دارچین؛ ادویه‌ای ساده با نقشی شگفت‌انگیز در تقویت باروری مردان

    کد خبر :1174791
دارچین تقویت باروری مردان

ناباروری مردان یکی از چالش‌های مهم و رو‌به‌افزایش در جهان امروز است و عوامل متعددی از مشکلات هورمونی و بیماری‌ها گرفته تا سبک زندگی و تغذیه می‌توانند بر کیفیت اسپرم اثرگذار باشند. در سال‌های اخیر، توجه بسیاری از پژوهشگران به راه‌های طبیعی و کم‌عارضه برای بهبود وضعیت باروری جلب شده است؛ یکی از این گزینه‌ها، ادویه‌ای آشنا و پرمصرف به نام دارچین است.

دارچین که از دیرباز در طب سنتی برای تقویت قوای جنسی و بهبود عملکرد بدن استفاده می‌شد، به‌دلیل ترکیبات فعالی مانند سینامالدهید و ترپن‌ها دارای خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی است؛ ویژگی‌هایی که می‌توانند از سلول‌های تولیدمثل در برابر آسیب محافظت کنند و کیفیت اسپرم را ارتقا دهند.

در مطالعه‌ای مروری که توسط غزاله اسلامیان، استادیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، و گروهی از محققان انجام شده، تمام پژوهش‌های علمی بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۳ درباره اثر دارچین بر پارامترهای اسپرم بررسی شده است. نتایج نشان می‌دهد که مصرف دارچین می‌تواند موجب افزایش غلظت، زنده‌مانی، تحرک و کیفیت اسپرم و همچنین کاهش آسیب‌های DNA شود.

در برخی تحقیقات حیوانی، مصرف حدود ۷۵ میلی‌گرم دارچین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در موش‌ها باعث افزایش قابل‌توجه تحرک اسپرم شده است. حتی در حیوانات مبتلا به دیابت، این ادویه توانسته به بهبود تعداد و حرکت اسپرم کمک کند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که در بسیاری از پژوهش‌ها، دارچین به‌تنهایی یا در ترکیب با گیاهانی مانند زنجبیل و رازیانه اثرات بارزتری بر تقویت باروری داشته است. جالب‌تر اینکه حتی در مواردی که از داروهای شیمیایی ایجادکننده ناباروری استفاده شده بود، افزودن دارچین به رژیم درمانی باعث کاهش عوارض و تقویت فرایند اسپرم‌سازی شده است.

وجود ترکیباتی مثل سینامالدهید در دارچین، با کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب، محیط بهتری برای تشکیل اسپرم‌های سالم فراهم می‌کند. به همین دلیل پژوهشگران تأکید می‌کنند که مصرف متعادل و منظم دارچین می‌تواند مکملی طبیعی و موثر در کنار درمان‌های رایج ناباروری مردان باشد؛ البته با رعایت میزان مصرف و زیر نظر متخصص.

به گزارش ایسنا، این نتایج در «مجله علمی زنان، مامایی و نازایی ایران» منتشر شده و نشان می‌دهد که اثرات مثبت دارچین تقریباً در تمام مطالعات انسانی و حیوانی همسو بوده است؛ هرچند دوز مصرف و شرایط آزمایش‌ها متفاوت بوده‌اند.

0
نظرات
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد نظرات حاوی الفاظ و ادبیات نامناسب، تهمت و افترا منتشر نخواهد شد

دیدگاهتان را بنویسید