راهی جز خروج از اقتصاد کلنگی و بکوب و بساز در تهران نداریم

معاون برنامه ریزی شهرداری تهران با بیان اینکه اقتصاد شهرداری تهران سنتی و وابسته به ساخت و ساز است خواستار اصلاح نظام مالی شهرداری تهران شد.

به گزارش ایسنا، حجت میرزایی ظهر جلسه مشترک شورای برنامه ریزی و توسعه استان تهران با بیان اینکه معتقدم به همان اندازه که مکلف هستیم در فضاهای عمومی به مردم امید بدهیم، باید در چنین نشست‌هایی واقعیت‌ها را بیان کنیم تا بتوانیم تصمیم درستی بگیریم گفت:‌ ما در عزیزترین بخش کشور یعنی تهران که آیینه تمام نمای کشور است و بخش مهمی از صنعت حدود ۳۵ درصد، ۵۵ درصد مراکز پژوهشی، ۲۰ درصد مراکز آموزش عالی و… در آن است زندگی می‌کنیم و با مشکلاتی مواجه هستیم و بایدعنوان کنیم که آینده تهران به شدت در خطر است.

وی با بیان اینکه یکی از ویژگی‌های مهم تهران وابستگی شدید به ساختمان است، تصریح کرد: اقتصاد تهران سنتی و وابسته به ساخت و ساز است و این در حالی استه که در هیچ کجای دنیا اقتصادی وابسته به ساخت و ساز نیست که به محض رکود، بنیان‌های اقتصادی دستخوش تغییر شود.

میرزایی با بیا ن اینکه با این حال هنوز هم اقتصاد تهران رقابت‌پذیر است و بیشترین جاذبه را دارد، گفت:‌در بازه زمانی سال ۹۴ رشد ساخت و ساز در تهران از ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ درصد رشد داشت و در منطقه یک، با رشد ۱۰۰۰ درصدی مواجه بودیم و رکورد تاریخ در حوزه رشد جابه جا شد. یعنی این که بر مبنای عقلانیت اقتصادی همه باید کار را رها کنند و به سمت ساخت و ساز در تهران سوق داده شوند.

کاندیدای شهرداری تهران با بیان اینکه ما تهران را فقط در ۲۲ منطقه دیدیم اما نباید از مناطق پیرامونی غافل باشیم، ادامه داد: اگر از مناطق پیرامونی غافل شویم حتی اگر در تهران سیاست‌های مناسب هم اتخاذ شود راه به جایی نمی‌رود؛ چرا که تهران باید با مناطق پیرامونی سنجیده شود.

میرزایی با بیان اینکه ما در حوزه اصلاح وضعیت تهران پیشنهاد مشخصی داریم گفت: یکی از این پیشنهادات اصلاح مالی و اقتصاد شهری است. به عنوان مثال ما برای اصلاح شبکه اتوبوسرانی و مترو به ۲۰ تا ۳۰ هزار میلیارد تومان احتیاج داریم و اگر این ناوگان تامین شود آلودگی هوا کم می شود البته باید آثار سیاست‌های غلط را هم تحمل کنیم. چراکه ۳۰۰ برج در معابر کم تر از دوازده متر ایجاد شده و ۳۰۰ ساختمان مشابه پلاسکو در معرض مخاطره هستند.

راهی جز خروج از اقتصاد کلنگی و بکوب و بساز در تهران نداریم

وی با بیان اینکه تهران به مانند آن پرنده زیبای یونایی است که برای حفظ زیبایی اش قسمت‌هایی از تن خود را می‌خورد، گفت: در سال ۹۲ تا ۹۵ ، ۱۱۰ هکتار از باغات تهران تحت عنوانی همچون مصوبه برج – باغ و حفاظت از باغات تخریب شد و هیچ راهی نداریم جز اینکه از اقتصاد کلنگی و بکوب و بساز خارج شویم و اقتصادمان را مبتنی بر فناوری‌های نوین کنیم.

وی با بیان اینکه شهرداری تهران ۵۲ هزار میلیارد تومان بدهی دارد و حدود ۳۰ تا ۴۰ هزار میلیارد تومان نیز برای تکمیل پروژه های نیمه تمام نیاز دارد، ادامه داد: هیچ راهی به جز تامین مالی و تحول اقتصادی نداریم و راهش هم پیچیده نیست.

کاندیدای شهرداری تهران با بیان اینکه دولت باید هزینه پایتخت بودن تهران را بدهد گفت: دولت در حد پرداخت ۱۰۰ میلیارد تومان یارانه مترو هم عمل نکرد اما هیچ راهی نیست مگر اینکه دولت هزینه پایتخت بودن تهران را بدهد و حداقل انتظار این است که فاینانس‌ها را تضمین کند.

وی با بیان اینکه نظام مالی شهرداری سنتی و بسیار معیوب است گفت: باید نظام مالیات ستانی شهری هم اصلاح شود چرا که شاهدیم مالیات یک آپارتمان مخروبه ۴۰ متری در جنوب تهران با عوارض سالیانه یک بنگاه اقتصادی در مرکز شهر و یا یک ساختمان چند میلیاردی یکسان است و باید نظام مالیات ستانی اصلاح شود.

میرزایی با بیان اینکه معتقدم راه حل تهران در گران کردنش نیست چراکه اگر تهران گران شود مردم به پیرامون آن روی می آوردند گفت: تهران با پیرامون آن گره خورده است و ما یک بازی برد –برد –برد بین مدیریت شهری- اهالی کسب و کار نوین و شهروندان داریم و آن مسئله استارت‌آپ‌ها است؛ چرا که معتقدیم مشکلات تهران با پشت میز نشینی و به صورت کارتابلی حل نمی شود و امروز کسب و کارهای نوین بر پایه حل مسائل ما شکل می‌گیرند و می توانیم در همه حوزه‌ها مشکلات خود را بیان کرده و از استارت آپ‌ها بخواهیم که مسئله ما را حل کنند.

وی با بیان اینکه تهران با ابزارهای سنتی اداره می شود در حالی که می توان با استفاده از فناوری‌های نوین آن را اداره کرد گفت: مردم با تبلیغ تلویزیونی جذب نمی شوند و باید از مسیرهای نوین استفاده کرد چرا که اگر این اتفاق نیفتد مردم یا ما را در معرض تمسخر قرار داده و یا با الفاظ بدی ما را بدرقه می کنند و باید به سمت بازسازی سازمان اجتماعی شهر و آشتی دادن مردم با خودمان و شهر پیش برویم.

وی با ارائه آمارهایی گفت: تهران در شاخص جهانی زیست پذیر بودن از ۱۴۰ کشور رتبه ۱۲۷ را دارد و در شاخص ایمنی از ۶۰ کشور رتبه ۵۲ و در شاخص کیفیت زندگی از ۲۳۰ کشور رتبه ۲۰۰ را دارد و متاسفانه در شاخص مهم رقابت پذیری از میان ۱۲۰ کشور رتبه ۱۲۰ را دارد که نشان می دهد وضعیت تهران خوب نیست.