سرود تیم ملی فوتبال ایران با صدای سالار عقیلی در حاشیه آهنگ جناب خان قرار گرفت!
با وجود هزینه قابل توجه برای سرود رسمی تیم ملی فوتبال ایران که توسط ارکستر سمفونیک تهران با خوانندگی سالار عقیلی اجرا شد، این سرود اساساً توسط عموم مردم شنیده نشده و مورد توجه قرار نگرفته و در مقابل، سرودی که محمد بحرانی با کاراکتر عروسکی جناب خان اجرا کرده، از ابتدای جام جهانی به صورت گسترده مورد توجه عموم مردم قرار گرفته است؛ اتفاقی که به خوبی نشان می‌دهد مسئولان امر در انتخاب یک سرود با قابلیت تقویت وحدت میان هواداران تیم فوتبال ایران تا چه حد راه را به خطا رفته‌اند.
به گزارش تابناک؛ «با تعمق و دقت بیشتر به این نتیجه نزدیک‌تر شدم که جنس و محتوای موسیقی که من در طی حدود 22 سال فعالیت و تلاش حرفه‌ای در آن رشد و پرورش یافته‌ام و هویت و اصالت هنری مهمترین رکن آن است، ممکن است با نتیجه و خروجی که عزیزان دست‌اندرکار و سفارش‌دهنده اثر از آن توقع دارند و به حق هم بایستی حاصل شود، ناهمگون و ناهماهنگ باشد و از این رو نتوانم خواسته خیل عظیم مخاطبان و علاقه‌مندان گرانقدر این رویداد مهم ورزشی و بین‌المللی را مرتفع سازم.» این بخشی از نامه انصراف علیرضا قربانی از اجرای سرود تیم ملی فوتبال ایران بود.
این سرود که با رهبری شهرداد روحانی بر ارکستر سمفونیک تهران اجرا شد، در واقع سفارشی بود که از فدراسیون فوتبال به وزارت فرهنگ و ارشاد رسیده بود و بنیاد رودکی به عنوان متولی ارکستر سمفونیک تهران اجرای آن را برعهده گرفته بود. انتقادها نسبت به سرودهایی که برای حضورهای پیشین ایران در جام جهامی مطرح شده بود و اغلب آن سرودها نیز نتوانسته بود، نظر عامه مردم را جلب نماید و در اذهان باقی بماند، مسئولان ورزشی را به این سمت و سو سوق داد که مسئولیت را از روی دوش خود بردارند و بر روی دوش بنیاد رودکی قرار دهند و در نهایت اگر اثر قابل دفاعی عرضه شد، مسئولیتی متوجه مدیران ورزشی نباشد.
در نهایت چنین فرآیندی نیز طی شد و پس از آنکه سالار عقیلی جایگزین علیرضا قربانی شد، قطعه‌ای ثبت و رونمایی شد که به جز متن شعر آن، هیچ ارتباطی با جام جهانی فوتبال نداشت و اساساً توسط عموم مردم مورد توجه قرار نگرفت. جام جهانی از یک فضای هیجانی برخوردار است و به همین دلیل اساساً موسیقی کلاسیک ایرانی را به سختی می‌توان با فضای این رویداد تلفیق کرد. با همین رویکرد سرودهایی که برای موفقیت تیم‌های ملی کشورهای مختلف در این ایام رونمایی می‌شود، از ریتم‌های تند برخوردار است و از موسیقی مدرن بهره بیشتری در آنها برده شده است.
در ایران نیز اساساً فاخرسازی در حوزه موسیقی برای تیم ملی که عموم مردم مخاطبش هستند، رویکرد اشتباهی بود که علیرضا قربانی به درستی به آن پی برد و از این فضا کناره گرفت. نتیجه اصرار بر این رویه، خلق موسیقی بود که اساساً بسیاری از مردم از خلقش خبر ندارند، چه رسد به آنکه از اجرایش در روسیه خبردار شده باشند! در مقابل آهنگی که محمد بحرانی به همراه کاراکتر عروسکی جناب خان با هزینه بسیار اندک نسبت به قطعه ارکستر سمفونیک تهران ساخت، به شدت فراگیر شد و پس از پیروزی تیم ملی فوتبال ایران مقابل مراکش نیز به شدت در سطح شهرها شنیده می‌شد.
از مهم ترین دلایل این اقبال عمومی نسبت به قطعه «رفتیم روسیه» محمد بحرانی، علاوه بر ریتم این آهنگ، متن مرتبط با جام جهانی فوتبال و تعابیر ساده این رویداد است. هر شخصی در هر سطحی می‌تواند با این ریتم همراه شود و به سرعت بخش‌های قابل توجهی از متن این قطعه محمد بحرانی را به خاطر بسپارد و به همین دلیل به سرعت این قطعه را به اشتراک می‌گذارد و این گونه آهنگ مذکور فراگیر شد.
حال آنکه اگر سرود ارکستر سمفونیک تهران با صدای سالار عقیلی برای تیم ملی فوتبال ایران را در میان یک مجموعه قطعات این خواننده پخش کنند، امکان ندارد بتوانید از متن آن آهنگ تشخیص دهید که این قطعه برای جام جهانی 2018 روسیه و به افتخار ملی پوشان ایران خوانده شده است. اکنون پرسش اساسی این است که کدام کشور سرود ورزشی را به ارکستر سمفونیک سفارش می‌دهد که فدراسیون فوتبال برای شانه خالی کردن از مسئولیت این سرود، ساختش را به چنین مجموعه‌ای واگذار کرد؟
