علت تغییر عقیده ناگهانی ترامپ درباره افغانستان

یک نشریه ایتالیایی در گزارشی به علت تغییر عقیده ناگهانی ترامپ درباره افغانستان پرداخت.
به گزارش بازتاب، فدریکو لامپینی، در گزارشی در لارپوبلیکا (ایتالیا)، نوشت:
تغییر عقیدۀ ناگهانی رئیس جمهوری که قصد داشت کابل را ترک کند. ژنرال ها در این خصوص که چه تعداد سرباز به این کشور اعزام نمایند، تصمیم گیری خواهند کرد. همچنین تصمیم گیری در خصوص پهبادها بر عهدۀ آنان خواهد بود. هشدار شدیداللحن به پاکستان: «نمی تواند میزبان دشمنان ما باشد»
نیویورک- «به طور غریزی طرفدار عقب نشینی بودم اما عقیده ام را تغییر دادم: تا شکست نهایی تروریست ها آنجا را ترک نخواهیم کرد». دونالد ترامپ تغییر عقیدۀ ناگهانی خود را در خصوص افغانستان، طولانی ترین جنگ در تاریخ آمریکا (۱۶ سال)، اذعان می کند. این جنگ را بی فایده و یک اسراف خوانده بود که باید فوری خاتمه یابد. اکنون به ژنرال هایش بدون محدودیت و نیز بدون تعیین مهلت مجوز می دهد تا طالبان، القاعده و داعش «نابود» گردند.
به شدت به پاکستان هشدار می دهد تا دست از پناه دادن و کمک کردن به بنیادگرایان بردارد. در خصوص دخالت بیشتر هند در کنار آمریکا ابراز امیدواری می کند و از متحدان ناتو خواست بیشتر تلاش کنند. کشتار بارسلون را یادآور می شود تا قساوت دشمن را نشان دهد. وی وعدۀ عدم تکرار اشتباهی را می دهد که در عراق انجام داده بود، یک عقب نشینی بیش از حد نابهنگام که «خلایی را بر جای گذاشت که توسط داعش پر گردید.» این بار آمریکا «تا پیروزی نهایی» طرحی برای عقب نشینی ندارد.
در پایگاه نظامی فورت مایرز واقع در نزدیکی قبرستان نظامی آرلینگتون ساعت دقیقاً ۲۱ است. بخش اعظم اجرائیات در ردیف اول در تالار کنفرانس مملو از سرباز حضور دارند. ترامپ در عرض ۲۵ دقیقه به قرائت یک سخنرانی می پردازد که با تمام جزئیات توسط ژنرال هایش تهیه گردیده است: مک مستر، رئیس شورای امنیت ملی و ماتیس، وزیر دفاع. نظامیانی که وی را احاطه کرده اند (به همراه ژنرال کلی، رئیس جدید کارکنان کاخ سفید) تسلیم شدن وی را در می یابند: در دوران نامزدی اش مخالفت خود را با باقی ماندن در افغانستان اعلام داشته بود. اکنون وعده می دهد که «نظامیان حاضر در این سرزمین تصمیم گیری خواهند کرد. مدیریت ذره بینی از سوی واشنگتن دیگر بس است.» اعطای اختیارات کامل به پنتاگون که سلفش، باراک اوباما در دوران «افزایش نیرو» [Surge ] (زمانی که تعداد نظامیان آمریکایی در افغانستان به یکصد هزار نفر رسیده بود: امروز تعداد آنها نه هزار نفر است) با آن چانه زنی صعب و دشواری در پیش گرفته بود.
ترامپ حتی روال اعطای مجوز برای ضربات پهبادها را که قرار بود از کاخ سفید عبور کند، حذف می نماید. ترامپ به منظور توجیه تغییر موضعش گفت: «زمانی که در دفتر بیضی شکل می نشینی تصمیم گیری ها به نظر رنگ دیگری به خود می گیرند.» وی متقاعد گردید که عقب نشینی نهایی از افغانستان (آنچه اوباما وعدۀ آن را داده بود و تقریباً به اجرا گذاشته بود)، امروز، یک اشتباه مرگبار خواهد بود و «در نهایت مانند آنچه در کشور عراق رخ داد خلاء دیگری ایجاد خواهد شد که دشمنان ما یعنی طالبان، القاعده، داعش آن را پر خواهند کرد.» وی خاطرنشان می سازد که میان دو کشور افغانستان و پاکستان «بیشترین میزان تمرکز تروریست ها در جهان وجود دارد». تروریست هایی که دولت پاکستان به آنها «پناه می دهد». وی روی این مسأله که پاکستان از یک زرادخانۀ هسته ای برخوردار است و ممکن است جنگی با هند در بگیرد، تأمل می کند. باید «مانع از آن گردید که تسلیحات هسته ای به دست تروریست ها بیفتد.» این حمله ای بسیار شدید به پاکستان به شمار می آید. کشوری که میزبان اسامه بن لادن بود و ترامپ یک ضرب الاجل واقعی و تمام عیار برای آن تعیین می کند: «چنانچه این کشور همچنان پذیرای جنایتکارانی باشد که به دشمنی با ما می پردازند، ادامه دهد در حالی که از ما میلیاردها پول دریافت می کند، چیزهای بسیاری را از دست خواهد داد.»
«ملت سازی» [nation building ] برایش اهمیتی ندارد، وی قصد ندارد به کسوت جورج دبلیو بوش و نومحافظه کاران در آید. همان کسانی که مدعی «صدور دمکراسی» بودند. می گوید که افغان ها در خصوص آیندۀ افغانستان تصمیم گیری خواهند کرد حتی با دستیابی به یک توافق سیاسی با طالبان زمانی که شرایط مهیا باشد. وی اطمینان می دهد که تنها مأموریتی که وی را هدایت خواهد کرد، «محافظت از شهروندان آمریکایی، جلوگیری از وقوع یک ۱۱ سپتامبر دیگر، مغلوب ساختن تروریست ها و نابودی آنها برای همیشه است».
وی در خصوص نیروهای مازادی که به میدان جنگ اعزام خواهد کرد آماری ارائه نمی دهد اگر چه این موضوع تأیید شده است که پنتاگون مجوز افزایش تعداد ۴ هزار سرباز دیگر را دریافت نموده است. یک تحول واقعی راهبردی وجود ندارد مگر تصمیم آشکار و مهمی که به نفع هند و علیه پاکستان اتخاذ نموده (که در این مرحله بیشتر به سمت چین و روسیه حرکت خواهد کرد). در عمل روشن نیست که چه چیزی نسبت به پیشبرد جنگ در ماه ها یا سال های اخیر تغییر خواهد کرد. مگر آنکه این جنگ به «جنگ وی» تبدیل شود و آن را از آنِ خود سازد و با برداشتن هر گونه قید و بند زمانی برای عقب نشینی نیروهای آمریکایی، آن را به جنگی بی پایان تبدیل سازد.