دشمنی ریشه دار ترامپ با کورکر به حفظ برجام کمک می کند؟

یک روزنامه آمریکایی نوشت: دشمنی ریشه دار ترامپ با کورکر خبر بدی برای برنامه های وی درباره توافق ایران است.
به گزارش بازتاب، آدام تیلور، در گزارشی در روزنامه واشنگتن پست (آمریکا)، نوشت:
اگر رئیس جمهور ترامپ امیدوار است بر فشار بر ایران بیافزاید، در روزهای پایانی این هفته با موضع گیری ستیزه جویانه در برابر سناتور باب کورکر، نماینده جمهوری خواه ایالت تنسی، کار چندان مطلوبی در راستای اهداف خود انجام نداد.
خشم ترامپ را اظهارات هفته پیش کورکر برانگیخت؛ وی گفت رکس تیلرسون، وزیر امور خارجه، جیم ماتیس، وزیر دفاع و جان اف کلی، رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید، «کسانی هستند که به دور کردن کشور ما از هیاهو و هرج و مرج کمک می کنند». دریافتن این که منظور او از «هیاهو و هرج و مرج» چه چیزی یا چه کسی است، چندان نیازیه به حدس زدن ندارد.
ترامپ در صبح یکشنبه با سه مطلب در صفحه توئیتر خود پاسخ داد و مدعی شد کورکر به او «التماس می کرد» در تبلیغات انتخاباتی سال ۲۰۱۸ برای انتخاب دوباره اش وی را تأیید کند و کورکر فقط به این دلیل تصمیم گرفت در انتخابات شرکت نکند (وی این تصمیم را در اواخر ماه گذشته اعلام کرد) که «جرأت این کار را نداشت».
کورکر به سرعت با پیام پر از کنایه خود این طور پاسخ داد:
مایه شرمساری است که کاخ سفید به مرکز مراقبت سالمندان تبدیل شده است. برخی افراد به طور یقین امروز صبح راه خود را گم کرده اند.
– سناتور باب کورکر ((@SenBobCorker) ۸ اکتبر ۲۰۱۷
چند ساعت بعد ترامپ پاسخ داد
باب کورکر توافق ایران را به ما داد و همین کافی است. ما به مراقبت سلامت نیاز داریم؛ ما به کاهش / اصلاح مالیات نیاز داریم؛ ما به افرادی نیاز داریم که بتوانند کار انجام دهند.
دونالد ترامپ ((@realDonaldTrump) ۸ اکتبر ۲۰۱۷
در دوره ترامپ، خصومت های توئیتری بسیار فراوان و رایج است؛ اما این مورد از همه موارد دیگر تبعات بیشتری دارد. وقتی پای سیاست خارجی در میان باشد، کورکر، رئیس کمیته روابط خارجی سنا، از قدرت و نفوذ زیادی برخوردار است. با این که وی زمانی متحد ترامپ بود (در انتخابات سال گذشته اش به ترامپ مشاوره می داد و بسیاری او را نامزد احتمالی وزارت خارجه می داسنتند)، اما رفتار ترامپ زمانی که روی کار آمد و بازنشستگی قریب الوقوع کورکر همه چیز را تغییر داده است. اکنون کورکر چیزی برای از دست دادن ندارد؛ و شاید کارهای فراوانی از دست او برآید.
زمانی که پای ایران در میان باشد، این اهمیت خواهد یافت. ترامپ بارها از توافق ۲۰۱۵ که فعالیت های هسته ای تهران را محدود کرده، انتقاد کرده و یک بار این توافق را «بدترین توافق [تاریخ] تا کنون» خوانده است. این هفته، قرار است وی برنامه ای را برای «عدم تأیید» توافق اعلام کند و مدعی شود این توافق در راستای منافع آمریکا قرار ندارد. سپس این کنگره خواهد بود که باید درباره تصویب دوباره تحریم ها بر ضد ایران تصمیم بگیرد؛ حرکتی که موجب نابودی کل توافق می شود.
با وجود این، همان طور که آماندا اریکسون، همکار من در «ورلدویو»، توضیح داده است، برنامه رئیس جمهور پیش از این سازشی بزرگ بود. ترامپ می توانست با مخالفت با صدور معافیت هایی که مانع از ادامه اعمال تحریم های قدیمی می شد، توافق را به طور یک جانبه بر هم بزند. اما وی این تصمیم را به کنگره واگذار کرد. «واشنگتن پست» همچنین گزارش می دهد که وی ممکن است این پیشنهاد را که تحریم ها به حالت سابق برگردند، به تعویق بیاندازد.
به نظر می رسد کاخ سفید امیدوار است تهدید تحریم ها کنگره را به موافقت با مذاکره دوباره بر سر توافق ایران وا دارد. در بحث و جدل های حاصله میان دو حزب بر سر چگونگی برخورد با ایران، کورکر که از احترام زیادی برخوردار است، نقشی مهم ایفا می کند. کارون دمیرجیان، از «واشنگتن پست»، روز یکشنبه گفت: «اگر جمهوری خواهی در کنگره باشد که از امکان موفقیت در متقاعد کردن دمکرات ها برای همراهی برخوردار باشد، آن فرد کورکر است.»
با توجه به کوچک بودن اکثریت جمهوری خواهان در سنا، ترامپ به حمایت کورکر برای تصویب دیگر لوایح پیشنهادی خود به سنا، از جمله اصلاح مالیاتی و طرح سلامت، نیاز دارد. کورکر همچنین تأییدیه های دیپلماتیک را زیر نظر دارد؛ به این معنا که می تواند در صورت کنار رفتن رکس تیلرسون (مرد دیگری که جایگاهش در ارتباط با ترامپ نامعلوم است)، مانع از انتصاب وزیر امور خارجه جدید شود.
این که رئیس جمهور وارد مشاجره ای غیر ضروری با مردی شود که به شدت به کمک وی نیاز دارد، برخی از منتقدان را متحیر کرده است. «ایلان گلدنبرگ، از مقامات پیشین دولت اوباما و مدیر «برنامه امنیت خاورمیانه» در «مرکز امنیت آمریکای جدید» در توئیتر نوشت: «کل برنامه ترامپ درباره ایران به همکاری سنجیده با کنگره بستگی دارد. شاید کورکر مهم ترین همراه وی در این همکاری باشد. این بسیار احمقانه است.»
شاید راه های پیچیده ای برای دیوانگی ترامپ وجود دارد. او به خوبی می داند که بیشتر آمریکایی ها، برخی از متحدان این کشور و حتی شماری از اعضای عالی رتبه دفتر خود او از حفظ توافق حمایت می کنند. وی همچنین می داند طرفدارانش به شدت به توافق بدبین اند و خود او به شدت علاقمند است که اگر بتواند به توافق دوره اوباما ضربه بزند.
ترامپ با واگذار کردن تصمیم واقعی به کنگره، می تواند از زیر بار گرفتن این تصمیم دشوار شانه خالی کند و با اتخاذ موضعی ستیزه جویانه در برابر کورکر، اگر حامیانش از عدم صورت گرفتن اقدامی در کنگره برآشفته شوند، سپر بلایی برای خود داشته باشد. این که متحدان ترامپ برای شکست دیگری در کنگره آماده شوند، معقول به نظر می رسد.
ترامپ آشکارا در توئیت روز یکشنبه خود کورکر را به این متهم کرد که «بخش زیادی از مسؤولیت توافق وحشتناک ایران متوجه او است» (انتقادی از کورکر که با استقبال دور از انتظار جنگ طلبان ضد ایران در رسانه های اجتماعی مواجه شد). در واقع، کورکر منتقد توافق ایران بود و به تلاش برای تحریم های بیشتر بر ضد شرکت ها و مؤسسات ایرانی ادامه داده است. هدف از قانونی که با کمک وی و سناتور بنیامین ال کاردین، سناتور دمکرات مریلند، در سال ۲۰۱۵ به تصویب رسید، اعطای حق اعلام نظر به کنگره در مذاکرات بود.
شاید این تنها سوء تفاهم در توئیت های ترامپ نباشد: کارمندان کورکر با این ادعاها مخالفت کردند که وی به دنبال تأیید ترامپ است، بلکه گفتند که رئیس جمهور هفته گذشته از سناتور خواست از وی درخواست کند در تصمیم خود درباره بازنشستگی تجدید نظر کند.
به نظر نمی رسد سر و صدای ترامپ به تنهایی تغییرات مهمی در سیاست ایران به شکلی که می گوید خواستار آن است، در واقعیت به وجود بیاورد. سناتور جان مک کین (سناتور جمهوری خواه آریزونا) به تازگی با کمک به لغو «اوباما کر» در تابستان، محدودیت های رویکرد پر هیاهوی ترامپ را در قبال کنگره نشان داد. در واقع با توجه به روابط زمانی دوستانه میان ترامپ و کورکر، دشمنی رئیس جمهور با سناتور ممکن است بیش از آن که راهی برای همراه تر کردن دیگر دوستان بالقوه باشد، علامت خطری برای آن ها به شمار رود.