رأیهای سوخته!/ باید به انتخاب روحانی هم بهعنوان یک تجربه تاریخی بنگریم
گروه سیاسی بازتاب: این روزها بهواسطه گرانی و حوادث دو سال اخیر بسیاری افراد را مشاهده میکنیم که به زمین و زمان و خودشان ناسزا میگویند و از اینکه بهاصطلاح گول اصلاحطلبان را خوردند و در انتخابات شرکت کرده و به روحانی رأی دادند ابراز ندامت و پشیمانی میکنند.
فارغ از علل و ریشههای سیاسی و جامعهشناختی این میزان از پشیمانی از کنش سیاسی، باید این مسئله را بهصورت روانشناختی و فرهنگی هم موردتوجه قرارداد. بههرحال نزدیک به 26 میلیون نفر به رئیسجمهور مستقر رأی دادهاند و نباید آنها را در این برزخ رها نمود.
فرهاد قنبری در این زمینه مینویسد: رأی دادن و مشارکت در انتخابات را حتی اگر یک فریب از سوی روحانی و خاتمی یا نتیجه گول خوردن از سوی دوستان و یا سادگی فردی بدانیم باید با این سخن “سنکا” (فیلسوف رواقی رومی) که میگوید: «اگر از افتادن و خرد شدن لیوان آب خود، غمگین شدید، چیزی را لعنت نکنید، مشکل از برداشت شماست که پنداشتهاید، در زندگی، لیوان آب نمیافتد و نمیشکند!» همدل شویم و بگوییم، مشکل از رأی دادن نیست بلکه از نگاه مایی است که فکر میکنیم در زندگی نباید اشتباه کرد و هیچ کنش نادرستی انجام داد.
زندگی هر انسانی مثل تمام موجودات زنده دیگر پر از پستیوبلندی و نیک و بد و راستی و اشتباه و راحتی و سختی و زشتی و زیبایی و شادی و غم و… است.
گاهی در زندگی پیش میآید که سالها مسیری را میرویم، سالها با کسی زندگی میکنیم، سالها به کسانی اعتماد میکنیم یا تمام زندگیمان را بهپای کسی میریزیم و بیشتر از چشمانمان به کسی اعتماد داریم اما پس از مدتی متوجه میشویم که همه مسیر را اشتباه رفتهایم…
این اشتباهات، این انتخابهای درست و نادرست، این تجربههای صحیح و غلط… همه و همه بخشی جدانشدنی از زندگی هر انسانی است و کلیت حیات فردی و اجتماعی او را تشکیل میدهد.
در کنشهای جمعی و اجتماعی مانند مشارکت در انتخابات بهتر آن است که بهجای مقصر دانستن دیگران و ناسزاگویی به زمین و زمان از تکتک تجربهها و خاطرات تاریخی درس بگیریم و تاریخ را دوباره تکرار نکنیم. هر کشور توسعهیافتهای را که بنگریم همین تجربههای تاریخی و همین زمین خوردنها و پا شدنهای فراوان بوده است که بهعنوان یک تجربه گرانقدر انباشتهشده و درنهایت بهترین افق و مسیر را در پیش روی نسلهای بعدی آن سرزمین قرار داده است. ما ایرانیان هم بهمانند تمام ملل جهان برای ساختن آینده بهتر هیچ چارهای نداریم جز آنکه بهجای فحاشی به اینوآن دولت و رئیسجمهور و نماینده، به گذشته بهمانند تجربه و پلی تاریخی بنگریم و برای ساخت آیندهای بهتر و تصمیماتی معقولتر از آن بهره بجوییم.
احساس همدلی داشته باشیم و اجازه ندهیم که رکیک گویان و رجزخوان مجازی که اغلب در آنسوی دنیا غنودهاند و هدفی جز ایجاد جنگ و کینه و نفرت میان مردم ندارند میدانداران عرصه عمومی شوند و با غوغا سالاری گوشهایمان را از شنیدن هر صدای معقول و بخردانهای کر نمایند.
باید به انتخاب روحانی هم بهعنوان یک تجربه تاریخی بنگریم و بدانیم که اگر روحانی انتخاب نمیشد و لیست امیدی در کار نبود، بههیچوجه تجربه، وسعت دید و نگاه امروز را نداشتیم و هنوز در درک و شناخت فرصتطلبان در لباس اصلاحطلبی دچار مشکل بودیم…
انتهای پیام/#