هورانی‌ها با کوبه‌ای‌هایشان می‌آیند
گروه سازهای کوبه‌ای هوران با حضور بهروز قهاری و محمدرضا بداغی به تالار اندیشه حوزه هنری می‌رود.
گروه کوبه‌ای هوران در تازه‌ترین کنسرت خود که قرار است سیزدهم دی در تالار اندیشه حوزه هنری اجرا شود، به همراه ۴۰ نفر نوازنده سازهای کوبه‌ای، ۱۸ نفر کرال و همچنین نوازندگان سازهای سنتی، قطعاتی به آهنگسازی بهروز قهاری و محمدرضا بداغی را روی اشعار مولانا و عطار اجرا می‌کند.
معرفی دو خواننده جوان؛ محمدباقر دوستی و امیرحسین کوثری ازجمله اتفاقات این کنسرت است.
در این اجرا تارِ محمدرضا بداغی، سنتورِ ملینا فرجی، عودِ کیارش بیات، دیوانِ آکو پرنیان، کمانچه‌ی امیر مظاهری، امیر احمدپور و رامین عبدالهی و ویلن‌سل میترا زلفی را می‌شنویم.
قهاری با اشاره به نام قطعاتی که در این کنسرت اجرا می‌شود، گفت: قطعاتی که اجرا می‌کنیم در فضای موسیقی سنتی و حال و هوایی عرفانی با سازهای کوبه‌ای قرار دارد. قطعاتی که آماده کرده‌ایم بیشتر از اشعار مولاناست با آهنگسازی خودم و دوست عزیزم محمدرضا بداغی. ازجمله قطعات ملودیک‌مان می‌توانم به «گذرگاه»، «با من صنما»، «عشق جانان»، «علی یا ایها الساقی»، «آتش دل» و… اشاره کنم. قطعات کوبه‌ای‌مان هم «سرود صلح» است، «آفرینش» و «دریای عشق».
او درباره حضور محمدباقر دوستی و امیرحسین کوثری به عنوان خواننده هم گفت: اکثر گروه‌ها به دنبال این هستند که از خوانندگان چهره استفاده کنند و شاید بُعد بیزینسی ماجرا را درنظر می‌گیرند. یکسری جوان هم هستند که صدای خوبی دارند و فقط باید از جایی استارت بزنند. به همین دلیل ما سعی کردیم در کنسرت‌مان از جوانانی استفاده کنیم که صدای خوبی دارند و می‌توانند آینده خوبی داشته باشند و باید از جایی حمایت شوند. گروه هوران تلاش می‌کند فضایی را برای جوانانی فراهم کند که امکان برگزاری کنسرت مجزا ندارند و در کنسرت ما دو قطعه را اجرا خواهند کرد.
گروه هوران به سرپرستی بهروز قهاری از سال ۸۲ فعالیت خود را با محوریت دف‌نوازی آغاز کرد و در سال ۸۳ با تغییرات سازی در زمره گروه‌های کوبه‌ای قرار گرفت و فعالیت جدید خود را دنبال کرد.
قهاری در مورد رنگ‌آمیزی سازی گروه هوران توضیح داد: در ارکستر، رنگ‌آمیزی حرف اول را می‌زند. به ارکسترهای بزرگ نگاه کنید. اگر نوازندگان بخواهند فقط ویلن بنوازند یا فقط ویلن سل، شاید یکی، دو قطعه زیبا از دلش بیرون بیاید ولی به مرور زمان آن یکنواختی صدا گوش شنونده را پُر می‌کند. ما از رنگ‌آمیزی سازهای مختلف کوبه‌ای استفاده کرده‌ایم، چه سازهای ملی خودمان و چه سازهای غربی که در ایران استفاده می‌شود. این رنگ‌آمیزی باعث ایجاد تنوعی که می‌خواهیم می‌شود.
همه کارهای من با ذهنیت ساخته می‌شود و هر سازی بیانگر احساسات آن قطعه است. به عنوان مثال قطعه «سرود صلح» که در این کنسرت اجرا می‌شود برگرفته از هشت سال دفاع مقدس‌مان است و در این کارمان دف نمادی از مناطق کردنشین است، دایره نمادی از آذری‌ها، تنبک نمادی از لرها، دمام نمادی از جنوب و… و همه این‌ها در کنار هم، در یک ترکیب و قالب خاص احساسات آن منطقه را بیان می‌کنند.
تهیه‌کننده این کنسرت آموزشگاه موسیقى بداهه است و قهاری که به عنوان مدرس نیز در این آموزشگاه فعالیت می‌کند، در این مورد گفت: ما در آموزشگاه‌مان پرورش و هدفمند کردن حرکت بچه‌ها به سمت سازهای کوبه‌ای را مدنظر داریم. در گام اول با ساز دف آشنا و زمانی که وارد گروه می‌شوند سازهای دیگر را می‌شناسند و آموزش می‌بینند.
