ملاقات تاریخی «این» و «اون»؟
کیم یو جونگ، خواهر پرنفوذ رهبر کره‌شمالی دعوت‌نامه‌ای را که با دست‌خط کیم جونگ اون نوشته شده بود، به مو-جائه این، رئیس‌جمهوری کره‌جنوبی تقدیم کرد و از او خواست که در اولین فرصت از پیونگ‌یانگ دیدار کند. پیش از این رئیس‌جمهوری کره جنوبی با هیات بلندپایه کره شمالی که برای مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی سفر کرده بودند، در سئول دیدار کرده بود. مو-جائه با کیم یو-جونگ، خواهر پرنفوذ رهبر کره شمالی دست داد و این دیدار دو سه ساعت طول کشید. این دیدار به‌رغم تمایل دولت آمریکا صورت گرفت.
به گزارش دنیای اقتصاد آخرین باری که کره‌جنوبی میزبان المپیک بود، کره‌شمالی سخت می‌کوشید تا از توجهی که دنیا به کره‌جنوبی معطوف می‌داشت پیشی بگیرد. در آن زمان کره‌جنوبی توانسته بود اقتصاد را از وضعیت فلاکت‌بار نجات دهد. این بار اما وضعیت برعکس است. این کره‌شمالی است که توانسته توجهات را به خود معطوف کند و پیروز میدان شود. این بار دیگر «پول» در میان نیست بلکه «سیاست» و «روابط‌عمومی» است که حرف اول را می‌زند. «جیمی تارابای»، گزارشگر سی‌ان‌ان، در گزارش ۱۱ فوریه ۲۰۱۸ خود می‌نویسد: وقتی خواهر رهبر کره‌شمالی وارد سئول شد، این بار او بود که در مرکز سیاست و اخبار قرار گرفت: «وقتی «کیم‌یو‌جونگ» با رئیس‌جمهوری کره‌جنوبی در «کاخ آبی» دیدار کرد در صدر اخبار قرار گرفت. همان جا بود که دعوت رسمی برادر را به رئیس‌جمهوری کره‌جنوبی برای سفر به پیونگ‌یانگ اعلام کرد.» حضور تاریخی «کیم یو جونگ» – که اولین بار است که یکی از اعضای خاندان حاکم کیم‌ها به کره‌جنوبی سفر می‌کند- باعث شد رسانه‌ها توجه خاصی به او و محتوای سفر و پیامش مبذول دارند. «این» ستاره این روزهای اخبار بود و در رسانه‌های جهان به‌ویژه رسانه‌های شبه‌جزیره و شرق آسیا همچون «بمب خبری» خبرساز بود.
فستیوال بی‌سرانجام
فضای امسال بسیار متفاوت‌تر از المپیک ۱۹۸۸ است. در آن سال کره‌شمالی میلیاردها دلار خرج «فستیوال جوانان جهان» در جولای ۱۹۸۹ کرد و این درست یک سال پس از المپیک سئول بود. کره‌شمالی در آن بازی‌ها حضور نیافت و مجدانه خواستار تحریم بین‌المللی این بازی‌ها بود اما این درخواست بازتاب چندانی در جهان نیافت؛ حتی چین و روسیه هم دست رد به سینه پیونگ‌یانگ زدند. در فستیوال ۱۹۸۹ کره‌شمالی به شدت با همسایه جنوبی چشم و همچشمی داشت. پیونگ‌یانگ در آن سال میزبان هیات‌هایی از ۱۷۰ کشور جهان به مدت یک هفته بود. در این مدت اجراها، نمایش‌ها، رقابت‌ها و بسیاری دیگر از برنامه‌ها ترتیب داده شده بود. این کشور حتی یک هتل ۱۰۵ طبقه ساخت تا میزبان ۱۵۰ هزار بازدیدکننده هم بشود. همچنین مبادرت به واردات هزار مرسدس بنز برای جابه‌جایی‌ها کرد. اگر المپیک ۱۹۸۸ موجب موفقیت و رونق اقتصادی در سئول شد و تصویر این کشور را نزد جهانیان بهبود بخشید اما فستیوال ۱۹۸۹ در کره‌شمالی موجب ورشکستگی کره‌شمالی شد آن هم چند ماه پیش از فروپاشی دیوار برلین که پایان جنگ سرد را نوید می‌داد.
تارابای می‌نویسد: «قطع یارانه‌های غذایی در اوایل دهه ۹۰ از سوی چین و شوروی تاثیراتی ویرانگر بر کره‌شمالی داشت. این کشور وارد دوره‌ای از قحطی و خشکسالی ویرانگر شد که پیامد آن مرگ دو، سه میلیون کره‌ای بود.» با این حال، کره‌شمالی استاد «از آب کره گرفتن است.» «دیوید مکس ول»، دستیار مدیر در مرکز مطالعات امنیتی در دانشگاه جورج تاون، می‌گوید: «بسیار هوشیارانه است. کاری که کیم جونگ اون انجام می‌دهد مستحق تشویق است. کره‌شمالی استاد این است که از هیچ به همه چیز برسد. آنها به‌دنبال شناسایی، مشروعیت و منابع بدون تسلیم شدن هستند.» رهبر کره‌شمالی هم به روش خود سیاست چماق و هویج در پیش گرفته است. از یک‌سو، رئیس دولت و مرد شماره ۲ این کشور را به همراه خواهر خود روانه سئول می‌کند و دعوت خود از رئیس‌جمهوری کره‌جنوبی برای سفر به سرزمین شمالی را به واسطه خواهرش تقدیم وی می‌کند. از سوی دیگر، مبادرت به برقراری رزمایش نظامی می‌کند و از پیشرفته‌ترین موشک قاره‌پیما در رژه اخیر ارتش به مناسبت هفتادمین سالگرد تاسیس ارتش رونمایی می‌کند تا این پیام را به جهان مخابره کند که هم اهل گفت‌وگو است و هم از منافع خود کوتاه نیامده و تسلیم فشارها نمی‌شود. با این حال، برخی کارشناسان معتقدند نفس اعزام مقام‌های کره‌شمالی به سئول نشان می‌دهد که تحریم‌های اخیر تاثیر خود را گذاشته و پیونگ‌یانگ به‌دنبال این است که برای کاستن از فشارها دست یاری به سوی برادران جنوبی دراز کند. «جوزف سیراکیوزا»، استاد دیپلماسی و امنیت بین‌المللی دانشگاه RMIT در ملبورن، استرالیا، می‌گوید: «فکر می‌کنم این ژره نظامی فقط برای سنجیدن قاطعیت قدرت‌های غربی و فرصتی است برای ایجاد شکاف میان مردم و دولت کره‌جنوبی و این یک مانور ارزشمند از نظر آنها است.» با این حال، یک پیروزی دیپلماتیک هم برای آنها محسوب می‌شود.
