غول برره: بادیگاردی به عینک و کت و شلوار نیست

احمد ایراندوست می گوید: «در ایران بادیگاردی صرفا به عینک دودی و کت و شلوار و قدری هم بر و رو خلاصه شده است. ما بادیگارد داریم که صرفا یک تی‌شرت پوشیده و در بین جمعیت است و کسی هم تشخیص نمی‌دهد که بادیگارد است. در ایران این چیزها جانیفتاده و برای چشم و هم‌چشمی کار می‌کنند بخصوص خانم‌ها.»

جام جم: حرف و حدیثس دوباره از مصاحبه یکی از خبرگزاری‌ها با سردار شرفی، رئیس پلیس پیشگیری نیروی انتظامی داغ شد. سردار در پاسخ به سوال خبرنگار خبرگزاری تسنیم در مورد محافظ شخصی یا بادیگارد گفته بود، پلیس و نیروی انتظامی هیچ مجوزی جهت محافظت شخصی از افراد یا فعالیت بادیگاردها صادر نکرده و نه تنها پلیس، بلکه قانون هم چنین اجازه‌ای را نداده است

من بادیگارد ندارم!

سال گذشته و همزمان با اکران فیلم سینمایی «ساعت 5 عصر» بود که صحبت کردن از این شغل وارد گروه فرهنگ و هنر رسانه‌ها شد. مهران مدیری برای حضور در افتتاحیه اکران خود به شهرهای مختلفی سفر می‌کرد. در موارد متعددی هنگام حضور در سینما، چند فرد با فیزیک و بدن‌هایی که بیشتر شبیه وزنه‌برداران و کشتی‌گیران بودند، او را همراهی می‌کردند. کت و شلوار یکدست مشکی و عینک دودی از دیگر ویژگی‌های همراهان مدیری بود؛ ویژگی‌هایی که در کنار یکدیگر، مفهوم بادیگارد را در ذهن مخاطب زنده می‌کردند. هرچند مدیری همان زمان اعلام کرد که اینها بادیگاردهای او نیستند و صرفا تشریفات میزبانی است و خودش هم بعضا از آنها خبر ندارد.

بادیگارد جنیفر چه می‌گوید؟

سراغ احمد ایراندوست می‌رویم. خیلی‌ها او را با نقش غول برره می‌شناسند. زمانی که یکی از مهم‌ترین سریال‌های طنز 90 شبی روی آنتن شبکه سوم سیما می‌رفت. شایع است که ایراندوست در خارج از کشور دوره‌های بادیگاردی را طی کرده و مدتی هم بادیگارد جنیفر لوپز معروف بوده است. ایراندوست در پاسخ به سوال اول درباره استخدام بادیگارد برای چهره‌ها و سلبریتی‌ها این موضوع را تائید کرده، آن را محدود به چهره‌ها ندانسته و می‌گوید: «بله! خیلی از شرکت‌ها و افرادی که قدری وضع مالی خوبی داشته باشند دست به چنین کارهایی می‌زنند.» او می‌گوید: «ثبت قانونی نیست. چون چنین چیزی در جامعه و قانون تعریف نشده است. مجوز هم ندارند ولی خب چون شناخته شده هستند بازیگران هم اصولا با آنها کار می‌کنند.» در ادامه هم چند مورد از این گرووه‌ها را نام می‌برد که طبعا از ذکر نام آنها در روزنامه معذوریم.

ساعتی چند؟!

شاید سطح قیمتی بادیگاردها هم برایتان جالب باشد. ما همین سوال را از ایراندوست پرسیدیم. او می‌گوید: «رنج قیمتی این افراد ساعتی 300 تا 400 هزار تومان است. البته بسته به این‌که درجه آ باشد یا نه. مثلا اگر کسی رزومه کاری مشخصی داشته باشد این مبلغ را دریافت می‌کند ولی اگر نداشته باشد تا ساعتی 100 تا 150 هزار تومان پایین می‌آید.» ایراندوست، سطح قیمت بادیگاردهای واقعی ثروتمندان را هم ماهی 10 تا 15 میلیون تومان اعلام می‌کند با ذکر این نکته که این نوع از بادیگاردها 24 ساعتی هستند و همیشه باید با شخصیت همراه باشند. غول برره می‌گوید که به او هم پیشنهاد داده‌اند اما خودش عقیده دارد که او مال این کارها نیست.

ایراندوست می گوید: «من زمانی که بادیگارد جنیفر بودم ساعتی 400 دلار حق‌الزحمه می‌گرفتم که به قیمت الان حدودا ساعتی 3 میلیون و 600 هزار تومان می‌شود. قیمتی که خانم‌های بازیگر به من پیشنهاد می‌کنند یک‌سوم این قیمت است.»

فقط چشم و هم‌چشمی

هرچند ایراندوست می‌گوید بادیگارد جنیفر لوپز بوده، اما بعضی منتقدان هم می‌گویند عکسی نیست که همراهی ایراندوست را با لوپز نشان دهد. با این حال ایراندوست فرصت را مناسب می‌بیند تا نقدی هم به روند بادیگارد و حفاظت شخصی در ایران بزند: «اینها آموزش لازم را ندیده‌اند. الان تنها چیزی که در ایران باب است، گندگی هیکل و ستبری بازوست بدون این‌که تخصصی در کار باشد. من چند روز قبل با یکی از مسئولان بودم. بادیگاردهایش به من گفتند که با او دست ندهم. حالا بگذریم که آن فرد با ما دست هم داد. در ادامه سر میز شام رفتیم. اصولا می‌گویند که باید حائلی بین من و آن شخص ایجاد شود، چون سر میز شام بودیم و روی میز هم تعدادی کارد و چنگال و چاقو قرار داشت. جالب این است که بدانید بادیگاردهایش صرفا به این بسنده کردند که به من بگویند با آن فرد دست ندهم.

این نشان می‌دهد که اینها علم بادیگاردی را ندارند. چیزی به نام حائل برای آنها معنا نداشت. من حدود دو سال و نیم دوره دیده‌ام.» او در ادامه بادیگاردهای چهره‌های سیاسی خارجی را مثال می‌زند و می‌گوید: «بادیگاردهای اینها بین 1.6 تا 1.7 متر قد دارند. هیکل و قد خاصی ندارند و صرفا به خاطر دقت عمل و واکنش فکری و عملی است. نسبت به رگ گردن، پیشانی، رگ‌های اطراف بغل بناگوش و نسبت به چیزهایی که توی ذهن طرف است تصمیم می‌گیرند، اما در ایران بادیگاردی صرفا به عینک دودی و کت و شلوار و قدری هم بر و رو خلاصه شده است. ما بادیگارد داریم که صرفا یک تی‌شرت پوشیده و در بین جمعیت است و کسی هم تشخیص نمی‌دهد که بادیگارد است. در ایران این چیزها جانیفتاده و برای چشم و هم‌چشمی کار می‌کنند بخصوص خانم‌ها.»