«دوئل» عارف و لاریجانی بر سر کابینه دوم روحانی /«مستقلین مجلس» به چپ خواهند چرخید یا به راست؟

باید خط فاصله‌ای میان رأی اعتماد مجلس دهم در سال 95 به سه وزیر روحانی و رای اعتماد به کابینه دوازدهم، قرار داد. ابعادی از معادله در این یکسال تغییر کرده است، دیگر نه فراکسیون امید مانند سال گذشته است و نه فراکسیون ولایی و نه حتی مستقلین. خط قرمزها بین سه فراکسیون پررنگ تر شده است.

مجلس این روزها در التهاب مذاکرات مهمی است، «دومین آزمون» مجلس دهم در رأی اعتماد به کابینه حسن روحانی؛ کابینه دوم.

آزمونی که می‌تواند سنگ محک خوبی ، برای عیارسنجی قدرت بازی سازی فراکسیون‌های مجلس باشد. سه فراکسیون مستقلین، امید و ولایی. مثلثی فراکسیونی که در یک ضلع آن کاظم جلالی یارغار علی لاریجانی، درضلع دیگرش محمدرضا عارف و در گوشه دیگر آن حاجی بابایی، فرمان امور را به دست دارند.

حال هر فراکسیون تلاش می کند تا فرصت را غنیمت دانسته و بدون گرد و خاک کردن‌های قابل رویت، یعنی تنها با لابی کردن‌های پشت پرده؛ وزنه اثرگذاری خود را در مجلس به رخ رقیبش بکشد.

با این وجود باید خط فاصله‌ای میان رأی اعتماد مجلس دهم در سال 95 به سه وزیر روحانی و رای اعتماد به کابینه دوازدهم، قرار داد. ابعادی از معادله در این یکسال تغییر کرده است، دیگر نه فراکسیون امید مانند سال گذشته است و نه فراکسیون ولایی و نه حتی مستقلین. خط قرمزها بین سه فراکسیون پررنگ تر شده است.

فراکسیون امید با هجرت بیشتر مستقل‌ها، کفه ترازویش سبک‌تر شد، فراکسیون مستقلین فاصله گذاریش را با دو سر فراکسیون های مجلس یعنی امیدی ها و ولایی ها بیشتر کرد تا شانیتی جدا به خود بدهد. فراکسیون ولایی هم تلاش کرد با نزدیک شدن به لاریجانی برای خود وجهه ای اثرگذارتر کسب کند.

با این وجود سر طناب هنوز هم در دست دو چهره اثرگذار مجلس است؛ یکی علی لاریجانی و دیگری محمدرضا عارف.

*مجلس نوپا و آزمونی بزرگ رأی اعتماد به سه وزیرروحانی

نمایندگان مجلس دهم، «آزمون اول کابینه» را همان روزهایی پشت سر گذاشتند، که تازه بر صندلی‌های سبز مجلس جای گرفته بودند. آبان سال 95، فرصت مناسبی بود برای عیارسنجی مردان اصلاح طلب، اصولگرا و مستقل مجلس دهم.

سه وزیر دولت یازدهم، به دلیل مشکلات و انتقادهای بسیار به وزارتخانه های تحت مدیریتشان، مجبور به استعفا شده بودند، علی جنتی در وزارت ارشاد، محمود گودرزی در وزارت ورزش و همچنین علی اصغر فانی سکانداری وزارت آموزش و پرورش، سه چهره‌ای بودند که مجبور به خداحافظی شدند.

پیاده شدن این سه نفر از کابینه یازدهم، موجب شد تا روحانی برای گرفتن رأی اعتماد، مهمان مجلس دهم «تازه نفس» شود. سیدرضا فخرالدین دانش آشتیانی، صالحی امیری و مسعود سلطانی فر، سه همراه جدیدی بودند که هر یک به ترتیب برای وزارتخانه‌های آموزش و پرورش، ارشاد و ورزش، نامشان بر روی میز نمایندگان قرار گرفت.

هر چند برخی از چهره های ولایی مجلس تلاش کردند تا بذر هراس از رأی نیاوردن دانش آشتیانی را در دل روحانی بکارند، اما اینگونه نشد. در کنار پالس‌های منفی فراکسیون نمایندگان ولایی همچون صحبت‌های شهرام کوسه‌غراوی که گفته بود:« سلطانی‌فر و صالحی‌امیری برای اخذ رأی ‌اعتماد مشکل خاصی ندارند اما وضع برای دانش‌آشتیانی تا حدودی متفاوت است.»، قائله ختم به خیر شد.

معادله چندان پیچیده نشد و فراکسیون امید و نمایندگان مستقل در کنار هم توانستند، مهره‌های بازی شطرنج در این رأی اعتماد را به نفع روحانی بچینند. اتحاد امید با مستقل ها یا همان اتحاد عارف و لاریجانی بر قدرت نمایندگان ولایی چربید و اجازه شنیده شدن ساز مخالف نمایندگان ولایی داده نشد.

کابینه دوازدهم؛ محل قدرت نمایی عارف و لاریجانی

گزینه‌های کابینه داوزدهم، «نقل مجلس» اهالی خانه ملت شده‌اند. هر روز یک فراکسیون، هر روز یک جلسه، هر روز یک مذاکره؛ این شرح حال 17 مردی است که می‌خواهند در روز رأی اعتماد، جواب«بله» را از نمایندگان بگیرند.

سر و صداهایی مربوط به سه چهره از کابینه، در فراکسیون امید و مستقلین به گوش می‌رسد. بطحایی، جهرمی و رحمانی فضلی، سه نفری هستند که این دو فراکسیون به آنها روی خوش نشان نداده اند.

اهالی فراکسیون امید که چندان دل خوشی از کابینه دوم روحانی ندارند، حجت را بر او تمام کرده‌اند و حتی الیاس حضرتی در توئیتی گفته است:« دو تا سه وزیر رای نمی آورند و برایند نظرات همکارانم این است که وزیر آموزش و پرورش کمترین شانس برای رای را دارد.»

در این سوی میدان نیز غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی عضو فراکسیون مستقلین مجلس، نیز با تأکید بر مخالفت فراکسیون متبوعش، وضعیت را اینگونه توصیف کرده است:« اوضاع جهرمی ( وزیر پیشنهادی ارتباطات) نیز در بین نمایندگان خوب نیست. اوضاع بطحایی وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش اصلا خوب نیست. افتادن سه وزیر یعنی ( بطحایی، جهرمی و رحمانی فضلی) قطعی است. در این میان اگر وزیر پیشنهادی کشور بتواند ما را قانع کند شاید بتواند رای بیاورد. البته باید گفت احتمال قانع شدن ما کم است.»

در این میان، هر چند به نظر می‌رسد که دو فراکسیون تاحدی بر سر نبودن این سه چهره اشتراک دارند، اما نباید فراموش کنیم که این معادله، متغیرهای دیگری هم دارد؛ نمایندگان ولایی. به عبارت دیگر بعد از جدایی نمایندگان مستقل از فراکسیون امید، این احتمال وجود دارد که همچون انتخابات هیئت رئیسه، مستقل‌ها و ولایی‌ها در یک زمین بازی کنند و دست فراکسیون امید را خالی بگذارد.

در واقع، حال باید چشم بر قدرت لابی عارف و لاریجانی داشت و دید که در یک سمت معادله عارف در فراق مستقل‌ها تا چه حد می‌تواند، زمینه را برای رأی آوری هر چه بهتر گزینه‌های اصلاح طلب مهیا کند؟ و در سوی دیگر هم چشم بر دست فرمان لاریجانی داشت و منتظر ماند و دید که آیا او می تواند وزارت رفیق قدیمیش، رحمانی فضلی را بر وزارت کشور تکرار کند یا بازی را به عارف می بازد؟