سازمان ملل خواستار تلاش‌های بیشتر برای ادغام کودکان مهاجر در مدارس شد
سازمان ملل امروز (سه‌شنبه) از کشورها خواست تا تلاش‌های خود را برای ادغام تعداد رو به رشد کودکان آواره و مهاجر سراسر جهان در سیستم‌های آموزشی‌شان افزایش دهند.
آژانس فرهنگی، آموزشی یونسکو در گزارش نظارت بر آموزش جهانی سال ۲۰۱۹ خود نوشت: تعداد کودکان آواره و مهاجری که محصل هستند از سال ۲۰۰۰ میلادی ۲۶ درصد افزایش داشته است و به حدود ۱۸ میلیون تن رسیده است.
حدود نیمی از افرادی که از روی اجبار در سراسر جهان آواره و بی خانمان شده‌اند زیر ۱۸ سال هستند و اغلب دسترسی آنها به سیستم‌های آموزش عمومی کشورهایی که به آنها پناهنده شده‌اند، بسیار کم و محدود است.
حتی اگر آنها مستقیما و عملا از آموزش محروم و مستثنی نشده باشند، کشورهای میزبان اغلب از کمبود منابع برای ارائه کلاس‌های آموزش زبان و تضمین ادغام کودکان آواره و مهاجر رنج می‌برند.
لبنان و اردن با داشتن بالاترین تعداد سرانه آوارگان به خاطر افرادی که از جنگ داخلی سوریه به آنها فرار کرده‌اند، کلاس‌های مجزای صبحگاه و عصر را برای شهروندان و آوارگان برگزار کرده‌اند.
در این گزارش آمده است، حتی آلمان که یک کشور ثروتمند است به ۴۲ هزار معلم جدید نیاز دارد تا بتواند به کودکان مهاجری که بر اساس سیاست درهای باز آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان از سال ۲۰۱۵ میلادی وارد این کشور شده‌اند، آموزش مناسب را ارائه دهد؛ سیاستی که به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.
اودری آزولای، رییس یونسکو در بیانیه‌ای گفت: آموزش کلید شمول و همزیستی است.
وی افزود: افزایش تنوع کلاس‌های درسی اگر چه چالشی برای معلمان محسوب می‌شود، اما همچنین می‌تواند احترام به تنوع را تقویت کرده و فرصتی برای آموزش از یکدیگر باشد.
این گزارش همچنین نشان داد که نسل اول مهاجران در سال ۲۰۱۷ میلادی ۱۸ درصد از دانش‌آموزان در کشورها با بالاترین سطح درآمد را تشکیل می‌دهند که نسبت به سال ۲۰۰۵ میلادی سه درصد افزایش داشته است و در حال حاضر برابر ۳۶ میلیون دانش‌آموز است.
اما در اتحادیه اروپا احتمال این که این دانش‌آموزان نسبت به دانش‌آموزان اهل همان کشورهای اروپایی ترک تحصیل کنند، دو برابر است.
و در ۳۴ کشور سازمان توسعه و همکاری اقتصادی در سال ۲۰۱۵ میلادی ۳۲ درصد از این دانش‌آموزان دسترسی به مهارت‌های اولیه خواندن، ریاضی و علوم نداشتند.
به گزارش ایسنا،مانوس آنتونینیس، مدیر این گزارش آموزشی، گفت: کشورها نمی‌توانند فکر کنند هنگامی که مهاجران به مدرسه رفته‌اند دیگر وظایفشان تمام می‌شود. اغلب این دانش‌آموزان نهایتا در مسیر کند تحصیلی و یا مدارسی که با کمبود منابع مواجه هستند در کشورهای میزبان مواجه می‌شوند.
