دفاع مسیح مهاجری از نقدهایش به سریال پایتخت

حجت الاسلام و المسلمین مسیح مهاجری چند روز پیش انتقاداتی را متوجه سریال پایتخت کرده بود که با واکنش‌هایی همراه شده بود. او در یادداشتی دیگر به این حواشی اشاره و پاسخ داده است که در ادامه می‌خوانید.

به گزارش فرارو،مقاله‌ای که روز چهارشنبه ۶ فروردین ۹۹ در انتقاد از مجموعه تلویزیونی پایتخت نوشتم، به نوشته شدن چندین مقاله توسط صاحبنظران محترم در مدت ۴۸ساعت گذشته و در نقد آن مقاله منجر شد. علاوه براین، انبوهی از اعلام نظر‌های پیامکی و شفاهی از طریق فضای مجازی به اینجانب رسیدکه نشان دهنده حساسیت موضوع است. به همین دلیل، لازم دانستم این تکمله را هم بنویسم.

ا- از تمام عزیزان که اظهار نظر کرده اند تشکر می‌کنم و بسیارخوشحالم که احساس میکنم افق روشنی پدیدار شده که از فرهنگ شدن نقد منصفانه و دور از غوغاسالاری حکایت دارد. این، برای جامعه ما که از فقدان چنین فرهنگی رنج می‌برد، نعمتی بزرگ است.

۲-اینجانب به موضوعات مطرح شده در آن مقاله نمیتوانم به عنوان امور پیش پا افتاده نگاه کنم، زیرا مقولات فرهنگی، دینی، اخلاقی و ارزشی، هویت ما را تشکیل می‌دهند و بی‌تفاوتی نسبت به این امور است که حکمرانی را به بیراهه می‌کشاند و ما اکنون تاوان سنگین همین بی تفاوتی‌ها را می‌پردازیم. این بی تفاوتی اگر ادامه یابد، در آینده‌ای نزدیک شاهد جا خوش کردن کامل ضد ارزش‌ها در تمام شئون خواهیم بود.

۳-برخلاف بعضی برداشت‌ها نه تنها با طنز مخالف نیستم، بلکه آن را برای جامعه لازم میدانم، ولی طنز باید قواعد خود را داشته باشد تا بتواند ضمن شادی آفرینی، آموزنده هم باشد و در ازای وقتی که از بیننده و شنونده می‌گیرد به او نکات اخلاقی بیاموزد نه اینکه عبور از خط قرمز‌ها را برای او عادی جلوه دهد و اباحی گری را به فرهنگ تبدیل نماید.

۴-کلمه “پایتخت” از ابداعات فرهنگ شاهی و مخصوص ایران است. در زبان‌های عربی و انگلیسی برای مرکز سیاسی کشور، کلمات”عاصمه” و “کپیتال”بکار می‌روند که هر دو به معنای شهر بزرگ یا مرکز سیاسی کشور هستند. این نکته و ضرورت خودداری از بکار بردن کلمه “پایتخت”را از سال‌های دور بار‌ها تذکر داده ام، ولی توجهی به آن نشد. البته اخیرا که مقاله “ماهم شاه شده‌ایم” را نوشتم و منتشر کردم، به من می‌گویند دیگر ضرورتی ندارد این کلمه را کنار بگذاریم!

۵-ضمنا همانطور که در مقاله موردنظر تاکید کردم، نباید نقاط قوت رسانه ملی را نادیده گرفت. نباید تلویزیون را فقط سفید یا فقط سیاه ببینیم. می‌بینیدکه تلویزیون ما رنگی است.