نظر مریم حیدرزاده درباره سرود تیم ملی
مریم حیدرزاده با بیان اینکه موسیقی پاپ با فضای جام جهانی متناسبت‌تر است، تاکید کرد که حق انتخاب با مردم است و اثری که آن‌ها انتخاب کنند موفق خواهد بود.
خبرآنلاین: انتخاب سرود تیم ملی برای جام جهانی همواره مسئله چالش برانگیزی برای فدراسیون فوتبال بوده است، این بارهم که فدراسیون با همکاری با بنیاد رودکی تصمیم به انتخاب سرودی متناسب با فرهنگ و سنت ایرانی گرفت با واکنش های متفاوت و بعضا انتقادی روبه رو شد.
با این حال سرود تیم ملی فوتبال در جام جهانی 2018 روسیه شب گذشته با عنوان «11 ستاره» منتشر شد، قطعه‌ای با صدای سالار عقیلی، ترانه احسان افشاری و موسیقی بابک زرین که در همان ساعات اولیه انتشار واکنش های متفاوتی را در پی داشت.
به همراه «11 ستاره» دو قطعه بی کلام ساخته شهرداد روحانی هم دیگر سرودهای تیم ملی بودند که شب گذشته رونمایی شدند.
«من ایرانی ام» هم قطعه ای است با صدای علیرضا عصار که به درخواست و حمایت همراه اول حامی تیم ملی فوتبال در جام جهانی ساخته و منتشر شد.
انتشار سرود تیم ملی و واکنش هایی که در پی داشت فرصتی را برایمان فراهم کرد تا درباره قطعه تیم ملی و ویژگی های آن با مریم حیدرزاده ترانه سرای سرشناس عرصه موسیقی که آثار ماندگاری را خلق کرده است گفت وگو کنیم.
حیدرزاده در ابتدا نظرش را درباره سرودهای انتخابی تیم ملی برای جام جهانی اینطور بیان کرد: «در واقع قطعه «11 ستاره» با صدای سالار عقیلی را نشنیده ام ولی دو قطعه بی کلام ساخته شهرداد روحانی که گوش کردم کاری بسیار خوب و با ارزش بود و از آن لذت بردم.»
او در پاسخ به این سوال که سرود جام جهانی دربردارنده چه ویژگی هایی باید باشد، توضیح داد: «اثری که به عنوان سرود تیم ملی در جام جهانی ساخته می شود باید به شکلی باشد که حس هیجان و شور و نشاط مسابقات را در شنونده و هواداران تیم ملی فوتبال زنده کند. سرود جام جهانی باید به طرفداران تیم ملی انرژی بدهد، البته نه انرژی کاذب بلکه نیرویی به شنونده بدهد که او را با هیجان مسابقات تیم ملی در این رویداد بزرگ همراه کرده و طرفداران و بازیکنان را به پیروزی و موفقیت امیدوار کند.»
این ترانه سرا اضافه کرد: «ترانه هایی هم که برای سرود تیم ملی توسط شاعران سروده می شود هم باید دربردارنده چنین ویژگی هایی باشد تا در نهایت کار قطعه موردنظر حال و هوای متناسب با فضای جام جهانی را پیدا کرده و شنوندگان را با مسابقات همراه کند. من هم ترانه هایی با چنین معیار و یژگی ها دارم که هنوز اجرا نشده است.»
حیدرزاده درباره اینکه انتخاب موسیقی سنتی تا چه اندازه برای جام جهانی صحیح بوده است، گفت: «کارهای آقای عقیلی معمولا تلفیقی است یعنی سنتی پاپ است، مانند قطعه «ایران» که ترانه آن را مرحوم افشین یداللهی سروده بودند و بسیار هم مورد توجه قرار گرفت و با اقبال مخاطبان همراه شد، فکر می کنم که این اثر هم چنین ویژگی را داشته باشد.»
او اضافه کرد: «اگر قطعه تلفیقی باشد مطمئنا کار بسیار زیبایی خواهد شد، ولی اگربه طور کامل سنتی باشد طرفداران کمتری پیدا خواهد کرد و مورد توجه هم قرار نمی گیرد.»
این هنرمند با بیان اینکه موسیقی پاپ همخوانی بیشتری با جام جهانی دارد، بیان کرد: «فضای موسیقی پاپ مطمئنا برای جام جهانی متناسب تر است و هر هنرمندی هم می تواند آن را بخواند، مانند کاری که آقای علیرضا عصار به تازگی منتشر کرده اند و اثری خوب و زیبا بود. آقای عصار همیشه کارهایشان فوق العاده است و قطعه «من ایرانی ام» هم بسیار عالی بود.»
حیدرزاده همچنین گفت: «فضای پاپ این امکان را فراهم می کند که دست بازتری برای انتخاب خواننده داشته باشیم و هر خواننده ای هم که تمایل داشته باشد می تواند کاری را در این حوزه منتشر کند. در نهایت این مردم هستند که با عکس العمل هایشان تعیین می کنند که کدام کار بهتر است و بیشتر آن را دوست دارند، حق انتخاب همواره با مردم است و کاری که مردم ارتباط بیشتری با آن برقرار کنند موفق تر می شود.»
او درباره نقش خواننده، آهنگساز و ترانه سرا در بهبود یا تضعیف یک اثر موسیقی بیان کرد: «خواننده، ترانه سرا و آهنگساز مثلث تسخیرناپذیری هستند و نمی توان گفت که کدام یک می تواند مقصر باشد، بلکه هر سه باید در یک استاندارد بالایی قرار داشته باشند تا خروجی کار اثری با کیفیت و قوی باشد. هر کاری هم که انجام شود تعدادی از آن راضی و تعدادی ناراضی هستند و مهم رضایت مردم و ارتباطی است که با اثر برقرار می کنند.»
