عقبنشینی واشنگتن از تحریمهای تازه علیه ایران

یک رسانه آمریکایی گزارش داد که کاخ سفید با صدور دستور توقف تحریمهای جدید علیه ایران، فعلاً اجرای سیاست موسوم به «فشار حداکثری» را متوقف کرده است. این تغییر ناگهانی، نشانهای از پذیرش ناکارآمدی این راهبرد توسط واشنگتن تلقی میشود.
بر اساس اعلام «والاستریتژورنال»، «کرولاین لویت»، سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید، هفته گذشته دستور توقف فعالیتهای جدید تحریمی علیه ایران را صادر کرده و این فرمان به نهادهای مختلف دولت آمریکا از جمله شورای امنیت ملی، وزارت خزانهداری و وزارت خارجه ابلاغ شده است.
منابع نزدیک به کاخ سفید تصریح کردهاند که کارزار «فشار حداکثری» که در دوره ریاستجمهوری دونالد ترامپ پایهگذاری شد، اکنون به حالت تعلیق درآمده است. در این میان، برخی تحلیلگران آمریکایی این چرخش را تاکتیکی و در راستای ارزیابی دقیقتر مسیر مذاکرات هستهای میدانند.
با این حال، سردرگمی در ساختار اجرایی کاخ سفید و تضعیف نقش شورای امنیت ملی آمریکا، موجب شد دفتر سخنگوی مطبوعاتی بهطور مستقیم وارد فرآیند صدور این دستور شود. شبکه «سیبیاس» نیز در گزارشی از آشفتگی داخلی و فروپاشی ساختار ارتباطی شورای امنیت ملی خبر داده است.
با وجود توقف اعلام تحریمهای جدید از ۲۱ مه تاکنون، هنوز مشخص نیست که این توقف شامل اقدامات اجرایی مرتبط با تحریمهای پیشین نیز میشود یا صرفاً ناظر بر محدودیتهای جدید است. به نظر میرسد سیاستهای نفتی، از جمله فروش به چین و داراییهای مسدودشده در قطر، همچنان در چارچوب محدودیتهای پیشین باقی ماندهاند.
مقامهای آمریکایی در گفتوگو با رسانهها احتمال دادهاند که این تغییر رویکرد با مذاکرات غیرمستقیم تهران و واشنگتن که با میانجیگری عمان در جریان است، بیارتباط نباشد. برخی نگرانند که سیاستگذاران کلیدی از تصمیمگیریها کنار گذاشته شدهاند و این تصمیم بهشکل گستردهای بدون هماهنگی اجرایی شده است.
از سوی دیگر، مقامات ایرانی همواره بر ناکارآمدی تحریمها و رویکرد خصمانه آمریکا تأکید داشتهاند. اسماعیل بقائی، سخنگوی وزارت امور خارجه ایران، با محکومکردن تحریمهای یکجانبه، آنها را ناقض قوانین بینالمللی و مصداق «جنایت علیه بشریت» دانست. وی همچنین ادامه این سیاست را نشانه بیاعتمادی عمیق نسبت به نیتهای اعلامی آمریکا برای مذاکره و حلوفصل دیپلماتیک عنوان کرد.
به گزارش ایسنا، در چنین فضایی، توقف سیاست فشار حداکثری، هرچند موقتی، میتواند نشانهای از تغییر محاسبات واشنگتن در مواجهه با تهران باشد؛ هرچند چشمانداز آینده این مسیر هنوز مبهم است.