مواجهه اصلاحطلبان با FATF انفعالی است؟
تاجرنیا در پاسخ به این پرسش که منظور از برگزاری تجمع تنها در بیان مخالفت نیست، بلکه اصلاحطلبان میتوانستند در موافقت با مثلا FATF درخواست تجمع بدهند، گفت: این انتقاد وارد است و به بخشی از جریان اصلاحطلبی بازمیگردد که مدیریت کلان آن را بر عهده دارد؛ یعنی شورای عالی سیاستگذاری، اما متأسفانه، ظاهرا این شورا معطوف به انتخابات شده است و به چیز دیگری فکر نمیکند. درحالیکه این شورا وظیفه دارد افکار عمومی را مدیریت کند.
در هفتهها و ماههای گذشته، نحلههای مختلف جریان اصولگرایی در اعتراض به هر موضوعی، از برجام گرفته تا بحث الحاق به FATF و CFT و امثال آن، بارها انتقاد خود را به منصه ظهور رساندهاند، تجمع برگزار کرده اند و برای تجمعات خود در اماکن مختلف، از مدرسه فیضیه گرفته تا مقابل مجلس و دانشگاه، مجوزی نگرفته و لفظ خودجوش بر آن میگذارند، انواع شعارها را سر میدهند و پلاکاردهای مختلف را در دست میگیرند و قسعلیهذا. تابهحال هم کسی درباره این تظاهرات بازخواست نشده و جوابی پس نداده است.
به گزارش شرق، در مقابل، اما جریان اصلاحطلب درباره مخالفت یا موافقت با هیچ موضوعی، در یک سال گذشته هیچ درخواستی برای تجمع نداده است و همه بروز و ظهور این جریان، به توییتها، مصاحبهها و بازخورد آن در فضای مجازی خلاصه شده است. اینچنین است که اصل ۲۷ قانون اساسی که به آزادی تجمعات بدون حمل اسلحه تصریح دارد، به بهترین ابزار برای ابراز مخالفت اصولگرایان درآمده و در مقابل، اصلاحطلبان نخواسته اند یا نتواسته اند از این ابزار بهره ببرند.
در واقع سؤال اینجاست که واقعا نخواسته اند یا نتوانسته اند یا به خاطر دلایل از پیش نوشته، خودجوش از هرگونه ارائه درخواست برای تجمع انصراف دادهاند؟ مهمترین پاسخ دراینباره، اما دلایل امنیتی است؛ یعنی به دلیل بعضی برخوردهایی که در گذشته صورت گرفته، اصلاحطلبان از تکرار تجربیات مشابه حذر میکنند. آنها همچنان به توازننداشتن تریبونها اشاره دارند. یکدستبودن تریبونهای عمومی که در اختیار اصولگرایان است و عدم امکان بهرهمندی اصلاحطلبان از این تریبونها، از دیگر توجیهات فعالان این جریان است.
از ترس مرگ نباید خودکشی کرد
علی تاجرنیا، از اعضای شورای مرکزی حزب اتحاد ملت، در پاسخ به دلیل سکوت اصلاحطلبان در شرایط فعلی در قبال موضوعات مختلف، گفت: البته در موضع اپوزیسیون قرارگرفتن و با تیپ منتقدانه حرفزدن، آسانتر است؛ آنهم در شرایطی که نقدهای زیادی به دولت مطرح است و این نقدها نزد افکار عمومی بیشتر شنیده میشود.
او ادامه داد: نکته دوم این است که اصولگرایان در ابراز عقاید آزادتر هستند و هزینه نمیدهند. درحالیکه اگر اصلاحطلبان همان اقدامات مشابه را انجام دهند، با آنها برخورد میشود. بهطوریکه از قبل هم اگر اصلاحطلبان برای مراسمهای دیگری درخواست مجوز کردهاند، با آنها موافقت نشده است.
تاجرنیا اضافه کرد: بههرحال اصلاحطلبان در شرایطی هستند که دولت اگرچه از دل آنها برنیامده، اما به نام آنهاست. به همین دلیل، باید شرایط را با نوعی تدبیر مدیریت کنند که از طرفی به دولت هم فشار وارد نشود و البته با مردم هم همراستا باشند.
این فعال سیاسی در پاسخ به این پرسش که منظور از برگزاری تجمع تنها در بیان مخالفت نیست، بلکه اصلاحطلبان میتوانستند در موافقت با مثلا FATF درخواست تجمع بدهند، گفت: این انتقاد وارد است و به بخشی از جریان اصلاحطلبی بازمیگردد که مدیریت کلان آن را بر عهده دارد؛ یعنی شورای عالی سیاستگذاری، اما متأسفانه، ظاهرا این شورا معطوف به انتخابات شده است و به چیز دیگری فکر نمیکند. درحالیکه این شورا وظیفه دارد افکار عمومی را مدیریت کند؛ یعنی اینکه اصلاحطلبان باید از این موضع انفعالی خارج شده و به موضع فعالشدن بازگردند.
او در پاسخ به اینکه گاهی اصلاحطلبان به بهانه سوءاستفاده برخی جریانهای تندرو از ارائه درخواست برای تجمع خودداری میکنند، گفت: من این حرف را قبول ندارم. این یعنی از ترس مرگ، خودکشیکردن که درست نیست؛ چراکه در شرایطی که دولت هم همراه اصلاحطلبان است، نمیتوانند با این بهانهها از وظیفه خود شانه خالی کنند.
کدام درخواست ما اجابت شده است
جواد امام، از اعضای شورای مرکزی مجمع ایثارگران اصلاحطلب، نیز در گفتوگوی خود با «شرق» با بیان اینکه اصلاحطلبان اگر هم نتوانسته اند صحبت کنند، اما کار خود را انجام دادهاند، به موضوع دسترسی به تریبونها اشاره کرده و گفت: اصلاحطلبان امکاناتی ندارند که با جامعه صحبت کنند. تریبونها در اختیار آنها نیست و اصلاحطلبان امکانات برابری ندارند
او با اشاره به تجمعها و اعتراضهایی که از سوی طیفهای مختلف اصولگرایی در بحث FATF رخ داد، گفت: اینجا دیگر بحث اصولگرایان مطرح نبود. او در ادامه به نقش صداوسیما اشاره کرد و گفت: صداوسیما یکی از عوامل جدیای است که میتوانست در این زمینه نقش آگاهیبخشی داشته باشد و به موافقان و مخالفان تریبون بدهد. اما این کار را نکرد.
جواد امام گفت: بعضی از این مخالفتها، بهانه است که در پی آن برخی را به گمراهی کشاندند و اطلاعات غلط به افکار عمومی تزریق کردند. امام، اما در پاسخ به این سؤال که با این حال اصلاحطلبان در این فضا هیچ کنش خاصی از خود بروز ندادند، گفت: دلیلش همان است؛ چون تریبون ندارند و در فضای یکطرفه حرف اصلاحطلبان شنیده نمیشود. در حقیقت این تریبونداران هستند که باید امکان بدهند.
او در پاسخ به اینکه اصلاحطلبان هیچ درخواستی هم برای برگزاری تجمع ارائه نکردهاند، گفت: ما در همین رقابتهای ریاستجمهوری سال ۹۶ برای انتخابات، سخنرانی کردیم، از همین موضوع؛ یعنی دفاع از کاندیدای خودمان و نقد کاندیدای رقیب، بهعنوان اتهامی تبلیغ علیه نظام درباره من استفاده شد. او گفت: کدام درخواست ما تاکنون اجابت شده است که درخواست برای برگزاری تجمع قبول شود. ما به غیر از فضای مجازی، چیز دیگری در اختیار نداریم که تازه مدیریت آن هم در دست ما نیست.
او در پاسخ به این پرسش که برای حل این معضل چه باید کرد؟ گفت: این ظرفیت باید ایجاد شود. در این فضا بالطبع احزاب شناسنامهدار باید وارد عمل شوند. این اظهارات در حالی مطرح میشود که اصلاحطلبان با وجود محدودیتها، اما در دولتی همسو قرار گرفته اند که طبیعتا با رایزنی میتوانستند امکان ظهور خواستهایشان در قامت تجمع را فراهم کنند؛ کاری که تا به حال انجام نشده و اصلاحات را به بیعملی متهم کرده است.