نویسنده زندگینامه همینگوی در ۱۰۲ سالگی درگذشت

«اِی ایی هاچنر» نویسنده «پاپا همینگوی» و آثاری که بسیاری از آنها به فیلم تبدیل شدند در ۱۰۲ سالگی درگذشت.

اِی ایی هاچنر نویسنده رمان و نمایشنامه و خاطرات ارنست همینگوی که کتابش با موضوع افسردگی دوران کودکی موضوع فیلم «استیون سودربرگ» شد در ۱۰۲ سالگی درگذشت.

هاچنر بسیار اهل سفر بود و با ارنست همینگوی نویسنده نامدار و پل نیومن هنرپیشه شهیر دوران طلایی هالیوود معاشرت داشت و با نیومن شرکت غذایی خیریه‌ای نیز تأسیس کرد.

او نمایشنامه‌ای با عنوان «کاخ سفید» نوشت که در زمان ریاست‌جمهوری بیل کلینتون و در کاخ سفید اجرا شد. بنابر اعلام فرزندش تیموتی، او دیروز در منزلش در وست‌پورت کنکتیکات درگذشت.

او به این دلیل که با روی آوردن به نویسندگی خود را از فقر شدید رهانید نیز مشهور است. بسیاری از آثار او به تولیدات بصری از جمله فیلم و سریال تبدیل شدند.

او اصالتاً اهل الِین بود و کتابی با عنوان «همه به اِلِین می‌آیند» تألیف کرد. «مردی که در ریتز می‌زیست» زندگینامه‌های پرفروش «سوفیا لورن» و «دوریس دِی» و نمایشنامه موزیکال «بگذار بچرخد» ازجمله آثار اویند.

هاچنر حتی در ۱۰۰ سالگی نیز قلم را رها نکرد و رمانی کارآگاهی با عنوان «ماجراهای جالب آرون بروم» را به رشته تحریر درآورد. در ۱۰۱ سالگی نیز رمان «پیرمرد و دریا» اثر ارنست همینگوِی را به صورت نمایشنامه برای اجرای صحنه‌ای تحریر کرد.

وی به سفارش مجله وَنیتی فِر مطلبی در مورد رومن پولانسکی و مراسم تشییع جنازه همسرش شارون تِیت نوشت که با واکنش تند پولانسکی مواجه شد. پولانسکی ناشر مجله را تحت پیگرد قضایی قرار داد و در سال ۲۰۰۵ مبلغ ۸۷ هزار دلار غرامت به‌علاوه هزینه‌های دادرسی را دریافت کرد.

هاچنر در کتاب «پادشاه تپه» در مورد دوران جوانی‌اش نوشت. این کتاب در سال ۱۹۷۲ منتشر شد. ۲۰ سال بعد به فیلمی ساخته استیون سودربرگ با همان نام تبدیل شد.

این نویسنده پرکار در زمان دانشجویی بسیار فعال بود و در مجله دانشگاه واشنگتن با تنسی ویلیامز نویسنده شهیر همکاری می‌کرد.

هاچنر همچنین از نظر توان ادبی مورد وثوق جی دی سلینجر نویسنده اسطوره‌ای رمان معروف «ناطور دشت» بود. سلینجر اثر خود با عنوان «سوزن گرامافون» با موضوع جنگ دوم جهانی را به او داد تا کار نشر آن را در مجله دانشگاه انجام دهد اما به هاچنر گفت که نمی‌خواهم حتی یک کاما هم از آن تغییر داده شود. اما مجله نام داستان او را «نغمه غمگین» نهاد و همین باعث شد سلینجر دیگر هرگز با هاچنر صحبت نکرد و ارتباطش را با او قطع کرد.

او در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی بسیاری از آثار همینگوی را به فیلمنامه برای تولیدات سینمایی و تلویزیونی تبدیل کرد. در این دوران بود که با پل نیومن هنرپیشه هالیوودی آشنا شد. جیمز دین قرار بود نقش یکی از فیلمنامه‌های او را بازی کند که در سانحه اتومبیل درگذشت و پل نیومن برای ایفای آن نقش جایگزین وی شد. او و نیومن پس از آن با هم در بسیاری فعالیت‌ها همکاری کردند.