دیابتیها با چای چه بخورند؟ از پرخطرترین انتخابها تا بهترین جایگزینها
اینکه فردی مبتلا به دیابت یا اضافهوزن مدام میپرسد «با چای چه شیرینیای بخورم»، معمولاً فقط به علاقه به چای مربوط نمیشود، بلکه نشانه وابستگی به طعم شیرین و در بسیاری موارد علامتی از نوسان قند خون و مقاومت به انسولین است.
دکتر مجتبی کرباسی، پزشک و درمانگر دیابت و چاقی، میگوید ولع به شیرینی یکی از نشانههای رایج مقاومت به انسولین است و افرادی که نمیتوانند چای را بدون خوراکی شیرین بنوشند، اغلب با این مشکل دستوپنجه نرم میکنند. در مراحل اولیه، ممکن است به این افراد توصیه شود بهجای قند و شکر از گزینههایی مانند توت خشک یا مویز استفاده کنند؛ اما در موارد پیشرفته دیابت یا چاقی، حتی این انتخابها نیز باید بهشدت محدود شوند.
به گفته این متخصص، بهترین حالت مصرف چای برای دیابتیها، نوشیدن چای تازهدم، سبک و بدون شیرینکننده است. افزودن دارچین، هل یا زنجبیل میتواند طعم چای را دلپذیرتر کند و نیاز به شیرینی را کاهش دهد. با این حال، در شرایط خاص و با نظر پزشک، استفاده از شیرینکننده طبیعی استویا میتواند گزینهای کمخطر باشد. عناب یا مقدار کمی نارگیل نیز از انتخابهای مناسبتر به شمار میروند.
در میان خوراکیهای رایج، توت خشک در صورت مصرف محدود میتواند قابل قبول باشد، اما مویز و بهویژه خرما به دلیل قند بالا و جذب سریع، باعث افزایش شدید قند خون میشوند. برخلاف تصور عمومی، خرما یکی از نامناسبترین انتخابها برای دیابتیها در کنار چای است.
کارشناسان هشدار میدهند بسیاری از تنقلات و محصولات فرآوریشده حاوی شیرینکنندههایی هستند که با وجود نامهای متفاوت، اثر قندی شدیدی دارند و میتوانند باعث جهش قند و انسولین شوند. موادی مانند شربت ذرت با فروکتوز بالا، دکستروز، مالتوز، گلوکز و حتی عسل و شیرهها از جمله این ترکیبات هستند.
در نهایت، توصیه اصلی به افراد دیابتی این است که بهجای یافتن «شیرینی مناسب»، عادت به مصرف طعم شیرین را اصلاح کنند و با انتخابهای آگاهانهتر، کنترل قند خون و سلامت عمومی خود را در اولویت قرار دهند.
خبرآنلاین
