هادی خناری نژاد ملی پوش ژیمناستیک: یک ضرب المثل در میان خانواده ژیمناستیک است که می گوید اگر ژیمناستیک ساده بود اسمش را فوتبال می گذاشتند
هادی خناری نژاد ملی پوش ژیمناستیک شرایط این رشته را خوب نمی داند اما معتقد است دشواری هایش قابل مقایسه با هیچ رشته ورزشی نیست و اگر فعالیت در آن آسان بود نامش را «فوتبال» می گذاشتند.
هادی خناری نژاد از جمله ورزشکارانی است که با استعداد ذاتی به عنوان ستاره ای در دوران قهرمانی خود می درخشند و کمتر پیش می آید در زمان فعالیت حرفه ای شان رقیبی هم سطح خود پیدا کند.
هادی خناری نژاد درست وقتی درس را در مدرسه آغاز کرد ژیمناستیک را هم زیر نظر برادرش که چهارسال بزرگتر بود شروع کرد.
بارها دلسرد شد و خواست از این رشته جدا شود اما درست در همان روزهای ناامید کننده یک مدال می گرفت و همین انگیزه ای برای ادامه دادن این رشته می شد تا اینکه مدتهاست به عنوان کاپیتان تیم ملی در این رشته مادر حضور دارد.
هادی خناری نژاد شرایط فعلی ژیمناستیک را خوب نمی داند. افزایش مهاجرتها او را هم ناراحت کرده است. می گوید حتی ممکن است این روند ادامه هم داشته باشد.
مصاحبه با هادی خناری نژاد ملی پوش با سابقه تیم ملی ژیمناستیک هنری می خوانید:
*از ژیمناستیک چه خبر؟ شرایط فعلی را چطور ارزیابی می کنید؟
– به نظرم با ورود اسبقیان به فدراسیون ژیمناستیک اتفاق های خوبی افتاد. مسابقاتی برگزار و اردوها از سر گرفته شدژیمناستیک در خوابی عمیق فرورفته بود که خوشبختانه در این مدت کوتاه اقدامات خوبی انجام شد که البته ان شاالله ادامه داشته باشد. جوانان و نوجوانان تمرینات خود را آغاز کرده اند و امیدوارم این مسئولان فعلی حمایت شوند تا برنامه ها عقب نیفتد.
*عملکرد اسبقیان را در مدت سرپرستی چطور می بینید؟
– به نظرم اسبقیان خیلی خوب شروع کرد. خیلی ها به عنوان سرپرست حتی یک قدم هم برای ژیمناستیک برنداشتند. اسبقیان ۳۰ سال است که در سطح مدیریت ورزشی فعالیت دارد. رزومه وی مشخص است و منتظر تمجید و انتقاد هم نیست بلکه برنامه ها را با جدیت پیش می برد.
*به نظر شما مهم است که یک فرد از خانواده ژیمناستیک این فدراسیون را مدیریت کند؟
– ربطی ندارد. خود داورزنی را در والیبال در نظر بگیرید. وی والیبالیست نبوده اما این ورزش را طوری متحول کرده که کسی فکرش را نمی کرد. به نظرم سطح مدیریتی به مراتب مهمتر از بخش فنی است.
*در دوران سرپرستی اسبقیان استعفاهای دنباله داری در فدراسیون رخ داد.نظر شما در این مورد چیست؟
– به نظرم این ملی پوشان و ورزشکاران هستند که در مورد عملکرد رئیس یا سرپرست فدراسیون نظر واقعی را می دهند نه اینکه مسئول کمیته ای که بدون کار حقوق می گرفته و حالا این دریافتی قطع شده انتقاد کند.
* طی سالیان اخیر بسیاری از ژیمناستها دلسرد شده اند. نظر شما چیست؟
– تقریبا می توانم بگویم همه ژیمناستها دلسرد شده اند. بسیاری از اعزام های ما کنسل می شد اما در اردیبهشت ماه دو اعزام داریم و دو ماه بعد نیز در ورلدکاپ شرکت می کنیم. اگر دو مسابقه را به ۴ یا ۵ رقابت برسانیم خیلی خوب می شود.
*به نظر می رسد کسی در حال حاضر به پای شما نمی رسد.در گذشته هم شرایط به همین صورت بود؟
– در دوران ریاست محتشمی خیلی نیرو داشتیم. باید به شدت تلاش می کردم تا کسانی که پشتم بودند جایم را نگیرند. ولی در حال حاضر چند نفری هستیم که همگی می دانیم ملی پوش خواهیم ماند یعنی در واقع تیم ملی پشتوانه ندارد و همین باعث افت ژیمناستیک می شود.
*چرا مهاجرت در ژیمناستیک تا این حد زیاد شده است؟
– بله متاسفانه این اتفاق رخ داده و معتقدم اگر کاری نشود باز هم تجربه خواهد شد. برای خانواده ژیمناستیک و وزارت ورزش و جوانان افت دارد که چنین قهرمانانی برای ادامه فعالیت به کشور دیگری بروند. مگر می شود کسی دوست داشته باشد از خانواده اش دور شود؟ این ورزشکاران با هزینه بیت المال به اینجا رسیده اند. باید هم به صورت معنوی و هم مادی ورزشکاران را حمایت کرد.
*شما از جیب خودتان برای ژیمناستیک خیلی هزینه کرده اید؟
– بله بالای چندصد میلیون هزینه کرده ام. خیلی ها نمی توانند چنین هزینه ای کنند و به نتیجه هم نمی رسند. مگر ژیمناستها پول زیادی می خواهند؟ باور کنید دو سه میلیون هم این ورزشکاران را راضی می کرد.
*پشیمان نیستی به ژیمناستیک آمده ای؟
– هر بار خواستم از این رشته بروم یک مدال گرفتم. از ۱۴ سالگی وارد تیم ملی شدم در حالی که هم تیمی هایم ۲۲ ساله بودند. خیلی روشن فکر و خوش بین بودم. یک ضرب المثل در میان خانواده ژیمناستیک است که می گوید اگر ژیمناستیک ساده بود اسمش را فوتبال می گذاشتند. کسی که در ژیمناستیک موفق می شود در رشته های دیگر هم به موفقیت می رسد. همه کشورهای جهان به این باور رسیده اند جر ما.
*آرزویت در سال ۹۶ چیست؟
– آرزو می کنم یک اتفاق خیلی خوب برای ژیمناستیک بیفتد. به این ورزش توجه شود و ژیمناستیک ما رشد کند و در کل ورزش ما اثر بگذارد. امیدوارم سال پرمدالی داشته باشیم.
*تا چه زمانی به صورت حرفه ای ژیمناستیک کار می کنید؟
– تا بازیهای آسیایی صددرصد می مانم. بازوی سمت راستم دو سال است که آسیب دیده و چون در آن زمان بازیهای آسیایی اینچئون را از دست می دادم تصمیم گرفتم عمل نکنم ولی حالا آزارم می دهد اما مجبورم فعلا با آن مدارا کنم.
*با شنیدن این کلمات اولین چیزی که به ذهنتان می رسد بیان کنید.
ژیمناستیک: عشق
ایران: غرور
مادر: زندگی
قائم شهر: با مردمی دوست داشتنی
اسبقیان: مدیر ورزشی
محتشمی: کسی که ژیمناستیک را به کل به ایران فهماند/همیشه سپاسگزارش هستم
المپیک: برای من آرزوست و تلاش می کنم به آن برسم
