رونمایی از سازمانی که برای سرکیسه کردن رانندگان در راه مانده شکل گرفته!
خرابی وسیله نقلیه و نیاز شهروندان به امدادهای سیار، آن هم در شرایطی که نه خودروها کیفیت قابل قبولی دارند و نه جاده های کشور استانداردند، موضوعی بدیهی است؛ نیازی غیر قابل اجتناب که به دلیل نظارت ناکافی و ساختار معیوب خدمات رسانی به در راه ماندگان به فرصتی برای کلاهبرداری و تحمیل خسارات سنگین به رانندگان تبدیل شده است.
در روزهای گذشته خبری در رابطه با ترفندهای جدید کلاهبرداری از رانندگان در راه مانده توسط امدادخودرونماها در صدا و سیما منتشر شد که به دلیل گستردگی مخاطب و حجم بالای خسارات وارده به شهروندان، نیازمند واکنش جدی مسئولان است؛ شیوه های جدیدی از سوءاستفاده مالی که نمی توان نقش زد و بندهای اداری و سازمانی را در شکل گیری آن بی تأثیر دانست.
روش جدیدی که برخی امدادخودرونماها برای جلب اعتماد شهروندان و کسب مشتری به کار می برند، حکایت از تبانی و همکاری مالی آنها با سامانه تلفنی ۱۱۸ دارد، به گونه ای است که کارکنان این سامانه در ازای دریافت مبالغی مشخص، شماره تلفن آنها را به عنوان امدادخودروی معتبر در اختیار رانندگان در راه مانده قرار می دهند.
رانندگان نیز به دلیل اعتمادی که به سامانه ۱۱۸ دارند، با این شماره ها تماس می گیرند و در محلی که وسیله نقلیه شان خراب شده است، منتظر می مانند تا امدادخودروی مد نظر حاضر شود.
امدادخودرو نما نیز پس از حضور در محل مورد نظر حتی اگر وسیله نقلیه مشکل کوچک و ساده ای داشته باشد، با بزرگ نمایی ایراد پیش آمده وسیله را به تعمیرگاه منتقل می کند و با استفاده از نا آگاهی راننده، در ازای خدمات امدادی ناچیزی که ارائه می دهد، مبالغ هنگفتی اخذ می کند.
در این فرایند راننده ای که بناگاه وسیله نقلیه اش در مسیر بین شهری و یا بزرگراه های شهری با مشکل مواجه شده و از کار افتاده است، هیچ چاره ای ندارد و مجبور است برای تعمیر اتومبیلش هر مبلغی که مطالبه می شود، پرداخت کند.
به گزارش تابناک، تنها موضوعی که راننده و در راه مانده خاطرش از بابت آن آسوده است، این نکته مهم است که خدماتی که دریافت کرده، بهترین و عادلانه ترین قیمت را داشته و به دلیل معرفی امدادگر از سوی مراجع معتبر، انتخاب بهتری نیز در میان نبوده است.
این در حالی است که به استناد خبر پخش شده در سیما، در شرایطی که به آن اشاره شد حتی اگر مشکل وسیله نقلیه به دلیل قطع شدن سیم وایر و هر اتصال برقی و مکانیکی کوچک دیگر نیز باشد، امدادخودرو نماها با بزرگ جلوه دادن مشکل و ربط دادن آن به مشکلاتی بزرگی مثل سوختن موتور ماشین و… در ازای دریافت مبالغ میلیونی در پی حل یک مشکل ساده و کوچک هستند.
کلاهبرداری نوین و دامنه داری که سامانه های نظارتی ضعیف یارای برخورد با آن را ندارند و همه روزه جمع زیادی از شهروندان قربانی این فرایند سازمان یافته می شوند.
از آن جهت به این فرایند کلاهبرداری سازمان یافته می گوییم که می دانیم در هیچ یک از بخش های دولتی و خصوصی خدمات رسانی سلامت کامل در خدمت رسانی و رسیدگی وجود ندارد. از سامانه تلفنی ۱۱۸ گرفته که به دلیل فراگیری و اعتماد بالای شهروندان اجازه معرفی مراکز غیر معتبر را ندارد، گرفته تا دستگاه و نهادهای ناظر که مشخص نیست در این مورد خاص چگونه باید با آنها ارتباط گرفت و شکایت خود را مطرح کرد؛ نهادهایی که حتی اگر دسترسی به آنها میسر هم باشد، توان برخورد با کلاهبرداران را به دلیل گستردگی و ناشناسی ندارند.
نخستین محل ایرادی که در این فضا اجازه کلاهبرداری و بریدن جیب شهروندان را به افراد سودجو می دهد، باید متوجه سامانه تلفنی ۱۱۸ دانست که به رغم وابستگی های دولتی و اعتماد فراگیری که به آن وجود دارد، گویا مسیر سوء استفاده از مردم را با مسیر خدمت به آنها اشتباه گرفته است؛ اشکال مهم و غیرقابل بخششی که به احتمال زیاد فراتر از این مورد به خصوص باشد و فضاهای فراوان دیگری را نیز آلوده کرده باشد.
نیروی انتظامی، پلیس راهنمایی و رانندگی و سایر مجموعه هایی که رسالت تأمین امنیت شهر و جاده های کشور را بر عهده دارند نیز در بروز چنین کلاهبرداری های گسترده ای بی تقصیر نیستند. حداقل انتظاری که از این نهادهای فعال در سطح جاده های کشور، این است که با گشت زنی و بررسی دوره ای مدارک نیروهای فعال در حوزه امداد خودرو رسمی یا غیر رسمی بودن آنها را شناسایی و در صورت نبود مدارک معتبر آنها را به مراجع قضایی تحویل دهند؛ اتفاقی که اگر جدی رخ می داد، قطعاً دامنه این فساد سازمان یافته اینقدر گسترش نمی یافت.
در این فضا به گروه های خودروساز و امدادی کشور نیز دو ایراد اساسی وارد است؛ نخست اینکه عدم پوشش سراسری و حداکثری خدمات آنها که با عدم اطلاع رسانی کامل همراه است، زمینه فعالیت سودجویان را باز کرده است و دیگر اینکه آنها خود نیز در راستای آگاه سازی مردم و آشنا کردن آنها با نیروهای امدادی رسمی و غیر رسمی تلاش محسوس و قابل ذکری انجام نمی دهند؛ رفتار عجیبی که این بیم را ایجاد می کند که شاید آنها نیز در این بستر آلوده دستی بر آتش داشته باشند.
تا اینجای بحث، موضوع تنها در رابطه با امدادخودرونماها و کلاهبردارانی است که با سوءاستفاده از خلأهای قانونی و نظارتی خود را به عنوان امداد خودرو معرفی و جیب شهروندان را خالی می کنند، اما بخش مهمتر، مسأله آن است که نهادهای رسمی امدادرسانی نیز شرایط بهتری ندارند و آنها نیز در فرصت مناسب اگر در راه مانده ای به گذرشان بیفتد، مبالغی از راننده در ازای تعمیر خودرو مطالبه می کنند، اگر نگوییم نجومی است، با نرخ های مصوب فاصله فراوانی دارد.
در چنین شرایط اسفناکی، لازم است مسئولان و متولیان موضوع با رسیدگی جدی به تخلفات رخ داده ضمن برخورد با متخلفانی که در بخش های مختلف دولتی و خصوصی به این کلاهبرداری دامن می زنند، همچنین در تدارک سیستم نظارتی قوی و منسجمی باشند که بتواند هر گونه تحلف جدید و شکایت مردمی را رصد و مورد پیگرد قانونی قرار دهد.
