نظام حکمروایی در ایران و چالش ظهور و گسترش “طبقه نیت/ Neet “
بخش قابل توجهی از اعضای تشکیل دهنده طبقه “نیت/Neet “در ایران را نوجوانان و جوانان تشکیل می دهند، افرادی که به دلیل بی برنامگی نظام حکمرانی در سطح کلان و نهاد آموزش و پرورش به صورت خاص و همچنین تسلط نگرش جزیره ای و غیرعلمی به مقوله آموزش و پرورش و رفتار تربیتی نه چندان درست خانواده ها، سبک زندگی توام با ناامیدی و یاس را در پیش گرفته اند و با کمترین تحولات سیاسی و اجتماعی، از ظرفیت های بالایی در بروز خشونت برخوردارند.
بازتاب– یکی از دستورکارهای اساسی دولت ها و از چشم انداز کلی، نظام های حکمروایی در اقصی نقاط جهان، مطالعه و انجام برنامه ریزی های روشن و مشخص برای طیف ها و طبقات مختلف جمعیتی در کشورهایشان است. دولت ها همواره سعی می کنند با بکارگیری برنامه های منسجم و تا جای ممکن دقیق، سطح رفاه و آسایش را برای طبقات جمعیتی کشورشان بالا ببرند.
مساله ای که می تواند تبعات مثبت اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی زیادی را برای این دسته از کشورها به همراه داشته باشد. در این راستا، یکی از چالش های مهم و محوری که در کشورمان در سال های اخیر با آن رو به رو بوده ایم و اکنون رفته رفته خود را در قالب یک بحران مطرح می کند، ظهور و گسترده شدن طبقه “نیت/Neet “در ایران است. طبقه ای که بر اساس تعاریف بین المللی “نَه به دنبال کسب دانش هستند، نه مهارت آموزی را در دستورکار دارند و نه به دنبال شغل و پیشه ای می روند”.
در واقع، این افراد، طبقه ای غیرمولد هستند که در نوع خود موجد برخی رویدادها و مسائل منفی در حوزه های به ویژه اجتماعی و سیاسی نیز هستند. با این حال، نکته مهم در این رابطه این است که اساسا نظام حکمرانی در کشورمان و به طور خاص نظام آموزشی ایران، سال هاست که از بی برنامگی در مواجهه با نسل های نوجوان و جوان کشورمان که عمده تشکیل دهندگان طبقه نیت در ایران هستند رنج می برند.
نگاه متاخر و نه همراه با تحولات روزِ نظام آموزشی به مسائل مرتبط به نوجوانان و جوانان و در عین حال دیدگاه جزیره ای(هر سازمان و نهادی در حوزه آموزشی و مسائل مرتبط با نوجوانان و جوانان کار خود را می کند و هماهنگی مناسبی میان آن ها مشاهده نمی شود) و غیرعلمی به این حوزه، نوعی سردرگمی را هم در نظام آموزشی و هم برای نوجوانان و جوانان ایجاد کرده است.
در این شرایط، اوج گیری مشکلات اقتصادی کشورمان در سال های اخیر و ظهور بحران های جدید در حوزه آموزش و پرورش نسل های جدید(به ویژه با توجه به گرایش قابل توجه نسل های جدید به سمت استفاده از فضای مجازی و شبکه های اجتماعی) نیز همه و همه دست به داده که این نسل ها نه تنها آینده ای مشخص و روشن را پیش چشم خود نبینند بلکه عملا به این باور غلط برسند که بهتر است با انتخاب یک زندگی باری به هر جهت، امروزِ خود را به فردای خیالی نفروشند و روش و شیوه ای غیرمولد از زندگی را در پیش گیرند.
در این راستا، عدم مواجهه صحیح خانواده ها و ضعف عقبه آموزشی آن ها در این زمینه نیز در نوع خود بر حجم و شدت چالش ها در سرازیر شدن افراد بیشتری از طبقات نوجوان و جوان کشورمان به سمت طبقه نیت می‌افزاید. در این رابطه به طور خاص می توان به تعهدات عجیب و غریبی که بعضا خانواده ها برای خود جهت سرویس‌دهی به فرزندانشان قائل می شوند اشاره کرد. مساله ای که سبکی از زندگی مرفه در عین فشار آمدن بر بنیان اقتصادی والدین را تبلیع و ترویج می کند و اساسا انگیزه افراد را جهت رشد و پیشرفت و کسب موفقیت تا حد زیادی تضعیف می کند.
نکته اساسی در این میان این است که چاق شدن طبقه نیت در ایران، جدای از اینکه کشورمان را از بخشی از افرادی که در سن فعال اقتصادی هستند محروم می سازد، در عین حال، آن ها را به بمب های در حال حرکتی تبدیل می کند که در بحبوحه وقوع برخی تحولات سیاسی و اجتماعی، به راحتی امکان انفجار آن ها وجود دارد و بر اساس ارزیابی ها و تحقیقات فراوان، اعضای این طبقه گرایش زیادی به نشان دادن خشونت و ایجاد هرج و مرج نیز از خود دارند.
از این رو، بهتر است که هر چه سریعتر نظام حکمروایی در سطح کلان و نظام آموزشی به صورت خاص، در هماهنگی با دیگر نهادها و سازمان های مسوول و همچنین استفاده از ظرفیت های خانواده ها، مقابله موثر با متغیرهایی که موجب ظهور و گسترش طبقه نیت می شوند را آغاز کنند. مساله ای که اگر امروز مخاطب قرار نگیرد، در آینده می تواند تبعات مخرب به مراتب گسترده تری را به همراه داشته باشد.
