شهردار آینده تهران باید عالم به «اقتصاد شهر»باشد

محسن طباطبایی گفت: ساختار شهری تهران نیازمند چابک سازی است؛ نیازمند تزریق خون تازه و تفکرات خلاق است تا راهی تازه برای اداره شهر پدید آید.

به گزارش ایلنا، سید محسن طباطبایی مزدآبادی، دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با اشاره به در پیش بودن تغییر و تحولات مدیریتی در سطح شورای شهر تهران و شهرداری گفت: طی یک دهه گذشته تهران در مسیر تبدیل شدن به یک شهر جهانی گام برداشته و در حوزه زیرساخت ها نیز اقدامات خوب صورت گرفته که باید ادامه دار باشد.

وی با اشاره به اینکه مدیریت شهری جدید نیز باید با تقویت نقاط قوت و برطرف کردن برخی نواقص سرعت و حرکت تهران به سمت شهر ایده آل را تسریع کند، خاطرنشان نمود: آنچه که امروز به عنوان یک معضل اساسی اغلب شهرهای ایران و به ویژه تهران را تحت تاثیر خود قرار داده است چالش اقتصاد است و لذا تیم مدیریتی جدید و شخص شهردار نیز باید عالم به اقتصاد شهر باشد.

طباطبایی مزدآبادی با بیان اینکه سهم درآمدهای پایدار شهری باید در مدیریت شهری تهران افزایش یابد، خاطرنشان نمود: روش های مختلفی برای تامین هزینه ها و درآمدزایی پایدار برای مدیریت شهری وجود دارد که در 4 دسته کلی تقسیم می شود: درآمد ناشی از ارائه کالاها و خدمات شهری، پرداخت های انتقالی دولت های ملی( در قالب کمک ها و اعانات و یا مالیات های مشترک)، درآمد ناشی از فعالیت های سرمایه گذاری و اقتصادی شهرداری و نیز عوارض و مالیات هایی که هر یک از شهروندان به نوبه خود باید برای تامین درآمدهای شهری بپردازند.

مدیرمسئول فصلنامه علمی پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری به بررسی تجربیات جهانی در خصوص اخذ مالیات و عوارض جهت تامین درآمدهای پایدار شهری اشاره کرد و گفت: مسکن و مستغلات شهری در درجه اول و مالیات بر درآمد افراد یا بنگاه‌های اقتصادی و یا مصرف در درجه‌های بعدی اصلی ترین پایه های مالیاتی و یا کسب عوارض را تشکیل می دهند.

طباطبایی در این خصوص گفت: به عنوان مثال شهرداری ها در کشور آمریکا، 63 درصد از درآمدهای خود را از محل مالیات ها و عوارض تشکیل می دهند که از این مقدار در حدود 44 درصد مربوط به مالیات بر مستغلات بوده است. در فرانسه نیز در حدود 21 درصد از درآمدهای دولت های محلی از محل مستغلات و زمین بوده است. در آلمان نیز مالیات بر املاک در حدود 16 درصد از درآمدهای مالیاتی را تشکیل می دهد. در شهر لندن در کشور کانادا سهم مالیات بر املاک در حدود 64 درصد از کل درآمدهای این شهر می باشد. حتی در کشورهای در حال توسعه نیز این نوع از مالیات سهم نسبتا خوبی در درآمد دولت های محلی دارد که در اندونزی در حدود 8 درصد می باشد.

مدرس دانشگاه خوارزمی با بیان اینکه در تهران مالیات و یا عوارض بر املاک که در غالب عوارض نوسازی مسکن گرفته می شود، در سال 94 تنها در حدود 1.8 درصد از کل بودجه و نیز تنها 4 درصد از فصل درآمدهای جاری شهرداری بوده است، افزود: در سال 95 این درصد به حدود 2 درصد از کل بودجه و نیز 4.6 درصد از فصل درآمدهای جاری شهرداری رسیده است که این نسبت در مقایسه با سایر کشورها حتی کشورهای در حال توسعه مطرح آسیایی نیز بسیار کم می باشد و در واقع این نشان از محروم بودن شهرداری های کشور از منابع مهم درآمدهای پایدار می باشد.

نائب رئیس انجمن علمی اقتصاد شهری ایران گفت: از سوی دیگر با توجه به بزرگ شدن شهرها و اهمیت آن، اداره شهر دیگر به صورت جزیره‌ای و در بخش‌های جداگانه امکان‌پذیر نیست. دنیا اکنون شهرداران را به عنوان رئیس جمهور و حاکم یک شهر می‌دانند. حاکمی که تمام امورات شهر بر عهده اوست. این تعریف ساده‌ای است که به زبان متخصصان شهری مدیریت یکپارچه شهری گفته می‌شود.

وی ادامه داد: از همین روست که شهردار تهران باید تعاملی قوی با سایر دستگاه حاکم در کشور داشته باشد چراکه دولت، مجلس و دستگاه قضا، بازوانی است که بدون شک اداره شهر تهران بدون آنها ممکن نیست.

طباطبایی همچنین گفت: اگر چه سالهاست که بحث حضور شهردار تهران در هیئت دولت مطرح می‌شود و هر رئیس جمهوری تلویحاً از آن استقبال می‌کند ولی عملاً در هنگام اجرا، در هیئت دولت به سوی شهردار بسته است و صندلی اش خالی.

این کارشناس مسائل شهری با تأکید بر اینکه شهردار تهران نیز همچنین جسارت جراحی ساختار شهر را داشته باشد، خاطرنشان نمود: ساختار شهری تهران نیازمند چابک سازی است؛ نیازمند تزریق خون تازه و تفکرات خلاق است تا راهی تازه برای اداره شهر پدید آید.

دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران در ادامه با بیان اینکه شهردار شهر باید در اداره شهر بیش از همه به شهروندانش توجه کند، خاطرنشان کرد: شهر بدون شهروند معنا ندارد و در مدیریت نوین شهری توسعه شهرها بدون ارتقاء سطح زندگی و فرهنگی ساکنان آن ممکن نیست و بدون آنها توسعه واقعی هرگز رخ نخواهد داد.