میراث فرهنگی چه کمکی به ماندگاری نساجی سنتی ما کرده است

میترا تمجیدی از فعالان حوزه مد و لباس و طراح گفت: برای مسئولان میراث فرهنگی مهم نیست که نساجی سنتی ما در گذشته چه بوده است و باید امروزه در ماندگاری و معرفی‌اش تلاش کرد.

میترا تمجیدی یکی از طراحان شناخته‌شده حوزه مد و لباس در کشور است که طراحی لباس یکی از زنان دیپلمات «کاترین اشتون، سرپرست سیاست خارجی اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۴» برای ورودش به ایران را انجام داده است، تمجیدی از این طریق قصد داشته تمدن و فرهنگ ایرانی را در عرصه جهانی معرفی کند. او از معدود طراحانی است که پایه و اساس طراحی‌اش اقتباسی از مضامین تاریخی است. تمجیدی درباره پارچه‌های قدیمی در کشور و نحوی نگه‌داری آن و انتقاد از سازمان میراث فرهنگی می‌گوید: میراث فرهنگی چه کمکی به ماندگاری نساجی سنتی ما کرده است؟! با توجه به اینکه من ۴ سال تمام است (البته بگذریم که ۲ سال زمان صرف کردم تا تحقیق در مورد نساجی سنتی ایران را انجام دهم) ۴ سال است که به میراث فرهنگی می‌روم و می‌آیم تا بودجه بگیرم که یک فیلم کامل از این ماجرا بسازیم، هم برای آموزش در دانشگاه‌ها خیلی مناسب است که بدانند چه پارچه‌هایی داشتیم و در زمان صفویه که اوج صادرات پارچه دست‌بافت بوده است به چه شیوه رخ می‌داده، اما حمایت و کمکی از میراث فرهنگی نمی‌شود، شاید همین امر بتواند تلنگری برای مسئولین، حرفه نساجی، تولیدکنندگان، طراح و مردم ما باشد، زیرا ما اطلاعاتی به کسی نمی‌دهیم و انتظار داریم آن‌ها راه درست را بروند.

به گزارش مهر :او ادامه می‌دهد: ۴ سال است که می‌روم و می‌آیم، فکر کردید برای میراث فرهنگی مهم است که ۴ تا پارچه دست‌بافت در این کشور بوده است و دارد از بین می‌رود و منسوخ می‌شود! فکر کنید گوشه یک کلبه‌ای در روستایی یک پیرزنی نشسته است و آخرین نفس‌هایش را می‌کشد و هنوز این پارچه را می‌بافد، اگر پس‌فردا او دیگر در قید حیات نباشد دیگر هم نوعی از آن پارچه وجود ندارد و تصویر بهترین راه نگه داشتن این آرشیو ملی و فرهنگی یک کشور است که ما نداریم. چقدر برای میراث فرهنگی مهم است این کار را بکند؟ هیچ چیز! در طول سال ۴ تا نمایشگاه می‌گذارند پول هنگفت از صنایع‌دستی‌ها می‌گیرند که به آن‌ها غرفه دهند یا موارد دیگر.

تمجیدی می‌گوید: حالا صحبت ما در مورد حرفه طراحی لباس است که به نساجی مربوط می‌شود می‌گویم. نه تبلیغی می‌کنند که فروش برود نه آموزش می‌دهند شکل استفاده از یک هنر صنعت را تغییر بدهند. هنوز که هنوز است منبت‌کاری‌های ما به شکل سالیان سال دارد پیش می‌رود. میناکاری‌های ما حالا یک مقدار پیشرفت کرده است که در گوشواره و دکمه‌سردست آوردند ولی باید برای این راه پیدا شود. یک هنرمند خلاق است اما بیزینسمن نیست. باید فردی به نام بیزینسمن در کنار آن قرار بگیرد تا بتواند کسب درآمد خوب داشته باشد.

او درباره ذائقه‌سازی و فرهنگ‌سازی طراحان در این عرصه ادامه می‌دهد: طراحان ما نه که بلد نباشند مد را بسازند یا به قول شما ذائقه‌سازی انجام دهند ولی به دلیل شرایط مالی‌شان ترجیح می‌دهند کاری را عرضه کنند که برای فروش مناسب باشد. واقعیت ماجرا این است که وظیفه یک طراح فرهنگ‌سازی نیست.