همکاری انگلیس و فرانسه در ایندوپاسیفیک؛ از احتمال تا امکان
انگلیس در سودای تحکیم جایگاه خود در ایندوپاسیفیک ناگزیر از همکاری با متحدانی چون فرانسه است حال آنکه دورنمای ایجاد ناوگروه مشترک، تا واقعیت فاصله زیادی دارد.
به گزارش بازتاب، «آسیا-تایمز» در گزارشی به افزایش حضور انگلیس در ایندوپاسیفیک پرداخته و دورنمای همکاری نیروی دریایی این کشور با فرانسه را که اصلی‌ترین قدرت اروپایی حاضر در این پهنه آبی است، مورد بررسی قرار داده است.
گفتنی است ناوچه «اچ ام اس مونتروز» (HMS Montrose) در حال حاضر عازم نیوزلند است. این ناوچه که اواسط ماه میلادی دسامبر، از بندری واقع در شیلی بازدید کرد، بحرین را به عنوان مقصد نهایی سفر خود انتخاب کرده است. به این ترتیب، مونتروز چهارمین رزم‌ناو انگلیسی است که از ژانویه سال میلادی ۲۰۱۸ به این سو، راهی اقیانوس آرام شده است- اقدامی که حاکی از عزم لندن برای تمرکز بر آسیا است.
از سوی دیگر، گاوین ویلیامسون وزیر دفاع انگلیس پیشتر در اظهاراتی واضح از حضور بی‌وقفه ناوگان دریایی این کشور در ایندوپاسیفیک در سال میلادی ۲۰۱۹ و فراتر از آن، سخن گفته بود.
به ادعای وی، این اقدام در راستای حفظ نظم قانون‌محورِ جهانی از جمله حق آزادی کشتیرانی انجام می‌شود و ضامن حفظ امنیت و رفاه انگلیس به عنوان جزیره‌ای تجارت پیشه است.
این درحالی است که برخی بر این باورند که بدون حمایت فرانسه، لندن از پس تحقق رویای خود برای تثبیت قدرت در ایندوپاسیفیک برنخواهد آمد.
کاستی نیروها و تجهیزات دریایی
یکی از دلایل نیاز انگلیس به کمک متحدین اروپایی، کوچکی سایز نیروهای دریایی این کشور است و چنانچه در آینده قدرت سیاسی به حزب کارگر منتقل شود، اوضاع از این نیز بدتر می‌شود چراکه اوپوزیسیون علاقه‌ای به افزایش بودجه نظامی ندارد.
گفتنی است نیروی دریایی انگلیس در حال حاضر؛ یک سوم نیروی دریایی این کشور در پایان دوره جنگ سرد است و شاید تصمیم اخیر لندن مبنی بر بازگشت به شرق کانال سوئز و تاسیس پایگاه‌های جدید در شرق آسیا و کارائیب، تا اندازه‌ای پاسخگوی رفع کاستی‌های نیروی دریایی این کشور باشد.
رابطه با فرانسه در سایه تضمین امنیت اروپا
با این حساب، نیاز انگلیس به کمک گرفتن از متحدین اروپایی در بستر ایندوپاسیفیک امری حتمی است حال آنکه لندن و پاریس پیشتر توافق کرده‌‌اند که تا ۲۰۲۰ توانمندی‌های مدیریت بحران نیروهای مشترک خود را افزایش دهند. درعین‌حال، طی ۲ سال گذشته، نیروهای دریایی ۲ کشور، دامنه همکاری خود را از خلیج عدن تا آسیای شرقی گسترش داده‌اند و هر ۲ کشور برای به چالش کشیدن پکن، بر حق کشیترانی در دریای چین جنوبی تاکید می‌کنند.
این درحالی است که فرانسه، اراضی در اقیانوس هند و پاسیفیک جنوبی دارد و از منافع راهبردی آنها برخوردار است.
در همین راستا، وزارت دفاع فرانسه می‌گوید این کشور به عنوان تنها عضو اروپا که در ایندوپاسفیک حضور دائمی دارد، با هدف دفاع از قوانین بین‌المللی، در همکاری‌های منطقه‌ای مشارکت خواهد داشت.
حتی قرار است طی سال ۲۰۱۹، ناو «شارل دوگل» فرانسه نیز در ادامه تاکید بر سیاست حق آزادی کشتیرانی، راهی ایندوپاسیفیک شود.
از سوی دیگر، طبق اعلام وزارت دفاع انگلیس، در اوایل دهه ۲۰۲۰، با عملیاتی شدن ۲ ناو هواپیمابر این کشور در منطقه ایندوپاسیفیک، احتمالاً فرانسه و انگلیس ناوگروه مشترکی را به منطقه اعزام خواهند کرد.
با این حال، علیرغم آمادگی ۲ کشور برای توسعه همکاری دریایی، تصویر ارائه شده از سوی لندن مبنی بر ایجاد ناوگروه مشترک شامل ناو‌های «شارل دوگل»، «کوئین الیزابت» و «پرنس ولز»، همچنان دور از واقعیت است و به گفته وزارت دفاع فرانسه، برای اوایل دهه ۲۰۲۰، هیچ پروژه مشترکی در این رابطه در نظر گرفته نشده است.
در این میان، علاوه بر مشکلات لجستیکی پیش روی ۲ کشور برای همکاری در عرصه ایندوپاسیفیک، لزوم پایبندی به حفظ امنیت اروپا علیرغم تحقق برگزیت، مانع از بلندپروازی انگلیس در ایندوپاسیفیک می‌شود.
چنانچه ناتو در راستای مهار روسیه، انتظار خود را از انگلیس افزایش دهد، بی‌شک یکی از ۲ ناوگان انگلیس باید در منطقه آتلانتیک باقی بماند و به حراست از آب‌های اروپا بپردازد.
