ماده مغذی برای طول عمر بیشتر
به گفته محققان دانشگاه کلمبیا یک ماده مغذی رایج که در مواد غذایی روزمره یافت می‌شود ممکن است کلید زندگی طولانی‌مدت و سالم باشد.
به گزارش همشهری آنلاین، ماده مغذی مورد بحث تورین است یک اسید آمینه طبیعی با طیف وسیعی از نقش‌های اساسی در بدن. غلظت این ماده مغذی در بدنمان با افزایش سن کاهش می‌یابد. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که مصرف مکمل حاوی آن ماده می‌تواند طول عمر را تا ۱۲ درصد در گونه‌های مختلف افزایش دهد. تورین عمدتا در پروتئین‌های حیوانی مانند گوشت، ماهی و لبنیات یافت می‌شود اگرچه در برخی از جلبک‌های دریایی و نوشیدنی‌های انرژی‌زای مصنوعی نیز وجود دارد.
نتیجه مطالعه‌ای تازه در نشریه ساینس منتشر شده و در آن تیمی از محققان از سراسر جهان به بررسی اثرات این ماده مغذی بر سلامت و طول عمر پرداخته‌اند. ویجای یاداو از نویسندگان اصلی مقاله مرتبط با این پژوهش می‌گوید: این مطالعه نشان می‌دهد که تورین می‌تواند اکسیر زندگی درونمان باشد که به ما کمک می‌کند زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری داشته باشیم.
او که استادیار ژنتیک در کالج پزشکان و جراحان واگلوس دانشگاه کلمبیا است برای نخستین بار حین تحقیق در مورد پوکی استخوان به اهمیت تورین پی برد و نقش اساسی این ماده مغذی در تنظیم رشد استخوان را کشف کرد. مطالعات مشابه همچنین نشان داده‌اند که تورین می‌تواند برای عملکرد سیستم ایمنی، چاقی و سیستم عصبی مفید باشد.
یاداو می‌گوید: ما متوجه شدیم که اگر تورین تمام فرآیندهایی را که با افزایش سن کاهش می‌یابند تنظیم کند شاید سطح تورین در جریان خون بر سلامت کلی و طول عمر تاثیر بگذارد.
یاداو و همکارانش دریافتند که غلظت تورین با افزایش سن به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد به طوری که غلظت تورین در افراد ۶۰ ساله بیش از ۸۰ درصد کمتر از افراد ۵ ساله است.
این نتایج به تنهایی نمی‌توانست نشان دهد که آیا کاهش سطح تورین علت یا پیامد فرآیند پیری است یا خیر. بنابراین، برای بررسی اثرات مکمل تورین بر سلامت و طول عمر محققان به گروهی از موش‌های میانسال یک بار در روز تا پایان عمرشان تورین دادند و سلامت و طول عمر آنان را با موش‌هایی مقایسه کردند که تحت این فرایند قرار نگرفته بودند. نتایج نشان داد که میانگین طول عمر موش‌هایی که تورین دریافت کرده بودند در ماده‌ها ۱۲ درصد و در نرها ۱۱ درصد افزایش یافته بود که افزایشی چشمگیر محسوب می‌شود.
همچنین، در سطح سلولی نیز مکمل تورین تعداد سلول‌های زامبی (سلول‌های قدیمی که می‌توانند التهاب ایجاد کنند) را کاهش داد باعث افزایش سلول‌های بنیادی در برخی بافت‌ها شد آسیب DNA را کاهش داد و بهبود عملکرد واحدهای تولید انرژی سلول‌ها را به دنبال داشت.
این تیم این آزمایش‌ها را به طیفی از گونه‌های مختلف از جمله مکمل‌های روزانه به گروهی از میمون‌های رزوس در طول شش ماه گسترش داد. آنان مجددا بهبودهای قابل توجهی در طیف وسیعی از نشانگرهای سلامت مرتبط با سن از جمله تراکم استخوان، سطح قند خون و علائم آسیب کبدی را مشاهده کردند.
یاداو می‌گوید: ما از مشاهده اینکه تاثیر تورین در گونه‌های متفاوت از نظر تکاملی تا چه اندازه حفظ شده بود شگفت‌زده شدیم. ما این اثر را در کرم، موش، گورخرماهی و میمون مشاهده کردیم.
سطوح بالاتر تورین در انسان با پیامدهای سلامتی بهتر از جمله موارد کمتر ابتلا به دیابت نوع ۲، چاقی کمتر، کاهش فشار خون و سطوح پایین‌تر التهاب همراه بودند. هنوز به طور قطع نمی‌دانیم که آیا این همبستگی‌ها به طور مستقیم با سطح تورین مرتبط است یا خیر، اما آن‌ها با نتایج مطالعات حیوانی مطابقت دارند.
این تیم همچنین دریافت که سطح تورین در نتیجه ورزش افزایش می‌یابد به ویژه در افرادی که سبک زندگی فعالی دارند. یاداو می‌گوید: بدون توجه به فرد تمام آنان پس از ورزش افزایش سطح تورین را تجربه کرده‌اند که نشان می‌دهد برخی از مزایای سلامتی ورزش ممکن است ناشی از افزایش تورین باشد.
اینکه دقیقا چه مقدار تورین برای مشاهده پیشرفت‌های قابل توجه سلامتی لازم است هنوز مشخص نیست. یاداو می‌گوید: دوز معادل انسان برای آنچه در موش‌ها استفاده کرده‌ایم ۳ یا ۶ گرم در روز خواهد بود. نرم‌تنان صدف‌دار از جمله حلزون‌ها بالاترین سطح تورین را دارند و حتی در آنان میزان تورین تقریبا ۱ میلی‌گرم به ازای هر گرم وزن است بنابراین، اگر کسی ۵۰۰ گرم نرم‌تن صدف‌دار بخورد ۵۰۰ میلی‌گرم تورین دریافت می‌کند.
همچنین، باید به خاطر داشته باشیم که تورین پس از مصرف در دستگاه گوارش در طول فرایند هضم و جذب از بین می‌رود.
در حالی که این مطالعه یافته‌های هیجان‌انگیزی را در مورد نقش‌های بالقوه تورین در پیری ارائه می‌دهد برای تعیین اینکه چگونه می‌توان از مکمل تورین برای بهبود سلامت و طول عمر انسان در آینده استفاده کرد نیاز به پژوهش‌های بیشتری وجود دارد.
یاداو می‌گوید: مرحله بعدی این تحقیق یک کارآزمایی تصادفی تورین کنترل شده با دارونما در جمعیت‌های مختلف است تا مشخص شود که آیا مداخله تورین در انسان و مدل‌های حیوانی موثر است یا خیر.
