زمانی که ارزش رونمایی کم می‌شود
هادی خورشاهیان می‌گوید: جشن امضا و رونمایی برای هر کتابی که منتشر می‌شود کار مفیدی نیست و ارزش این‌گونه مراسم را کم می‌کند.
این نویسنده و شاعر در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ارزیابی‌اش از جشن امضا و رونمایی کتاب اظهار کرد: با این مراسم اگر در شکل گسترده‌ای برگزار شود، مخالفم. به نظرم باید برای کتابی رونمایی گرفته شود که مردم منتظر چاپ آن هستند و یا کتابی که انتشارش برای مردم هیجان‌انگیز باشد.
او درباره کتاب‌هایی که می‌توان برای آن‌ها رونمایی گرفت، گفت: کتابی که از نویسنده قدری منتشر می‌شود، نویسنده و شاعری که ممکن است مدت‌ها کتابی از او منتشر نشده باشد، کار خاص و ویژه‌ای که مردم منتظر آن هستند مثلا دایرةالمعارفی قرار است چاپ شود و مردم می‌دانند ۱۰ سال بر روی آن کار شده است و اکنون منتشر شده، یا کتابی که در خارج از کشور مشهور است و امکان ترجمه‌اش وجود نداشته اما حالا ترجمه شده است، که در این صورت جشن امضا و رونمایی به صورت محدود خواهد بود.
خورشاهیان یادآور شد: چه‌کسی منتظر کتابی است که از نویسنده و شاعرِ آن هیچ کتابی نخوانده، و یا حتی نامش را نشنیده است؟ این‌که هر نویسنده و شاعری با هزینه شخصی کتابی در صد نسخه منتشر کند و برای کتاب جشن امضا و رونمایی بگیرد باعث می‌شود مردم از این‌گونه مراسم استقبال نکنند، و برای آن‌ها طبیعی خواهد بود برای هر کتابی که در این مملکت چاپ می‌شود، جشن امضا و رونمایی بگیرند. مردم منتظر کتاب اول نویسنده نیستند.
این داستان‌نویس در ادامه اظهار کرد: رونمایی از کتاب به معنی این است که کتابی در پس پرده بوده و قرار است این پرده را برداریم و مردم کتاب را ببینند. الان کتابی در پس پرده وجود ندارد. رونمایی‌ها قبلا برای پروژه‌هایی بود که چند سال به طول انجامیده بود؛ مثلا پروژه پتروشیمی که ۲۰ سال طول می‌کشید تا به ثمر می‌رسید و بعدا وزیر یا رئیس‌جمهور می‌رفت و از آن پروژه پرده‌برداری و رونمایی می‌کرد؛ اما کتابی از یک نویسنده و شاعر ناشناس منتشر می‌شود که کلا ۵۰ صفحه دارد و ما برای آن جشن امضا می‌گیریم! با این کار سطح رونمایی و جشن امضا را پایین می‌آوریم و از اهمیت مراسم واقعی می‌کاهیم.
خورشاهیان درباره این‌که آیا جشن امضا و رونمایی از این جهت که باعث معرفی کتاب و نویسنده یا شاعر جوان می‌شود خوب نیست، اظهار کرد: برای معرفی کتاب و شاعر و نویسنده راه‌های بسیار گسترده‌تر و بیشتری وجود دارد؛ به‌طور مثال من کتاب اولم را چاپ می‌کنم و ناشر برای من جشن امضا و رونمایی می‌گیرد و می‌گوید جشن امضا و رونمایی کتاب اول هادی خورشاهیان در فلان کتاب‌فروشی برگزار می‌شود. زمانی که کسی اسم مرا نشناسد، چه کسی به جشن امضای من می‌آید؟ من مجبور می‌شوم دوستانم را دعوت کنم و کتاب خودم را امضا کنم و به آن‌ها هدیه بدهم، زیرا دوستان نزدیک من که کتابم را نمی‌خرند.
او افزود: زمانی که مخاطب، شاعر و نویسنده را نمی‌شناسد و نام کتاب را نشنیده است، جشن امضا مفهومی ندارد. اما اگر فردی به خاطر حضور در شبکه‌های اجتماعی مانند تلگرام، اینستاگرام و فیسبوک شناخته‌شده باشد و فالوئرها یاداشت‌های او را بخوانند، علاقه‌مند می‌شوند که یاداشت‌های این فرد را در قالب کتاب و یا چهره این فرد را ببینند. ممکن است کسی ۵۰۰هزار فالوئر داشته باشد و زمانی که اعلام شود جشن امضای کتاب فلانی در فلان مکان برگزار می‌شود، از ۵۰۰هزار نفر ۵۰ نفر شرکت کنند. با این شکل جشن امضا موافقم؛ اما با این‌که هر کتابی منتشر می‌شود به بهانه معرفی برایش جشن امضا بگیرند موافق نیستم و به نظرم کار مفیدی نیست و ارزش رونمایی را کم خواهد کرد.
