نتیجه سیاست آمریکا، مقاومت بی وقفه در ایران است

دنیل لاریسون، ستون نویس و تحلیلگر مسائل خاورمیانه در نشریه آمریکایی «آمریکن کانسرواتیو» در مطلبی با اشاره به سیاست‌های آمریکا در برابر ایران، با نام «فشار حداکثری» تنها نتیجه این سیاست را تحکیم قدرت حکومت و افزایش دشمنی و مقاومت ملت ایران در برابر آمریکا و متحدانش می داند.

به گزارش تابناک؛ وی با اشاره به یادداشتی از علی واعظ ـ که چندی پیش در نشریه آتلانتیک منتشر شده ـ نوشته است: علی واعظ توضیح می دهد، چرا دولت ایران در برابر “فشار حداکثری” دولت “ترامپ” تسلیم نمی شود.

اول و مهمتر از همه چیزی که تهران غیرقابل تحمل تر از اثرات تحریم های خرد کننده می داند، این است که به خاطر آن تحریم ها پرچم سفید را بالا ببرد. رهبری ایران، متقاعد شده است که تیم امنیت ملی ترامپ متعهد به سرنگونی جمهوری اسلامی است و تحریم های اقتصادی تنها یکی از اقداماتی است که برای بی ثبات کردن ایران انجام شده است. استراتژی تقابلی ایران را می توان در دو کلمه خلاصه کرد: مقاومت و بقا. تنها عمل بقا، پیروزی است، با این حال، به معنای پیروزی است.

تندروهای دولت آمریکا از نابودی حکومت ایران ناامید هستند، اما در روش سخت و سنگینی که در پیش گرفته اند، به حکومت ایران قدرت سیاسی فراوانی داده اند. ترامپ و متحدانش با تلقی کردن همه ایرانیان به عنوان دشمن، حکومت ایران را با دشمن خارجی مواجه کرده اند. «فشار حداکثری»، موجب مقاومت بدون توقف ایران می شود، زیرا هیچ دولتی نمی تواند بدون از دست دادن قدرت خود، تحت فشار تن به امتیاز دهد.

نسل جدیدی که انقلاب و جنگ را تجربه نکرده اند، مجبور به تحمل یک جنگ اقتصادی می شوند که بدون هیچ دلیل منطقی بر آنها تحمیل می شود. این امر هیچ کمکی نمی کند جز این که الهام بخش احساسات ناخوشایند علیه دولت خارجی باشد که این کار را علیه آنها انجام می دهد و تمایل بیشتری برای حمایت از دولت ایران ایجاد می کند.

هر ملتی در برابر قلدری غیرقانونی مقاومت نشان می دهد و همین امر در مورد ایرانیان نیز صادق است. واعظ با اشاره به شکست مشهور صفویان توسط عثمانیان (1514) در جنگ چالدران از آن به عنوان مثالی از اینکه چگونه ایرانیان یک شکست خرد کننده را به عنوان مدرک مقاومت شجاعانه به یاد می آورند، استفاده می کند.

بسیاری از ملت ها تفسیر مشابهی از شکست های نظامی بزرگ خود دارند. نکته قابل توجه در یادآوری این شکست ها به عنوان چیزی بیش از یک خسران، تأکید بر بقا و مقاومت در مواجهه با قدرت های بزرگتر است. بقا در برابر خصومت قاطعانه تنها ابرقدرت جهان خود یک نوع پیروزی است و به همین دلیل است که حکومت ایران تسلیم نمی شود.

طرفداران تغيير رژيم در ايران مي خواهند خود را در آغوش ملت ايران قرار دهند و در طرف ملت ایران قرار گیرند. آنها مدام این را تکرار می کنند؛ هرچند شواهد متعدد نشان می دهند سیاست هایشان در حال زیان رساندن و آسیب به مردم عادی است و اندک زیانی به حکومت ایران می رساند. حقیقت این است که آنها اقدام بزرگی کرده اند تا یک دشمن به حکومت هدیه دهند تا علیه آن تظاهرات کنند. نتيجه نهايي ايراني است که فقيرتر است، اما آزادتر از قبل نيست و قطعا اگر ما در امورات داخلی آنها کمتر مداخله می کردیم آزادی بیشتری هم داشت. خصومت ما به حکومت ایران کمک می کند تا موقعیت خود را مستحکم تر کند.

سیاست ورشکسته ما در برابر ایران کمک می کند که اکنون را برای مردم ایران خراب کنیم، در حالی که آینده آنها را به سرقت می بریم و مقامات ما هنوز هم می توانند ادعا کنند در کنار مردمی ایستاده اند که به کشورشان حمله می کنند.