ناصر ایمانی: اصولگرایان از رفتار سیاسی سیدحسن نصرالله الگو بگیرند

یک تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: هیچ کس در میان اصولگراها نیست که شخصیت های این جریان را کنار هم جمع کند تا فقط آنها چای بنوشند و صرفا راجع به ترافیک تهران صحبت کنند. این اتفاق در اصولگراها نمی افتد و از همان جا هم آسیب می بینند.

به گزارش نامه نیوز : از زمانی که خبر برگزاری حلسه 4 نفره در منزل حسن روحانی منتشر شده یکی از نکاتی که در جلسات سیاسی اصولگرایان در مورد آن سخن گفته می شود این است که می توان از این مدل در جناح اصولگرا نیز استفاده کرد .

ناصر ایمانی درباره چرایی عدم تشکیل چنین جلساتی در میان اصولگرایانگفت: این از نقاط ضعف اصولگرایان است، اما چرا آنها این نقطه ضعف را دارند؟ مشکل جریان اصولگرا چیست؟ در جریان غیراصولگرا ظرف 20 سال گذشته افرادی کنار هم می نشینند و حرف می زنند که با هم اختلافات سیاسی زیادی دارند و تنها نقطه مشترک سیاسی شان مخالفت با جریان اصولگرا است اما چرا اصولگرایان فاقد چنین قابلیتی هستند؟ تمام این سئوالات یک جواب دارد و آن اینکه اصولگرایان با چشم ایدئولوژیک به عرصه سیاسی کشور نگاه می کنند بنابراین قدرت مانورشان در مقاطع مختلف محدود می شود یعنی صحنه سیاست را یک صحنه جوّال و کاملا مومی شکل نمی بینند.

وی افزود: اصولگرایان از یک تفکری به نام «حدی نگری» رنج می برند چون مسائل را ایدئولوژیک نگاه می کنند، می گویند «یا این فرد، این جریان، این گروه این طور فکر می کند پس با ما است و قبولش داریم اما اگر آنطور فکر می کند که پس مطرود است و هیچ ارتباطی با او برقرار نخواهیم کرد. در واقع صحنه سیاست را عملگرایانه نگاه نمی کنند.

این تحلیلگر مسائل سیاسی یادآور شد: سیدحسن نصرالله و جریان حزب الله خیلی قابل مطالعه است. واقعا اصولگرایان باید یک پروژه تحقیقاتی بگذارند و روی مسئله حزب الله و شخص سیدحسن در صحنه سیاسی لبنان مطالعه سیاسی-اجتماعی کنند. او فردی کاملا ایدئولوژیک است خط مشی فکری کاملا منبعث از اسلام دارد اما در صحنه سیاسی بسیار پیچیده لبنان کاملا عملگرایانه نسبت به قضایای رفتار می کند. گاهی از جریاناتی حمایت یا با جریاناتی ائتلاف می کند که باور نکردنی است.

وی افزود: سیدحسن نصرالله در قضیه رفتن سعد حریری به عربستان چه بود؟ چگونه توانست سعد حریری را از چنگال سیاسی عربستان نجات دهد و دوباره به عنوان نخست وزیر مطرح کند؟ همه این کارها را سیدحسن نصرالله کرد. مشی سیاسی او به گونه ای است که احزاب مخالف حزب الله در لبنان هم کاملا به سیدحسن احترام می گذارند.

ایمانی یادآور شد: اصولگرایان ما در مقابل مشی سیاسی سیدحسن نصرالله قرار دارند، در صحنه سیاسی قائل به عملگرایی نیستند. در حالیکه عرصه سیاست یک صحنه جنگ نرم است. در جنگ هیچ موقع هنر نیست که نیروها دائم جلو بروند، گاهی اوقات لازم عقب نشسینی، نرمش یا مذاکره کنند. بزرگان هم همین طور بودند اما اصولگرایان اصلا انعطاف در مرامشان نیست.

وی افزود: در ظاهر اصلاح طلبان از سال 88 تا 92 عمداً یک تغییر استراتژیک دادند. آنها سال 92 از روحانی حمایت کردند که نه سابقه اصلاح طلبی دارد و نه سیاست های جریان اصلاحات را قبول دارد. این نشانه می دهد که جریان اصلاحات مشی عملگرایانه پیش گرفته است و متناسب با شرایط روز رفتار و اکت سیاسی می کند.

این تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: اصولگرایان به مسائل سیاسی ایدئولوژیک می نگرند، با وجودی دولت که اصلا در اختیار اصولگرایان نیست و در مجلس هم اکثریت کرسی ها در اختیار غیراصولگرایان است، باز مشاهده می کنیم اصولگراها دچار از هم‌گسیختگی سیاسی هستند در نمی تواند با خودشان بنشینند صحبت کنند چه رسد به اینکه با نحله هایی از جریان مقابل روابطی را برقرار و در مقام گفتگو برایند.

وی با بیان اینکه اصولگرایان موضوعات سیاسی را صرفا حرامی-حلالی می بینند اظهار کرد: در اسلام حلال، مباح، مستحب، مکروه و حرام داریم. اما اصولگرایان به موضوعات نگاه دوگزینه ای دارند به جای آنکه 5 گزینه ای نگاه کنند.

ایمانی در پاسخ به این سئوال که چرا شخصیت هایی مثل حدادعادل، علی لاریجانی، علی اکبرولایتی، محسن رضایی، سعید جلیلی، محمدباقر قالیباف و سیدابراهیم رئیسی حتی به صورت نمایشی نیز کنار هم نمی نشینند؟ یادآور شد: علت ریزش نیروهای اصولگرا بعضا از همین نقطه شروع می شود، چرا ناطق در فرایند 20 ساله رفت و در جلسه با روحانی، خاتمی و جهانگیری شرکت کرد؟ چون عملا او امروز یکی از افراد صاحب نظر در جریان غیراصولگرا محسوب می شود.

وی افزود: برخی اصولگرایان می گویند چون آقای لاریجانی نقطه ضعف دارد ما از او فاصله می گیریم اما سئوال این است که چرا مگر بقیه شخصیت های این جریان مثل آقایان حدادعادل، باهنر و دیگران نقطه ضعف ندارند. اینکه امروز آقای لاریجانی حالت نیمه پشت به اصولگراها نشسته این درد است.

این تحلیلگر مسائل سیاسی تأکید کرد: هیچ کس در میان اصولگراها نیست که شخصیت های این جریان را کنار هم جمع کند تا فقط آنها چای بنوشند و صرفا راجع به ترافیک تهران صحبت کنند. این اتفاق در اصولگراها نمی افتد و از همان جا هم آسیب می بینند. اگر روزی مردم دوباره به اصولگرایان اقبال کنند به خاطر توانایی اصوگرایان نیست بلکه دلیلش به عدم توانایی اصلاح طلبان بر می گردد. به فرض علی لاریجانی را کنار بگذاریم. چرا محسن رضایی، توکلی، سعید جلیلی و … دور هم نمی نشینند که در مرحله بعد سراغ علی لاریجانی بروند. واقعا مشاهده این وضعیت جای غم و اندوه دارد.