نشانههای اختلال بدریختانگاری بدن را بشناسید
نگرانبودن گاهبهگاه درباره یک ویژگی ظاهری طبیعی است، اما وقتی این نگرانی به وسواس دائمی تبدیل میشود و آرامش فرد را از بین میبرد، ممکن است نشانهی «اختلال بدریختانگاری بدن» یا BDD باشد؛ اختلالی روانی که باعث میشود فرد روی نقصهایی تمرکز کند که معمولاً بسیار کوچک، نامشهود یا حتی خیالیاند.
به گفتهی متخصصان، افراد مبتلا اغلب زمان زیادی را صرف بررسی ظاهر خود در آینه، پوشاندن بخشهایی از بدن، آرایش بیش از حد یا حتی دوری از جمع میکنند. این درگیری ذهنی میتواند زندگی روزمره، روابط و سلامت روان را مختل کند.
کارشناسان مهمترین نشانههای این اختلال را شامل نگرانی شدید نسبت به ظاهر، شرم از یک ویژگی خاص، تغییر مداوم مدل مو یا ظاهر، اجتناب از مهمانیها و جمعهای اجتماعی، اضطراب از نگاه دیگران و در موارد شدید، افکار خودآزاری میدانند.
برای مدیریت این مشکل، توصیه میشود فرد بپذیرد که مشکل در «تصویر ذهنی» اوست، نه ظاهر واقعی. کاهش استفاده از شبکههای اجتماعی، تمرین ذهنآگاهی، مهربانی با خود، کاهش نگاهکردن مکرر در آینه و افزایش فعالیت بدنی از راهکارهای موثر هستند. حمایت خانواده و دوستان نیز نقش مهمی در روند درمان دارد.
درمان اصلی BDD معمولاً رواندرمانی بهویژه درمان شناختی–رفتاری (CBT) و در موارد نیاز، داروهای ضدافسردگی (SSRIs) است. درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ (ERP) نیز به فرد کمک میکند رفتارهای وسواسی مانند نگاهکردن مکرر در آینه را کنترل کند.
بهگزارش انتخاب، این اختلال میتواند سایه سنگینی بر سلامت روان و کیفیت زندگی فرد بیندازد، اما با درمان حرفهای و حمایت مناسب، امکان بازگشت به زندگی آرامتر و رابطهای سالمتر با بدن و خودپنداره وجود دارد.
