سینمای ایران در انحصار تهیه‌کنندگان سودجو
تهیه‌کنندگانی هستند که به جز مبلغ قراردادشان سودی مازاد بر آن در بخش تولید به دست می‌آورند و کار را بلاتکلیف رها می‌کنند.
درست است که برای ساخت یک اثر سینمایی عوامل و آدم‌های متخصص مختلفی دخیل هستند اما می‌توان گفت کار تهیه‌کننده حرفه‌ای از همه آنها مهمتر است و به خصوص تا به ثمر نشستن تلاش ها در زمان اکران ادامه دارد.
بخش مهم دیگری از کار تهیه‌کننده برنامه‌ریزی برای تولید و شروع فعالیت است که مستقیم با بودجه در نظر گرفته، سر و کار دارد در این میان هستند تهیه‌کنندگانی که به جز مبلغ قراردادشان سودی مازاد بر آن در بخش تولید به دست می آورند و کار را بلاتکلیف رها کرده و اصلا انگار نه انگار تعهدی نسبت به فیلم دارند.
در این راستا با برخی از سینماگران گفتگویی انجام دادیم و از عواقب چنین کار غیرحرفه ای پرسیدیم که می خوانید.
تهیه‌کنندگان صاحب نام بیشتر به فکر اعتبارشان هستند
مهدی صباغ‌زاده تهیه‌کننده و کارگردان سینما درباره تمایل برخی تهیه‌کنندگان برای دریافت سود ناعادلانه در تولید گفت: این بیشتر در بخش دولتی اتفاق می‌افتد یعنی برخی تهیه کنندگان نقشه راهی می‌چینند که سودشان بیشتر شود و آن را در تولید رقم می زنند که این عادلانه نیست،از همه بدتر اینکه سود و زیان پروژه برای آن ها اهمیتی ندارند و به نوعی کار را رها کرده و فقط به فکر منافع خود هستند.
وی افزود: اما در بخش خصوصی که سرمایه شخصی در میان است و نمی توان به شکل بخش دولتی پیش رفت، سعی می‌کنند با کمترین هزینه به بهترین خروجی در تولید یک اثر برسند.
وی ادامه داد: البته برخی تهیه‌کنندگان هم هستند که با پیدا کردن سرمایه‌گذاران ناوارد به سودهای خوبی می‌رسند که این هم کاملا غیرانسانی و غیرحرفه‌ای است.
این تهیه‌کننده عنوان کرد: تهیه‌کنندگان صاحب نام و کسانی که اعتبار از هر چیز دیگری برای آنها بیشتر ارزش دارد و به درستکاری معروفند این کارهای غیرحرفه‌ای و زشت را انجام نمی دهند و سعی می‌کنند به فکر سود معقول باشند، این اتفاق به جذب و اعتماد هر چه بیشتر سرمایه گذار ختم می شود و در نتیجه به گردش هرچه بهتر چرخه سینما می‌انجامد.
تهیه کننده «ایتالیا ایتالیا» اظهار داشت: تهیه‌کننده باید به حق خودش قانع و فقط به سود و منافع شخصی فکر نکند و حمایت از صفر تا صد یک اثر را در دستور کارش قرار دهد تا توانسته باشد وظیفه اش را به خوبی پیش ببرد.
صباغ‌زاده خاطرنشان کرد: صرفا به فکر به دست آوردن سود ناعادلانه بودن به استاندارد کار لطمه می‌زند و در نهایت این سینما است که لطمه خواهد دید.
آنهایی که در سینما خودشان را عقل کل می دانند جسارت هم داشته باشند
مهدی کریمی تهیه‌کننده سینما در این باره گفت: به نظرم اینچنین جریانی معمولا در پروژه‌های تکلیفی اتفاق می‌افتد حالا این می‌تواند در بخش خصوصی و یا دولتی باشد که از ابتدا هیچ تلقی از بازگشت سرمایه و بالابردن کیفیت ندارند، پس نه تنها تهیه‌کننده بلکه همه عوامل فقط به دستمزد فکر می‌کنند و کاری به خود اثر نخواهند داشت.
وی افزود: به عنوان نمونه یک جریان سیاسی و یا انتقادی به دستگاه های فرهنگی وارد می شود که چرا فلان اثر با این موضوع ساخته نشده،که فوری و با عجله و برای راضی نگه داشتن افرادی خاص، اثری تولید می شود که متاسفانه هیچ محاسبه‌ای در آن شکل نمی‌گیرد و بدتر اینکه برای اینگونه فیلم‌ها جشن‌هایی راه اندازی و جوایز اهدا می‌شود و همه را وادار به حضور در این مراسم‌ها می‌کنند.
تهیه‌کننده «چ» اظهار داشت: با کمی دقت می توان فهمید بیشترین بخش سوددهی‌ها در حوزه برگزاری جشن‌ها و جشنواره‌ها است که جمع همه این اتفاقات منجر به لطمه خوردن بدنه اصلی سینما می شود.
کریمی تصریح کرد: شاید مهمتر از بخش سود در تولید، رانتی بودن بازار عرضه باشد که بیداد می کند به عنوان نمونه تعدادی فیلم با پروانه نمایش مدت هاست در صف اکران مانده اند اما آثاری که پس از آن ها تولید شده به راحتی اکران می شود.
وی افزود: آنهایی که خودشان می‌برند و می‌دوزند و خودشان را در تصمیم‌گیری سینما عقل کل می دانند باید اینقدر جسارت داشته باشند که با عملی نشدن تصمیمات و افکارشان حقوق دیگران را ضایع نکنند.
کریمی خاطرنشان کرد: به نظرم تهیه‌کننده باید با حفظ شان و مقام خود و راسخ بودن در اعمال تصمیماتش به صورت کاملا حرفه‌ای و درست، اجازه ندهد چرخه تولید از دستش بیرون رود و به عنوان نمونه سرمایه‌گذار همه کارها را با اعمال نظرهای شخصی پیش ببرد و در بخش کیفی دخل و تصرف کند، پس اگر قرار باشد سرمایه‌گذار همه نظرات و عقاید خود را در تولید یک اثر پیاده کند این عنوان سوری روی تهیه‌کننده گذاشته نشود.
