مکانیسم ماشه و ایران؛ از فشار روانی تا سناریوی بدبینانه تحریم‌های فراگیر
با فعال شدن مکانیسم ماشه از سوی تروئیکای اروپایی، پرسش‌های مهمی درباره ابعاد اقتصادی، سیاسی و روانی این اقدام برای ایران مطرح شده است.
هرچند بسیاری از ابزارهای تحریمی آمریکا پیش‌تر اعمال شده و اثر مستقیم بازگشت تحریم‌های شورای امنیت محدود ارزیابی می‌شود، اما پیامدهای سیاسی و روانی آن می‌تواند بازارها را به‌شدت تحت تأثیر قرار دهد.
تحلیل‌ها سه سناریو را پیش‌بینی می‌کنند:
سناریوی خوش‌بینانه: اثر تحریم‌ها بیشتر نمادین و محدود باقی می‌ماند.
سناریوی میانه: بخشی از مسیرهای مالی و تجاری مسدود می‌شود و فشار بر واردات و پروژه‌های اقتصادی افزایش می‌یابد.
سناریوی بدبینانه: بازگشت کامل تحریم‌های شورای امنیت، کاهش صادرات نفت، انسداد تبادلات مالی و فشار شدید بر درآمدها و معیشت مردم را در پی دارد.
کارشناسان تأکید می‌کنند که حتی با حمایت سیاسی روسیه و چین، شرکت‌های بزرگ این کشورها به دلیل نگرانی از تحریم‌های ثانویه آمریکا احتمالاً تعامل اقتصادی خود با ایران را کاهش خواهند داد.
از سوی دیگر، بازگشت تحریم‌ها می‌تواند مشروعیت حقوقی بیشتری به سیاست فشار حداکثری واشنگتن بدهد و شرکت‌های مردد را از همکاری با ایران بازدارد. در چنین شرایطی، راهبرد منطقی برای ایران ترکیبی از دیپلماسی فعال برای جلوگیری از فعال‌سازی مکانیسم ماشه و آماده‌سازی اقتصاد داخلی از طریق تنوع شرکای تجاری و تقویت تاب‌آوری اقتصادی است.
به گزارش دنیای اقتصاد، با فعال شدن مکانیسم ماشه، اقتصاد ایران با سه سناریوی متفاوت روبه‌روست؛ از اثرات محدود و نمادین تا فشارهای فراگیر بر صادرات و معیشت. کارشناسان تأکید دارند راهبرد ایران باید بر دیپلماسی فعال و تقویت تاب‌آوری داخلی متمرکز باشد.
