عملیات گشودن پرونده ایران در منطقه شروع شده است / همه چیز به سلسله حلقه‌های نشست ریاض و ترامپ برمی‌گردد
بیانیه استعفای نخست وزیر لبنان تنها یک بیانیه استعفا نیست. حریری با استعفای خود آغاز مقابله با نفوذ ایران در منطقه عربی را اعلام کرد. این استعفا به منزله اعلام تغییر در قواعد درگیری بین حریری و حزب الله است.
به گزارش «انتخاب» العرب چاپ لندن نوشت:این مساله باعث می شود عربستان سعودی در مواضع خود در حمایت از استقرار در لبنان تجدید نظر کند؛بویژه آنکه می بیند حمایت نسبی که تا کنون از لبنان به عمل آورده است، به نفع استراتژی حزب الله و دادن پوشش شرعی حکومت لبنان به مساله حمل سلاح حزب الله شده است.
به نظر می آید حریری تصمیم دارد از بی طرفی در مورد مساله ایران دست برداشته و با نفوذ آن در لبنان مقابله کند.
در خوانش این اوضاع ناچار باید به این مساله اشاره کنیم که با وجود ناگهانی بودن استعفا، به نظر می رسد می توان آن را در ضمن سلسله حلقه های نشست ریاض قرار داد، که با حضور ترامپ و سران بیش از 50 کشور عربی و اسلامی، با عنوان مقابله با نفوذ ایران، همزمان با نزدیکی پایان عمر داعش در سوریه و عراق، برگزار شد. عملیات گشودن پرونده ایران در منطقه شروع شده و مقدمه آن، تشدید تحریمهای آمریکا علیه ایران و بویژه حزب الله بود که در کنگره آمریکا به تصویب رسید.
به این ترتیب، فشار منطقه ای و بین المللی بر ایران افزایش یافته و ایالات متحده و عربستان در رأس دولتهایی هستند که این مهم را از طریق تشدید فشارها بر حزب الله، به عهده گرفته اند.
استعفای حریری، در واقع اعلام جدایی وی از حزب الله است؛ همانطور که اعلان کرده است لبنان دیگر تحمل معادله ای را ندارد که دولت در آن هیچ نقشی نداشته باشد. این استعفا مشخص می کند که مقابله با حزب الله وارد فصل جدیدی شده است؛ در این میان، یا لبنان به کشوری تحت سیطره حزب الله تبدیل می شود و یا به شروطی باز می گردد که به هیچ وجه همزیستی با سلاح حزب الله و ایفای نقشهای منطقه ای این حزب را نمی پذیرد.
بدیهی است انچه که نصرالله جنون سعودی نامیده است، نشان از برنامه هایی دارد که هدف از آن، مقابله سیاسی، اقتصادی و نظامی با حزب الله است و در این راستا، یک هماهنگی سعودی آمریکایی وجود دارد.
در پایان باید یادآور شویم که استعفای حریری یکی از حلقه هایی است که از نشست امریکایی اسلامی ریاض اغاز شده است، اما حلقه های پیش رو جز با نتیجه به توازن رسیدن حجم تغییرات در منطقه، پایان نمی یابد.
