ظریف از «قلب آسیا» چه ارمغانی با خود آورد؟
نورالدین إسکندر در المیادین نوشت: وزیر خارجه ایران، محمد جواد ظریف، از قلب استانبول، از ناامیدی کشورش از سطح پایبندی دولت‌های اروپایی به توافق هسته‌ای با ایران، صحبت کرد. رئیس دیپلماسی ایران، با همتای ترک خود در خصوص مسائل بین المللی و منطقه‌ای مهم، بویژه در سوریه، عراق و افغانستان گفتگو کرد.
در ادامه این مطلب آمده است: رابطه با ترکیه، یک رکن اساسی در افزایش اثرگذاری نقش ایران در مرحله فعلی است؛ بویژه آنکه ترکیه از چند سال پیش، با تلاش‌های آمریکا برای محاصره نقش آنکارا و به تسلیم واداشتن آن، برای عمل در چارچوب استراتژی واشنگتن و منافع آن در منطقه، مقابله کرده است.
تمرکز ظریف و چاووش اوغلو، بر بهبود روابط بین دو کشور، در تمام زمینه ها، معانی زیادی فراتر از ضرورت‌های دیپلماسیِ تعارف، دارد و به سطح هماهنگی بین ایران و ترکیه، در مسائل بسیار حساس منطقه، بویژه صلح، رفاه و سهیم شدن در همکاری‌های منطقه‌ای برای آینده افغانستان می‌رسد.
به گزارش انتخاب،وزیر خارجه ایران در آغاز کنفرانسی که از سال ۲۰۱۱ تا کنون با مشارکت وزارای خارجه ۱۴ کشور از جمله ایران، افغانستان، چین و ترکیه برگزار می‌شود، برای تاکید بر آمادگی تهران برای متوقف کردن اقدامات مربوط به کاهش تعهداتش در برجام، در صورت پایبندی دیگر طرف‌ها به تعهدات خود، استفاده کرد.
از این باب، اشاره مثبت ظریف، به نوعی، واکنش او به پیوستن شش دولت عضو اتحادیه اروپا، اینستکس بود و در این میان، از تشویق این دولت‌ها برای راه اندازی این ساز و کار، نیز سر باز نزد.
مشارکت ایران در کنفرانس «قلب آسیا»، با هدف تاکید بر این مساله مهم بود که رابطه این کشور با همسایگانش ممتاز است و در عین حال، برای بهبود این روابط و تمرکز بر دولت‌های شرقی مانند روسیه و چین، به اضافه ترکیه، تلاش می‌کند؛ بویژه آنکه ترکیه از جایگاه بسیار مهمی در سیاست خارجی ایران برخوردار است.
ظریف ضمن تاکید بر این مساله گفت: «اغلب سفر‌های خارجی ما به دولت‌های همسایه و در مقدمه آنها، روسیه و چین بوده است. کنفرانس قلب آسیا، با هدف هماهنگی همکاری‌های منطقه‌ای با افغانستان، در راستای برقراری امنیت و استقرار است».
به این ترتیب، ایران براساس منافع ملی محض خود، بدون تسلیم شدن در برابر فشار‌هایی که با هدف به انزوا کشاندن ان وجود دارد، موضع گیری می‌کند و از حق حاکمیت خود کوتاه نمی‌آید.
