسید حتی یکی از همکارا کارتش دم در بود. حتی محمدرضا گلزار که در زمان انتخابات کاملاً منفعل و دور ماند از اینکه چیزی بگه اومده بود! که خاطرم هست خاطر عده‌ای مکدر شد چون زحماتش رو دیگران کشیده بودن و… اما حالا، واقعاً در عجبم که این مراسم با این حجم از مشکلات چرا باید اصلاً برگزار بشه. اولاً در حوزه همین اهالی فرهنگ اونقدر هنرمندان مشکل دارند که کاش گره‌ای از اونها باز میشد؛ اما شخصاً به دلیل احترام به خواسته‌های مردم،خانواده، همکاران و خودم اعم از معیشتی و آزادی بیان، بیکاری جوانان ویژه هنرمندان، عدم اهمیت به هنرمندان پیشکسوت و هنرمندان شهرستان‌ها، توقیف فیلم‌ها، غم هجران اسطوره‌های هنر در غربت مانند آقای #بهروز_وثوقی فیلترینگ و سانسور و عدم توجه به حقوق شهروندی و حقوق زنان و کودکان و حقوق حیوانات، عدم آزادی اندیشه، سوءاستفاده از هنرمندان ویژه هنرمندان خانوم و حضور اونها در زمان انتخابات در ورزشگاه‌ها، افزایش بی‌رویه قیمت ارز و نبود آن در بازار و در نتیجه افزایش روز‌به‌روز مایحتاج زندگی مردم، عدم رسیدگی به حقوق زندانیان سیاسی و فعالین اجتماعی و مشکلات دیگری که در حوصله اینستگرام نمی‌گنجد… در این مراسم حضور پیدا نخواهم کرد.
پرستو گلستانی نوشت: جناب آقای حسن روحانی ،رئیس جمهور محترم، وقتی مردم ما به سختی زندگی می‌کنند و حتی دسته‌ای از مردم سفره سحریشان خالی است؛ این افطاری‌ها از گلویم پایین نمی‌رود، پس نخواهم آمد .دور هم میل بفرمایید، شاید کمی هم در دلتان هنگام اذان به فکر افطاری دردمندان افتادید.
آناهیتا همتی نوشته است: سلام آقای رییس جمهور، من به افطاری شما نخواهم آمد. سفره ما مردم ایران روز به روز خالی‌تر می‌شود. بیماری و فقر در استان‌های سیستان و بلوچستان روز‌به‌روز بیشتر می‌شود. وضعیت زلزله‌زده‌ها، سال‌های سال به همین منوال باقی مانده است (زلزله بم و حالا کرمانشاه) آب و هوایی که در بیشتر استان‌ها غبار‌آلوده است و هموطنان کوردمان روزی نیست که عذاب نکشند، کوله‌برانی که با شلیک کشته می‌شوند. حتی اسب‌هایشان تیرباران می‌شوند وضعیت زنان در هر حوزه‌ای که فکرش رو بکنید، روز‌به‌روز اسفبار‌تر می‌شود. وضعیت اسید‌پاشی و قوانین عقب‌افتاده درست نشده. بیماری‌هایی که خانواده‌ها برای پول دارو به هر جایی التماس می‌کنن و حاضرن تن به فروختن اعضای بدن خود بدهند. هنرمندانی که ممنوع هستند، هنری که سانسور می‌شود، آدم‌هایی که حذف می‌شوند. سرپنجه آهنینی گلویمان را سال‌هاست که سخت می‌فشارد، در حال خفه شدنیم. واقعاً در چنین شرایطی که من و مردم با فقر دست و پنجه نرم میکنیم؛ در حالی‌که کوچکترین اعتراضی هم سرکوب می‌شود، برای خودم حضور در چنین مکانی را جایز نمی‌دانم.
فلور نظری نوشت: سلام آقاى رئیس جمهور به هزاران دلیل به افطارى امسال شما نمى‌آیم و فقط اکتفا مى‌کنم به ذکر چند دلیل. در شرایطى که سفره هموطنانم خالى است و شرایط سخت و غیر‌قابل‌تحملى را ناچاراً با صبورى مى‌گذرانند در شرایطى که همکارانم یا ممنوع‌الکار یا ممنوع‌التصویر یا ممنوع‌الخروج یا ممنوع‌الورود هستند و بسیارى خانه‌نشین و فراموش شده‌اند و بیکارند و دلمان از این اتفاقات پاره پاره است. در شرایطى که به وعده‌هایتان عمل نکردید و حتى توضیحى هم نمى‌دهید. در شرایطى که روز‌به‌روز مشکلات نه تنها حل بلکه زشت‌تر و بدتر مى‌شود. من به این افطارى نمى‌آیم. اى کاش ذوق و امید و دلخوشى ما و مردمى که به شما اعتماد کردند رو به یاس و نا‌امیدى تبدیل نمى‌کردید. اى کاش …
