شکایت همسر «فرهاد» از صدا و سیما
همسر فرهاد مهراد روز گذشته با انتشار نامه‌ای سرگشاده نسبت به رأی دادگاه تجدید نظر درباره پخش آثار این خواننده از صدا و سیما اعتراض کرد. پوران گلفام در این نامه که خطاب به ریاست قوه قضاییه و سازمان صدا و سیما نگاشته به آخرین جزییات پرونده شکایتش از صدا و سیما اشاره کرده است.
روزنامه اعتماد: پیش از این در پی طرح دعوی از سوی خانواده فرهاد مهراد در سال ۱۳۸۹ به مجتمع قضایی شهید صدر تهران، شعبه ۸۰ دادگاه عمومی حقوقی دستور موقتی مبنی بر منع پخش آثار فرهاد از کلیه کانال‌های رادیو و تلویزیون صادر کرده بود.
همسر فرهاد پیش از این نیز بارها با انتشار نامه و انجام گفت‌وگوهایی درباره پخش آثار این خواننده از تلویزیون و رادیو و نیز استفاده از موسیقی‌های او بر تیزرها و پیام‌های تبلیغاتی واکنش نشان داده و گفته بود: «فرهاد هیچ‌وقت نمی‌خواست که کارش جنبه دولتی داشته باشد. حتی گاهی که اینجا بود و تلویزیون روی صدای خواننده‌ای، تصاویر زنبور و پروانه می‌گذاشت برای او خیلی
مسخره بود.»
حالا اگرچه دادگاه تجدید نظر هم حکم نهایی‌اش را اعلام کرده اما همچنان پوران گلفام نسبت به پخش آثار همسرش از رسانه ملی اعتراض دارد. در بخشهایی از متن این نامه آمده است:
«دادگاه تجدیدنظر در خصوص شکایت خانواده فرهاد مهراد از سازمان صدا و سیما مورخ ۱۷/۷/۹۵ رای دادگاه بدوی را تایید کرد و به دلیل عدم دسترسی به آرشیو تلویزیون و در نتیجه عدم کفایت مستندات، با وجود نظر کارشناسان تعیین شده از جانب دادگستری، تنها شش قطعه از آثار فرهاد را واجد شرایط برای احقاق حقوق تضییع شده دانست.»
پوران گلفام نوشته است:« با وجود اینکه دادگاه پیشین حکم به ممنوعیت پخش آثار فرهاد از صدا و سیما داده بود، اجرای آن از جانب این رسانه محقق نشد و رییس دادگاه تجدید نظر نهایی هم در حکم خود اشاره‌ای به این موضوع نکرد! من به عنوان یک شهروند عادی، شاید به دلیل بی‌اطلاعی از قوانین، دلیل این را نمی‌دانم و خواهشمندم علت را نه صرفا برای من بلکه برای خانواده موسیقی ایران توضیح بدهند تا شاید حداقل هنرمندان در قید حیات بدانند که چرا صدا و سیما حق دارد بدون اجازه آثارشان را پخش کند. »
بخش دیگر نامه به پرداخت جریمه نقدی از سوی سازمان صداوسیما اشاره دارد که البته میزان آن تقلیل یافته است: «تنها نکته امیدوار‌کننده این است که صدا و سیما موظف به پرداخت جریمه شده است. هر چند جریمه نقدی از مبلغ ۸ میلیارد ریال (مطابق با کارشناسی در سال ۱۳۹۱) به ۲ میلیارد و هفتصد میلیون ریال (که هنوز هم پرداخت نشده!) تقلیل پیدا کرده است. خیلی از اطرافیان من به همین مقدار هم امیدوار نبودند اما مساله خانواده فرهاد این اعداد و ارقام نبود. وقتی هنرمندی در زمان حیاتش محترم شمرده نشود، در نبودش آنچه می‌انجامدتسکین رنجی است که پیش‌تر با مرگ به پایان رسیده است. تازه همین سنت مرده پرستی را که بخشی از فرهنگ دیرینه ما است، حاضر نیستیم در قبال فرهاد اجرا کنیم. عجبا که از روزگار فردوسی تاکنون در سرزمین کهن ما «هنرمند» همچنان جایگاهی شایسته و بایسته ندارد.»
