مبادا “بگم بگم ها” به “بگیر بگیر” مبدل شود!/کارآفرینان پاک دست نباید نگران بگیروببندها شوند
رئیس مرکز تجارت جهانی ایران در میزگردی تحت عنوان “فساد اقتصادی، امنیت و مطالبه مردم” در جمع فعالان اقتصادی اظهار داشت:”فساد اقتصادی” پدیده ای بسیار خطرناک و ویران کننده میباشد، بطوریکه “دشمنان خارجی” با تهدیدات خود، نتوانسته و نمیتوانند کشور را نابود کنند اما “دشمنان داخلی” با گسترش “فساد” میتوانند مردم را نسبت به مسئولین نظام بی اعتماد و کشور را به خطر انداخته و بعضاً نابود کنند!! پس نباید پدیدۀ فساد اقتصادی را ساده انگاشت و از کنار آن بی خیال و به سادگی عبور کرد، بلکه باید با فساد شدیداً برخورد و مفسدین را نابود و از ریشه خشکاند.
مراد ما از “فساد مالی و اقتصادی” یعنی بدست آوردن ثروت از راه هایی است که در شرع مقدّس اسلام ممنوع گردیده و در صورتی که این مسئله بین مردم و کارگزاران نظام شیوع پیدا کند، به عنوان یک معضل اجتماعی و سیاسی مطرح خواهد بود.
متأسفانه بعد از پایان جنگ تحمیلی و از دوران سازندگی بحث مادیّات و مادی شدن برخی از مسئولین آغاز و باندبازیها با نیّت مال اندوزی شروع شد. رفته رفته رقابت بین دزدان و رانت خواران خصوصی و دولتی شدّت گرفت و فسادهای مالی و اقتصادی شیوع پیدا کرد، بطوریکه از اوایل دهۀ 70 فساد همچون گلوله برفی کوچک آغاز شد و امروز به بهمن مهیبی مبدل گردیده و کشور را تهدید میکند.
هرچند که “فساد مالی و اقتصادی” منحصربه کشور ایران نیست و در اکثر کشورهای در حال توسعه و حتی بعضاً در کشورهای توسعه یافته و پیشرفته جهان نیز وجود دارد اما فساد در کشورهای مختلف، شدّت و ضعف دارد و متأسفانه در حال حاضر در کشورمان شدت یافته است! والا در کشورهایی همچون ایتالیا، ترکیه، چین و کره، کشورهای خاورمیانه و حتی در آمریکا نیز وجود دارد.
محمدرضا سبزعلیپور افزود: طی 30 سال گذشته همه مسئولین ذیربط اعلام میکردند که دارند با فساد مبارزه میکنند و سران سه قوه هم جلسات متعددی در این خصوص برگزار میکردند اما با کمال تأسف چندان خروجی مثبت و قابل دفاعی مشاهده نگردید. ولیکن چند ماهی است که با آمدن جناب آقای رئیسی، مبارزه با فساد و برخورد با مفسدین دولتی و خصوصی شدت گرفته و احکام زیادی نیز در دادگاههای ویژه اقتصادی صادر شده است که همین امر موجب خوشحالی و قوت قلب مردم گردیده و مفسدین دولتی و خصوصی را هراسان و به سمت سوراخها فراری داده است!
تا اینجای کار، خوشحال کننده و امیدبخش بوده است اما اگر قرار باشد که با فساد بطور اصولی برخورد کرده و ریشۀ آنرا بخشکانیم باید به دو نکتۀ مهم و مبحث اساسی دیگر دقت کرده و این دو را نیز اجرا کنیم تا برخورد با فساد ریشه ای انجام شود و آن اینکه اگر قرار است مفسدین، دزدان، رانت خواران و مختلسین خرد و کلانِ دولتی و خصوصی را شناسایی و آنان را به سزای اَعمالشان برسانیم باید مواظب باشیم تا مبادا مبارزه با فساد و برخورد با مفسدین، باز هم بنوعی دیگر جامعه را ناامن کرده و مردم و کارآفرینان خرد و کلان را بترساند!! بقول معروف، نکند برای درست کردن اَبرو، خدایی ناخواسته بزنیم چشمش را هم کور کنیم!!
علیپور در ادامه اظهار داشت: متأسفانه عده ای جوّ کشور را ملتهب کرده و شایعه درست کرده اند که در این کشور هر کس کارآفرین و پولدار و درشت شود، حتماً آقایان درازش میکنند!! به همین خاطر اول اجازه میدهند تا کارآفرینان به اندازه کافی گُنده و چاق شوند، سپس صِرف پولدار بودن به حسابشان میرسند، یعنی مقامات کشوری اول کارآفرینان بزرگ کشور را خوب بلند میکنند و بعد آنان را از همان بالا، محکم بر زمین میکوبند تا برای همیشه نابود شوند!!!
متأسفانه این بحثی است که در حال حاضر در جامعۀ امروز ما شایع شده و بین کارآفرینان دهان به دهان رد و بدل میشود!! به همین خاطر کارآفرینان و فعالان اقتصادی میترسند و از فردای خود مطمئن نیستند و تصور میکنند که هر لحظه نوبت آنان میشود!! این طرز تفکر و ترسی که بین کارآفرینان بوجود آمده از سم هم خطرناکتر است و اقتصاد کشورمان را متوقف و نابود میکند.
اینکه مردم تلویزیون را نگاه کنند و دائماً دادگاه و لباس راه راه آبی سرمه ای ببینند و اخبار روزنامه ها و سایتها و خبرگزاریها را دنبال کنند و باز هم لباس راه راه آبی سرمه ای زندانیان را ببینند، کسل کننده میشود و بمرور زمان خوشحالی مردم را به یأس تبدیل میکند و این شائبه را در اذهان تقویت میکند که حتماً برخوردها و محاکمه کردنها سیاسی و جناحی است و نوعی تسویه حساب میباشد!پس باید بسرعت جلوی ناامیدی ها و تصورات غلط را گرفت و به همین خاطر شایسته و ضروریست تا مسئولین دستگاه قضا و در رأس آن جناب آقای رئیسی و همچنین مسئولین سایر قوا در کنار مبارزه با فساد و برخورد با مفسدین، از کارآفرینان برجسته و کلان کشور بنحو مطلوب قدردانی کرده و یک خسته نباشید صمیمی به آنان بگویند.
زیرا فعالان اقتصادی کشورمان که میلیونها اشتغال ایجاد کرده و کشتی طوفان زدۀ اقتصاد ایران را در اُوج تحریمها، جنگ اقتصادی دشمن و بی مهری های جمعی از کارگزاران به پیش میبرند، چیز زیادی از دولت و مسئولین نظام نمیخواهند، تنها چیزی که میخواهند (احترام، امنیت و قدرشناسی) است، زیرا پولداران و کارآفرینان بزرگ را هیچ چیزی ارضاء نمیکند، نه پول و نه مقام،چون هر دوی اینها را به اندازه کافی دارند، تنها چیزی که آنان را ارضاء میکند احترام است و چرخش چرخ صنایع و مجموعه های تحت مدیریت شان.
به عقیده علیپور، همیشه تنبیه در کنار تشویق کارساز میباشد و هیچیک به تنهایی مفید و سازنده نمی باشند. در یک کلاس درس، اگر تنبل ها و بی اَدبان کلاس را تنبیه کنند و به زرنگها و مؤدب های کلاس بی اعتنا باشند، نه تنها تنبل ها و بی اَدبان کلاس اصلاح نمیشوند بلکه زرنگها و مؤدب های کلاس هم مأیوس و سرخورده شده و رفته رفته اُفت تحصیلی پیدا میکنند و اگر برعکس، خوب و بدهای کلاس را تشویق نموده و هیچکس را هم تنبیه نکنند باز هم اتفاق مثبتی نمی افتد اما تنبیه بَدان در کنار تشویق خوبان کارساز و مثبت میباشد و رشد و بالندگی بهمراه خواهد داشت. پس مبادا طوری عمل کنیم که این تصور بوجود آید که “بگم بگم ها” به “بگیر بگیر” مبدل شده است!!
از همین رو فعالان اقتصادی و کارآفرینان بزرگ ایران که سالم کار کرده و آبرودار هستند چشم انتظار قدرشناسی مسئولین کشوری میباشند و نمیخواهند باور کنند که نظام ما میلیارد شکن است نه میلیاردر پرور!
رئیس مرکز تجارت جهانی ایران در پایان سخنانش به دومین مبحث مهمی که باید در کنار مبارزه با فساد، مدنظر قرار بگیرد اشاره کرد و گفت: مبارزه با فساد زمانی جواب میدهد که هر سه قوا در کنار هم با اراده ای قوی با پدیدۀ خطرناک و ویران کنندۀ فساد مبارزه کنند، نه اینکه همۀ بار مبارزه با فساد را بر دوش قوه قضائیه تحمیل نمایند که در این صورت توفیق قابل توجهی حاصل نخواهد شد.
