راهبرد اصلاحطلبان در استفاده ابزاری از سلبریتیهای وطنی
سعید حجاریان که از وی با عنوان تئوریسین اصلاحات نام برده میشود، خواهان به کارگیری سلبریتیها به عنوان نقلکنندگان سیاستهای اصلاحطلبان در جامعه شده است.
سعید حجاریان به بحث پس زدن اصلاحطلبان از سوی مردم در شرایط بحرانی پرداخته و میگوید: «ممکن است، مردم جملگی اصلاحطلبان را پس بزنند و میان هسته سخت پالایش شده و دیگر اصلاحطلبان تمایزی نگذارند؛ اصلاحطلبان در صورت قرار گرفتن در چنین وضعیتی باید سیاستهای خود را به تعبیر مولانا از دهان غیر! مطرح کنند. به این معنا که سیاستهایشان را نخست با گروههای مرجع جدید شامل هنرمندان، مشاهیر و… در میان بگذارند و پس از دریافت بازخوردها و اعمال تغییرات احتمالی، سیاستها توسط همان گروههای مرجع جدید در جامعه منعکس شود. یعنی عملاً اصلاحطلبان در این فاز در پشت صحنه قرار بگیرند». سخنان حجاریان البته سالها است که در سیاستهای اصلاحطلبان به کار گرفته شده و راهبرد جدیدی برای این گروه سیاسی نیست. در چند انتخابات مهم مانند انتخابات ریاستجمهوری، اصلاحطلبان از وجهه عامهپسند و پوپولیستی سلبریتیها برای جمعآوری رأی استفاده کردهاند. اتفاقی که در دوره دوازدهم انتخابات ریاستجمهوری نیز رخ داد. این ماجرا، اما آنطور که انتظار میرفت نشد و بعد از چند ماه به خاطر اجرایی نشدن وعدههایی که دولت به سلبریتیها داده بود، موج اعلام پیشمانی از حضور در کمپینهای تبلیغاتی به راه افتاد. اوج اعتراضها به استفادههای ابزاری در هنرمندان، در جریان دعوت افطار رئیسجمهور پیش آمد. مراسم افطاری که بسیاری از چهرههای هنرمند حامی دولت، از حضور در آن سر باز زدند و دولت را به استفاده ابزاری از وجهه هنرمندان متهم کردند. با بیان صریح سعید حجاریان از اینکه خواستههای طیف سیاسی اصلاحطلب از زبان هنرمندان و مشاهیر بیان شود و سپس بازخوردهای آن سخنان در جامعه منعکس شود، به یک سیاست غیر رسمی، اما متداول در میان اصلاحطلبان جنبه رسمی بخشید. حجاریان میگوید اصلاحطلبان در پشت صحنه قرار گیرند و هنرمندان را برای بیان نظرات خود جلو بیندازند. شنیدن این سخنان برای آن بخشی از هنرمندان که هنوز باور نکردهاند مورد بهرهبرداری سیاسی قرار گرفتهاند و محبوبیتشان در فضای رسانهای و شبکههای مجازی، دستاویزی برای اصلاحطلبان بوده است، شاید چندان خوشایند نباشد. هماکنون نیز برخی از هنرمندان تلاش میکنند در شبکههای مجازی کمپینهایی علیه دولت راهاندازی کنند. اقدامی که میتوان آن را در راستای همان سیاست سخن گفتن از زبان غیر دانست که سعید حجاریان آن را به اصلاحطلبان آن را توصیه کرده است. در حالیکه دولت و اصولگراها در حال نزدیککردن نظرات خود به یکدیگر هستند اصلاحطلبان قصد دارند این سیاست را در پیش بگیرند که به واسطه سلبریتیها خود را منتقد دولت جا بزنند تا در سه سال آینده از همین طریق خود را قربانی عملکرد ضعیف دولت نبینند.
در واقع میتوان گفت: ابزار کردن سلبریتیها در پیادهکردن این سیاست از سوی اصلاحطلبان اهمیت زیادی دارد.
نگاه ابزاری به هنرمندان از سوی سیاسیون تازگی ندارد، اما اصلاحطلبها همواره در اینباره سابقهای طولانی دارند. هنرمندان همواره دنبالهروی شعارهای توخالی اصلاحطلبان درباره وضع معیشت بودهاند، اما اینبار سعید حجاریان تئوریسین کهنهکار، پروژه اصلیاش در رابطه با سوءاستفاده ابزاری از هنرمندان را تا حدودی فاش کرده است. در بازی تازهای که طراحی شده سلبریتیها و چهرههای مشهور قرار است به نفع اصلاحطلبان از دولت انتقاد کنند و نوک پیکان حملات خود را برای ماهیگرفتن اصلاحطلبها به سمت دولت بگیرند تا در انتخاباتهای آتی خود را بازنده نبینند و اجازه بازگشت نیروهای انقلابی به صحنه را کاهش دهند.
به نظر میرسد در این شرایط چهرههای مشهور در عرصههای مختلف باید این هوشمندی را به خرج دهند تا بار دیگر به ابزار دست سیاستمداران و جریانهای سیاسی تبدیل نشوند. دمیدن بر اینکه دولت اختیارات لازم برای اداره امور کشور را ندارد نیز یکی از القائاتی است که قرار است با واسطه سلبریتیها به جامعه القا شود.